Υπήρχε μια εποχή που οι ήρωες δεν είχαν green screen, ούτε CGI abs. Ήταν η δεκαετία του ιδρώτα, των εκρήξεων, των VHS και του Jean-Claude Van Damme που έκανε σπαγγάτο σε κάθε σκηνή. Και δεν ήταν ο μόνος. Τα ’90s ήταν η χρυσή δεκαετία του action σινεμά, τότε που ένα σκληρό βλέμμα και το σωστό roundhouse kick αρκούσαν για να γράψουν ιστορία.
Και ναι, όλοι ξέρουμε τα κλασικά: Terminator 2, The Rock, Point Break, Die Hard 2, όμως υπήρξαν και μερικά «διαμάντια» που πέρασαν under the radar, φιλμ που μπορεί να μη γέμισαν αίθουσες, αλλά κουβαλάνε ακόμα αυτό το raw energy που σήμερα σπανίζει.
5 Σειρές των ’90s που λατρεύαμε πριν το Netflix μας μάθει το binge-watching
Αν σου λείπει το old-school action, βάλε μπίρα στο ψυγείο, κλείσε το κινητό και ξαναζήσε τη δεκαετία που η αδρεναλίνη δεν χρειαζόταν franchise.Οι 5 action movies που σου μαζέψαμε είναι hidden gems, που αξίζει να ξαναδείς, έστω και με λίγο popcorn νοσταλγίας.
Οι ταινίες αυτές δεν είναι τέλειες, όμως έχουν ψυχή, attitude και εκείνο το “macho χωρίς πόζα” που λείπει σήμερα από το σινεμά.
Blue Steel (1990)
Πριν οι γυναίκες-αστυνομικοί γίνουν τηλεοπτικό trend, υπήρχε η Jamie Lee Curtis. Στο Blue Steel υποδύεται μια rookie NYPD που, μετά από έναν θανάσιμο πυροβολισμό, μπλέκει με έναν ψυχάκια που έχει εμμονή μαζί της. Και το χειρότερο; Είναι ο τύπος που βγαίνει ραντεβού.
Πως οργανώνεται μία πολεμική χορογραφία στο σινεμά;
Το φιλμ κουβαλάει το σκότος ενός noir thriller και την ένταση ενός καλού cop movie, με έναν Ron Silver να υποδύεται τον psycho όπως μόνο αυτός ξέρει, την ώρα που η Curtis αποδεικνύει γιατί δεν ήταν απλώς η «scream queen» του Halloween. Δεν είναι διασκεδαστικό με την... κλασική έννοια, αλλά σίγουρα αποτελεί μια ταινία που σε κρατάει καρφωμένο.
The Last Boy Scout (1991)
Αν είσαι fan του Lethal Weapon, τότε ξέρεις τι εστί Shane Black: ατάκες πιο κοφτερές κι από ξυράφι, κυνισμός και ατόφια αμερικανίλα με στιλ. Στο The Last Boy Scout, ο Bruce Willis είναι ένας ξεπεσμένος πρώην πράκτορας που συνεργάζεται με έναν πρώην σταρ του football (Damon Wayans) για να λύσουν μια δολοφονία.
Bruce Willis: Ο σκληρός που έγινε θρύλος
Σκληρό, βρώμικο, γεμάτο μαύρο χιούμορ, αυτό που αποκαλούμε δηλαδή “pure ‘90s energy”. Δεν είναι τέλειο, αλλά είναι τόσο badass που δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω.
Nowhere to Run (1993)
O Jean-Claude Van Damme με κοντό t-shirt, μούσκουλα και (προφανώς) βλέμμα που σκοτώνει. Στο Nowhere to Run υποδύεται έναν δραπέτη που κρύβεται σε μια φάρμα, μόνο και μόνο για να μπλέξει συναισθηματικά (και όχι μόνο) με μια single mom που παλεύει να κρατήσει τη γη της.
Στο Hard Target ο Van Damme έκανε το χειρότερο μαλλί του κόσμου
Κλισέ; Ίσως. Αλλά έχει τόση δράση, ρομαντισμό και ένα νεαρό Kieran Culkin που κάνει cameo εμφάνιση πολύ πριν γίνει ο Roman Roy στο Succession που και μόνο για αυτό θες να τον δεις.
Bonus, οι villains Joss Ackland και Ted Levine, δύο τύποι που κάνουν τον Seagal να μοιάζει με παιδάκι και πραγματικά γουστάρεις να τους βλέπεις.
Congo (1995)
Εντάξει, δεν είναι Jurassic Park, αλλά έχει γορίλες, διαμάντια και laser guns. Τι άλλο θες; Το Congo είναι τόσο cult που γίνεται απολαυστικό. Ένα χολιγουντιανό rollercoaster γεμάτο λάβα, εξωτικά δάση και έναν Tim Curry με προφορά που δεν έχει ξανακουστεί στη Γη.
Δεν είναι το φιλμ που είχες στο μυαλό σου για να περάσει η ώρα σου, είναι ’90s και αυτό ακριβώς το κάνει τέλειο για ένα Κυριακάτικο (re)watch με πίτσα και μπίρα.
Rumble in the Bronx (1995)
Δεν είμαστε προκατειλλημένοι, αλλά αν πρέπει να διαλέξεις μόνο μία ταινία ανάμεσα στις 5 της λίστας, αυτή είναι εκλεκτή. Ο Jackie Chan σε top φόρμα πριν ακόμα μπλέξει με τον Chris Tucker και τις ταινίες Rush Hour και γενικότερα πριν ακόμα τα αμερικάνικα franchises τον «ρίξουν» στην εκτίμηση του κόσμου. Το Rumble in the Bronx είναι το φιλμ που έβαλε τον Chan στη mainstreamίλα.
Ο Τζάκι Τσαν είναι πλέον action hero από τα κινέζικα
Σκηνές δράσης χωρίς CGI, stunts χωρίς δίχτυ ασφαλείας και εκείνη τη μοναδική μίξη χιούμορ και πολεμικών τεχνών που μόνο ο Chan ήξερε να κάνει. Το φιλμ είναι γυρισμένο στο Βανκούβερ που το παίζει... Νέα Υόρκη (ναι, αν το προσέξεις, φαίνεται), και όσο χαζό και αν ακούγεται, είναι πέρα για πέρα απολαυστικό.
Το είδος της ταινίας που σε κάνει να νοσταλγείς την εποχή που οι ήρωες όντως πονούσαν.
