Μέχρι σήμερα, ο David Hasselhoff έχει γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας για δύο λόγους: το Knight Rider και το Baywatch. Από τη μία, ο τύπος που μιλάει με ένα έξυπνο αυτοκίνητο, από την άλλη, είναι ο σωτήρας του καλοκαιριού με το κόκκινο σωσίβιο και τα γυαλιά ηλίου που δεν βγαίνουν ούτε και όταν κάνει μακροβούτι.
Baywatch: Η σειρά φαινόμενο που έγινε διαχρονικό σύμβολο της ποπ κουλτούρας
Όμως, υπάρχει και ένα τρίτο κεφάλαιο στο filmography του «Hoff» που, μάλλον, οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει και ίσως όχι άδικα. Το όνομά του; Nick Fury: Agent of S.H.I.E.L.D. (1998). Μια τηλεταινία που είναι τόσο κακή, που σχεδόν γίνεται καλτ. Και όμως ο Hasselhoff ίσως δεν ήταν τόσο κακή επιλογή όσο θυμόμαστε.
Ναι, η ταινία ήταν άθλια
Η σκηνοθεσία θυμίζει 90s B-movie χωρίς το camp των Power Rangers ή τη χάρη των πρώτων X-Men, με τις ερμηνείες των περισσότερων ηθοποιών να κυμαίνονται από «παίζω μεθυσμένος» μέχρι «παίζω σαν να είμαι σε σαπουνόπερα του '84». Η κακιά της υπόθεσης, η Viper, κάνει τον Jim Carrey στον Batman Forever να μοιάζει με method actor, το σενάριο έχει τόσες τρύπες που θα μπορούσε να είναι σουρωτήρι, ενώ οι «κακοί» είναι κάποιο είδος multi-ethnic neo-nazi anarchists, δηλαδή ένα ιδεολογικό Frankestein που κάνει τους ιστορικούς να τραβάνε τα μαλλιά τους.
Και όμως, μέσα σε αυτό το χάος, ο Hasselhoff... δεν ήταν κακός.
Στην πραγματικότητα, ήταν αρκετά καλός. Είχε το attitude, είχε την τραχύτητα, είχε και το πούρο. Ναι, ο Hoff ήταν κανονικός Fury, αυτός από τα παλιά κόμικ, όχι η version του Samuel L. Jackson που όλοι αγαπήσαμε στο MCU. Ήταν ο γκρινιάρης, κυνικός, πρώην στρατιωτικός με το μάτι-κάλυμμα και το βλοσυρό ύφος. Ήταν, για να το πούμε απλά, ο Fury της εποχής που ο ήρωας έμοιαζε με action figure των 80s, όχι με think tank του Πενταγώνου.
Το σκηνικό της ταινίας ήταν τόσο trashy, που το Helicarrier σου θύμιζε λίγο Power Rangers Megazord, αλλά στο background γινόταν κάτι ενδιαφέρον: μια απόπειρα να φτιαχτεί ένα «σοβαρό» Marvel Universe στην τηλεόραση πριν από την εποχή του streaming. Ίσως αν είχε δοθεί περισσότερος σεβασμός στο υλικό (ή έστω μεγαλύτερος προϋπολογισμός) σήμερα θα μιλάγαμε αλλιώς. Και ίσως, αν ο Hasselhoff είχε μια πιο δυνατή παραγωγή από πίσω του, ο Samuel L. Jackson να μην είχε κάνει ποτέ audition για τον ρόλο...
H σειρά για τον Nick Fury πάντως ήταν μάπα
Ένα άλλο MCU
Αν το κοινό είχε αγκαλιάσει εκείνο τον Fury, το MCU θα είχε χτιστεί πάνω σε μια διαφορετική εκδοχή. Έναν Nick Fury που δεν είναι μυστικοπαθής παίκτης σκακιού, αλλά κανονικός στρατηγός με πούρο και τρίχα στο στήθος. Τον Fury που δεν χρειάζεται CGI για να επιβληθεί, ή που σου λέει «είσαι μαζί μου ή απέναντί μου» και τον πιστεύεις γιατί ξέρεις ότι έχει ήδη ζήσει πέντε πολέμους και τρία διαζύγια.
Όχι, δεν λέμε ότι ήταν καλύτερος από τον Samuel L. Jackson και σ' έναν κόσμο που η νοσταλγία έχει γίνει σχεδόν θρησκεία, ίσως ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε στον Hasselhoff αυτό που του αξίζει: Ένας καλτ, low-budget, αλλά αυθεντικά badass Nick Fury.
Ironheart: Η Marvel υπέγραψε συμφωνία με τον δικό της Διάβολο
Και τώρα μπορείς να πας στο YouTube, να ψάξεις την ταινία και να τη δεις με μπύρες, πίτσα και φίλους. Με άλλα λόγια, όπως της αξίζει, χωρίς όμως να έχεις μεγάλες προσδοκίες.
