Τι είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν ακούς τη λέξη masculinity; Θα σε προλάβω, δεν είναι ανάγκη να το σκεφτείς, σίγουρα δεν είναι ουδέτερη όμως. Αν είσαι ντούκι είσαι-λογικά- υπέρ, αν πάλι όχι είσαι στην απέναντι πλευρά.
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης είπε αυτό που άλλοι φοβούνται για τους άντρες
Ο συγκεκριμένος όρος, λοιπόν, όσο και να μην το καταλαβαίνουμε είναι από εκείνους που διχάζουν πολύ τον κόσμο, και καμιά φορά τον οδηγούν και στα άκρα. Τουλάχιστον, αυτό πιστεύει ο Joel Edgerton. Μην κλείσεις το άρθρο όμως, ο Edgerton είχε σοβαρό λόγο που ασχολήθηκε με τη συγκεκριμένη λέξη.
Άλλωστε, είναι ο τύπος που μπορεί να σε πείσει για οτιδήποτε, καθώς τον έχεις δει να υποδύεται τον σκληρό, τον ευαίσθητο, τον μετανοημένο, τον βίαιο, τον τρυφερό, μέσα από τους πολυποίκιλους ρόλους του. Ο άνθρωπος που στο Warrior έμοιαζε να κουβαλάει όλο το βάρος της αντρικής ευθύνης στην πλάτη του, όσο και αν τον επισκίασε ο Tom Hardy και που θα τον δούμε αυτές τις μέρες στο Netflix, στα «Όνειρα των Τραίνων», σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Rolling Stone, είπε ίσως την πιο απλή και ταυτόχρονα εύστοχη αλήθεια για τον ανδρισμό εκεί έξω.
Theo Alexander: «Οι πραγματικοί άντρες πληρώνουν τις αδυναμίες των άνανδρων»
Και όλα ξεκινούν από το masculinity
Το είπε ωμά: «Η ίδια η λέξη έχει γίνει πρόβλημα». Όχι επειδή είναι κακή, αλλά επειδή τη χρησιμοποιούμε σαν να σημαίνει ένα πράγμα, μία ταυτότητα, μία «σωστή» μορφή ανδρισμού. Κι αυτό, σύμφωνα με τον Edgerton, έχει κοστίσει ακριβά: «Δες τι έχει συμβεί στη χώρα. Έχει διχαστεί».
Δύο στρατόπεδα, δύο αντιλήψεις, δύο διαφορετικές εκδοχές του τι σημαίνει να είσαι άντρας.
Οι μεν θεωρούν τους δε “αδύναμους”, “φλωροποιημένους”, “υπερβολικά ευαίσθητους”, οι δε τους “ξεπερασμένους”, “τοξικούς”, “βίαιους”. Σαν να βλέπεις καβγά για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αναπνέεις, με τον Edgerton το συνοψίζει τόσο απλά όσο ένας τύπος που τα έχει δει όλα με το σωστό τους πρόσωπο. «Δεν είναι masculinity, αλλά brutality εναντίον sensitivity».
Η ατάκα του όμως που μίλησε στην καρδιά όλων ήταν με το πλέον απλό παράδειγμα «Ακόμη και ο Clint Eastwood χρειάζεται μια αγκαλιά». Λόγια που δημιουργούν μια εικόνα αρκετή για να ξαναγράψει ολόκληρο το manual του αντρικού στερεότυπου.
Γιατί ο ανδρισμός, ο πραγματικός, όχι ο καρικατουρίστικος, δεν είναι ούτε brute force, ούτε συναισθηματική έκθεση. Ούτε binary, ούτε και στρατόπεδο. Είναι και τα δύο.
Δεν κλαίει, δεν μιλάει, δεν δείχνει αδυναμία: 7 ψέματα που μαθαίνουμε για τους άντρες
Είναι προσαρμοστικότητα, η ικανότητα να είσαι σκληρός όταν χρειάζεται και ευαίσθητος όταν το απαιτούν οι συνθήκες. Το να μπορείς να προστατεύσεις και να φροντίσεις ταυτόχρονα. Να ρισκάρεις και να παραδεχτείς λάθη σου.
Και ναι, αυτό που περιγράφει ο Edgerton μπορεί να το είπε για τις ΗΠΑ, αλλά ισχύει παντού. Από την Ελλάδα μέχρι την Αυστραλία, από τα social μέχρι το τραπέζι της παρέας, από τα γυμναστήρια μέχρι τα γραφεία.
Ο ανδρισμός δε χρειάζεται επανεφεύρεση, αλλά επανερμηνεία. Και, κυρίως, χρειάζεται ανθρώπους που να μπορούν να πουν δυνατά ότι το να είσαι άντρας δεν είναι ρόλος, δεν είναι πανοπλία, δεν είναι ετικέτα. Είναι εύρος, είναι φάσμα και κυρίως, επιλογή.
Ας μιλήσουμε λίγο για ανδρισμό
Και είναι μεγάλη αλήθεια ότι ο σκληρός, ο Clint Eastwood, κάπου εκεί στον γλυκό, κινηματογραφικό του τραμπουκισμό, μάλλον θα συμφωνούσε. Αρκεί κάποιος να του δώσει εκείνη την αγκαλιά.
