«One Battle After Another»: Μια ταινία-καταιγίδα που δεν θες να τελειώσει

Γράφει ο Χρήστος Κάβουρας

Ο «τυφώνας» One Battle After Another έφτασε στις ελληνικές αίθουσες και τα μποφόρ ακόμα δεν έχουν κοπάσει. 

Διότι καλώς ή κακώς, όποιος πρόλαβε να δει το ΕΠΟΣ του Paul Thomas Anderson, με τους Leonardo DiCaprio στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον Sean Penn να δίνει ρέστα ως villain καρικατούρα και τον Benicio Del Toro να «τσοντάρει» latino πνεύμα και φινέτσα, μπορεί να αναφωνήσει μόλις πέντε λέξεις μόλις βγει από την αίθουσα:

«Θεέ μου, τι είδα μόλις!»

O τίτλος One Battle After Another, εν τέλει είναι πολύ πιο περιγραφικός από ότι περίμενες, καθώς η μία «πίστα» διαδέχεται την επόμενη, σε ένα φόντο μιας ατέρμονης φουρτούνας που πραγματικά σε μπερδεύει (με την καλή έννοια) όσον αφορά το συναίσθημα που θα σου βγάλει. 

Γέλιο, αδρεναλίνη, θαυμασμό και εννοείται πολλά πολιτικά μηνύματα.

H ταινία ακολουθεί τον Bob Fergusson, έναn τύπος που στα νιάτα του ήταν φουλ ριζοσπάστης και bomber, που στο σήμερα τον βρίσκεις με ριγωτή ρόμπα, τσιγάρο στο χέρι και μόνιμο hangover. 

Το μόνο που τον κρατάει ζωντανό είναι η κόρη του, την οποία προσπαθεί με νύχια και με δόντια να προστατέψει, μιας και θεωρείται… απαγορευμένη από το σύστημα λόγω του επαναστατικού του παρελθόντος. Όταν όμως τον ανακαλύπτει ο πρώην διώκτης του, αρχίζει η καταιγίδα. Η πραγματική καταιγίδα.

Είναι εκείνο το είδος κινηματογραφικής εμπειρίας που σε πετάει έξω από την αίθουσα με τα πόδια να τρέμουν και τη φράση «Τι είδα Παναγία μου!» να σκάει μόνη της από το στόμα σου. Ο Paul Thomas Anderson (Licorice Pizza, There Will Be Blood) χτίζει έναν κόσμο που δεν μοιάζει με τίποτα από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη σήμερα.

Ρυθμός-καταιγίδα λες και βλέπεις Mad Max: Fury Road, σκηνοθεσία που δεν αφήνει να πάρεις ανάσα, μοντάζ που χτυπάει σαν ντραμς πριν την εκτέλεση και μια ενέργεια που δεν σε εγκαταλείπει στιγμή. Σινεμά στο «κόκκινο» παρέα με κορυφαίες ερμηνείες.

Ο Leonardo DiCaprio στο comeback του ως «Ghetto» Pat Calhoun ή Bob Fergusson δείχνει γιατί παραμένει ένας από τους σπουδαιότερους της γενιάς του, με κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό του τον κάνει ακόμα πιο επιβλητικό, πιο γεμάτο, πιο έτοιμο να καταπιεί τον φακό. 

Επικός, απόλυτος, ο καλύτερος του εαυτός μετά το Wolf of Wall Street. Δίπλα του, ο Sean Penn γράφει ιστορία ως ο villain, Συνταγματάρχης Steven J. Lockjaw που δεν είναι απλά κακός, αλλά απολαυστικά επικίνδυνος, γοητευτικός μέσα στη σκληρότητά του, σε περιτύλιγμα καρικατούρας. Από αυτούς που θες να βλέπεις ξανά και ξανά, και δικαίως μπορούμε να πούμε ότι μπαίνει στη συζήτηση για το Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου.

Το One Battler After Another έχει χιούμορ τοποθετημένο με χειρουργική ακρίβεια, κοινωνικό σχόλιο που δεν βαραίνει ποτέ και μερικές σκηνές που σε στοιχειώνουν. Η καταδίωξη στον αυτοκινητόδρομο είναι από μόνη της λόγος για να την απολαύσεις σε IMAX. Είναι τέχνη, είναι εμπειρία, κάτι που θες να το ξαναδείς αμέσως.

Η μουσική ντύνει ιδανικά την ταινία, η ατμόσφαιρα σε ρουφάει, και οι δυόμισι ώρες (162 λεπτά συγκεκριμένα) περνάνε χωρίς να καταλάβεις το πότε. Ναι, είναι μεγάλη. Και ναι, σε χτυπάει από παντού με θεματικές και εικόνες, αλλά όταν το σινεμά γίνεται έτσι, δεν μπορείς να γκρινιάζεις.

Το One Battle After Another είναι ένας κινηματογραφικός «εγκέλαδος», ένα φιλμ που θα συζητιέται για χρόνια και που αποδεικνύει, με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, ότι η μεγάλη οθόνη υπάρχει για να μας ταρακουνάει. Και αυτή εδώ η ταινία αξίζει να σαρώσει στα Όσκαρ για όλους τους σωστούς λόγους.

Γιατί πολύ απλά είναι κάτι πραγματικά ιδιαίτερο, που θες να το συζητάς και, κυρίως, πέρασες καλά μαζί του. 

Το One Day After Another προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 25 Σεπτεμβρίου, από την Tanweer.