Αυτό το αρωματικό φυτό είναι ένα από τα πιο χρησιμοποιούμενα στη μαγειρική της καθημερινότητας. Όμως έχει και άλλες χρήσεις.
Η μαγειρική είναι μια πανάρχαια γνώση που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά. Κάθε ιστορική εποχή, γεωγραφική τοποθεσία και θρησκευτικός προσανατολισμός έδωσαν στα φαγητά τους μοναδικές γεύσεις και χαρακτηριστικά· μερικά από αυτά έφτασαν ανέπαφα μέχρι σήμερα, ενώ άλλα άλλαξαν και εμπλουτίστηκαν μέσα από τη συνεχή επαφή και σύγκρουση διαφορετικών πολιτισμών.
Στην Αργεντινή, το «ασάδο» (ψητό στα κάρβουνα) αποτελεί τον μεγάλο εκπρόσωπο της εθνικής γαστρονομίας, και υπάρχουν πολλοί τρόποι να το φτιάξει κανείς, ο καθένας με τα δικά του μυστικά και κόλπα.
Μερικοί χρησιμοποιούν μόνο αλάτι ή το αλείφουν με λίγες πινελιές από τσιμιτσούρι (chimichurri) ή λάδι με σκόρδο και μαϊντανό για να του δώσουν ξεχωριστή γεύση, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν διαφορετικά είδη ξύλων ή βοτάνων για τα κάρβουνα. Ανάμεσα σε αυτά, τα κλαδιά δάφνης έχουν ξεχωριστή θέση, καθώς πολλοί τα προτιμούν για να δώσουν ένα ιδιαίτερο άρωμα στον καπνό που στη συνέχεια κολλάει στο κρέας. Ωστόσο, κάποιοι ψήστες τα χρησιμοποιούν επίσης για εσωτερικούς ή πνευματικούς σκοπούς, ως μέρος ενός τελετουργικού που προστίθεται στο ήδη σύνθετο τελετουργικό του ασάδο.
Γιατί συνιστούν να ρίχνουμε φύλλα δάφνης στα κάρβουνα
Τα φύλλα δάφνης έχουν μια ισχυρή μυστικιστική σημασία, που έχει τις ρίζες της σε αρχαίους χρόνους. Ήδη από τη ελληνική μυθολογία συνδέονταν με τον θεό Απόλλωνα και θεωρούνταν σύμβολο νίκης και τιμής. Επιπλέον, χρησιμοποιούνταν ως στολίδια για τα στεφάνια που φορούσαν οι αθλητές και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ή στρατηγοί. Σήμερα, παίζουν σημαντικό ρόλο σε τελετουργίες αφθονίας, προστασίας και ενεργειακού καθαρισμού. Πολλοί άνθρωποι, καθώς ανάβουν τη φωτιά για το ασάδο, ρίχνουν φύλλα δάφνης στα κάρβουνα για να προσελκύσουν την αφθονία και να διώξουν τις «κακές ενέργειες». Σύμφωνα με ειδικούς σε εσωτερικά ζητήματα, το σημαντικότερο είναι η πρόθεση με την οποία γίνεται η πράξη. Γι’ αυτό συνιστάται να περιμένει κανείς μέχρι να ανάψει καλά η φωτιά και έπειτα να ρίξει τη δάφνη, επαναλαμβάνοντας τρεις φορές τη λέξη «ευχαριστώ».
Αφού ολοκληρωθεί αυτό το βήμα, αφήνουμε τα φύλλα να καούν. Φυσικά, δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη πίσω από αυτή την πρακτική, αν και πιστεύεται ότι βοηθά να «σβήσουν» τα χρέη, να μειωθούν οι ελλείψεις και να ξεμπλοκάρει η ενέργεια του χρήματος.
Πέρα όμως από τις εσωτερικές ή μαγικές προθέσεις, οι ψήστες χρησιμοποιούν συχνά τη δάφνη για να προσδώσουν ξεχωριστό άρωμα στο κρέας. Η ιδέα είναι να ρίχνουν φύλλα ή κλαδάκια δάφνης στα κάρβουνα συνεχώς, ώστε ο καπνός να χαρίζει μια απαλή, καπνιστή γεύση στο ασάδο. Το μυστικό είναι να μη γίνεται υπερβολή και να χρησιμοποιείται μόνο για τα κομμάτια κρέατος.
Εκτός από τη δάφνη, μερικοί ψήστες επιλέγουν διαφορετικά είδη ξύλου για να μεταβάλουν τη γεύση, ενώ άλλοι προτιμούν να προσθέτουν βότανα όπως δεντρολίβανο ή θυμάρι.
Άλμη και βούτυρο – δύο ακόμα κλειδιά για να ενισχύσεις τη γεύση του ασάδο
Πέρα από τα αρωματικά βότανα ή τα ξύλα, υπάρχουν κι άλλα πολύ αποτελεσματικά κόλπα για να δώσεις γεύση στο κρέας χωρίς να αλλοιώσεις την ουσία του. Ένα από αυτά είναι η χρήση άλμης πριν τοποθετηθεί το κρέας στη σχάρα.
Αυτό το μείγμα μπορεί να περιλαμβάνει κρασί, μπύρα, χυμό λεμονιού ή ξύδι, σε συνδυασμό με σκόρδο, κρεμμύδι ή μουστάρδα. Το υγρό διεισδύει στις ίνες και βοηθά να παραμείνει το κρέας ζουμερό, αναδεικνύοντας τη φυσική του γεύση χωρίς την ανάγκη έντονων καρυκευμάτων.
Ένα άλλο συχνό μυστικό είναι το άλειμμα με λιωμένο λίπος ή αρωματισμένο βούτυρο, το οποίο απλώνεται με πινέλο κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Κάποιοι ψήστες επίσης τρίβουν το κρέας με σκόρδο, πιπέρι ή καυτερή πάπρικα πριν το ψήσουν, ώστε να σχηματιστεί μια χρυσαφένια, γεμάτη γεύση κρούστα.
Μάλιστα, μια πινελιά μαύρης ζάχαρης ή μελιού στα τελευταία λεπτά μπορεί να του δώσει ένα ακαταμάχητο καραμελωμένο τελείωμα.
