Σύμφωνα με την ιστορία, ο Πίτερ Παν είναι το αγόρι που δεν μεγαλώνει ποτέ. Όσο βρίσκεται στη Neverland, δεν θα ωριμάσει ποτέ, δεν θα μάθει ποτέ τι θα πει εφηβεία, ούτε και τι θα πει να είσαι άντρας. Μετά από αυτή τη μίνι εισαγωγή, πάμε στον Leonardo DiCaprio, ή αλλιώς το «αιώνιο» babyface του Χόλιγουντ, ακόμα και δεν θυμίζει τις ημέρες εκείνες του Τιτανικού ή The Quick and the Dead.
Κανείς δεν μπορεί να υπονοήσει ότι δεν έγινε πιο σοφός με το πέρασμα των χρόνων, καθώς για πάνω από 30 χρόνια, μπορούσε να παίξει τα πάντα. Τον γόη, τον απατεώνα, τον ψυχικά διαλυμένο ήρωα και τον αιώνια χαμένο ρομαντικό χωρίς να χρειαστεί να ωριμάσει ποτέ πραγματικά.
Ήταν πάντα ένα φαινόμενο. Το αγόρι που μεγάλωσε σε έναν κόσμο γεμάτο ναρκισσισμό και καθρέφτες, παίζοντας ρόλους αντρών που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από το παρελθόν τους. Όλοι τους είχαν κάτι κοινό: ήταν κολλημένοι ανάμεσα σε αυτό που ήταν και σε αυτό που ήθελαν να γίνουν.
Μόνο που πρόσφατα, στο One Battle After Another του Paul Thomas Anderson, ο DiCaprio επιτέλους άφησε πίσω του τον αιώνιο «boy-man» και μετατράπηκε επιτέλους, σε άντρα. Αυτόν που είχε ήδη αρχίσει να μας δείχνει στο Once Upon a Time in Hollywood του Quentin Tarantino και ολοκληρώθηκε στην πιο τρελή ταινία της χρονιάς.
«One Battle After Another»: Μια ταινία-καταιγίδα που δεν θες να τελειώσει
Από τον Gatsby στον Bob Ferguson: Η Μετάβαση
Στην ταινία, ο DiCaprio υποδύεται τον Bob Ferguson, έναν πρώην επαναστάτη που έχει παρατήσει τα πάντα και ζει κρυμμένος με την κόρη του στα βουνά της Καλιφόρνια. Είναι ένας άντρας κυνηγημένος από το παρελθόν του, ένας τύπος που φοβάται τόσο πολύ να ξαναβγεί στον κόσμο, που καταλήγει να τον αποκόψει τελείως.
Αυτό όμως που κάνει την ερμηνεία του συγκλονιστική δεν είναι τα μεγάλα λόγια ή οι δραματικές σκηνές, αλλά το πόσο αληθινά χαμένος δείχνει. Για πρώτη φορά, βλέπεις τον DiCaprio να μην παίζει κάποιον cool ή larger-than-life ήρωα, αλλά έναν άνθρωπο που δεν έχει ιδέα ποιος είναι πια. Έναν άντρα που πρέπει να καταλάβει ότι το να προστατεύεις κάτι ή κάποιον δεν σημαίνει να το(ν) κλείνεις σε ένα κελί.
Αν το καλοσκεφτούμε, η μέχρι σήμερα πορεία του ήταν πρόβες γι’ αυτόν τον ρόλο. Ο Jack Dawson του Titanic ήθελε να αλλάξει τη μοίρα του, o Gatsby το παρελθόν του, o Jordan Belfort του Wolf of Wall Street να αγοράσει τον κόσμο.
Ο Bob Ferguson, από την άλλη, δεν θέλει τίποτα απ’ όλα αυτά. Θέλει μόνο να υπάρχει στον χώρο.
Ο Paul Thomas Anderson του δίνει το τέλειο πεδίο για να δείξει κάτι που πάντα έκρυβε: μια ευάλωτη πλευρά χωρίς αυτολύπηση. Ο DiCaprio εδώ δεν είναι ο classic hero που σώζει την κόρη του, αλλά εκείνος που συνειδητοποιεί ότι εκείνη δεν χρειάζεται να σωθεί. Και το να μάθεις πότε να αφήνεις τον άλλον να αναπτυχθεί είναι ίσως το πιο αντρικό πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος.
5 villains που έκλεψαν τη δόξα του πρωταγωνιστή
Ο άντρας που δεν ήξερε ότι μπορεί να γίνει
Ο DiCaprio έχτισε μια καριέρα πάνω σε ένα παράδοξο, το να είναι δηλαδή παντού, αλλά να μοιάζει πάντα λίγο «αλλού». Σαν να μην είναι ποτέ πλήρως παρών, είτε μιλάμε για το κόκκινο χαλί, είτε για συνεντεύξεις, είτε για τις πολυσυζητημένες σχέσεις του. Στο One Battle After Another, αυτό το «αλλού» επιτέλους εξαφανίζεται, και γίνεται «εδώ». Διότι καλώς ή κακώς, αυτό το rebel style είναι κάτι που του πάει, ακόμα και αν σαν προσωπικότητα είναι από τις πλέον elegant φιγούρες του Χόλιγουντ.
Στο One Battle After Another, είναι η πρώτη φορά, ενδεχομένως, που δεν σταρ, αλλά ως άνθρωπο. Δεν είναι ο Jack, δεν είναι ο Gatsby, ούτε ο Belfort και κυρίως, δεν είναι ο αιώνιος πιτσιρικάς του Χόλιγουντ.
Είναι ο Bob, ένας άντρας που προσπαθεί να μάθει πώς είναι να ζεις χωρίς να τρέχει από το παρελθόν του και όχι επειδή τις έφαγε από αρκούδα. Ένας κόντρα ρόλος που του έμαθε να στέκεται απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.
Για τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο δεν υπάρχει επόμενο βήμα αλλά νέα επιτυχία
Για όλα αυτά έπρεπε να βρει τη One Battle After Another. Τη δική του, Neverland.
