Δεν είμαστε αχάριστοι, οι ταινίες του franchise μας έφτιαξαν, μας ταξίδεψαν και, ναι, μας έκαναν να αγαπήσουμε τον κόσμο του Harry Potter, ίσως πολύ παραπάνω από ό,τι έκαναν τα βιβλία της J.K. Rowling. Όπως όμως συμβαίνει σε κάθε μεταφορά βιβλίων στη μεγάλη οθόνη, πολλά τα έκοψαν, άλλα τα πήγαν γρήγορα, και μερικά απλώς δεν βγήκαν.
Τώρα όμως υπάρχει μια τεράστια ευκαιρία με τη σειρά του Max. Με χρόνο. Με επεισόδια. Με στυλ. Και κάπου εκεί, έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνει το απόλυτο remake που θα δώσει στα βιβλία αυτό που τους αξίζει.
Αφού μάθαμε ποιοι θα υποδυθούν την τριάδα των πρωταγωνιστών - ο Dominic McLaughlin θα είναι ο νέος Harry Potter για την σειρά του HBO, ο Alastair Stout θα είναι ο Ron Weasley, ενώ η Arabella Stanton θα υποδύεται την Hermione Granger – μπαίνουμε σε mood Harry Potter και αναφέρουμε 5 σημαντικούς λόγους που η σειρά μπορεί να ξεπεράσει το ούτως ή άλλως υψηλό πρεστίζ των ταινιών.
Πώς ο Daniel Radcliffe δεν ξόδεψε σχεδόν τίποτα από όσα έβγαλε στο Ηarry Potter
1. Οι χαρακτήρες θα πάρουν τον χρόνο τους – και το βάθος τους
Στις ταινίες ο Ron φαίνεται να ζηλεύει για 2 σκηνές και μετά όλα καλά, ενώ ποτέ δεν διακρίνεται για την ευφυΐα του. Από τα βιβλία όμως ξέρουμε κάτι το διαφορετικό. Θέλουμε να δούμε τον άνθρωπο να βράζει, να τρώει σφαλιάρες από την ανασφάλεια και να επιστρέφει πιο δυνατός. Ο Harry από την άλλη, μπορεί να μη γίνεται κολλητός με τον Σείριο μέσα σε 3 λεπτά, αλλά να χτίζεται το δέσιμο σαν bromance το οποίο θυμίζει δικές μας οικογενειακές στιγμές.
Υπάρχει επίσης και ο Dobby. Δεν χρειάζεται να τον θυμόμαστε ως το ξωτικό που πέθανε αλλά ως ένα πλάσμα ηρωικό, με αξιοπρέπεια που μας προκάλεσε συγκίνηση. Να πατήσει στα πόδια του, να σηκώσει κεφάλι. Να τον χειροκροτάμε με το ουίσκι ή έστω το αναψυκτικό στο χέρι.
Τι είναι το Cursed Child που φημολογείται πως θα είναι η νέα ταινία του Harry Potter;
2. Τα μυστήρια επιτέλους θα έχουν ένταση – όχι πρόχειρες εξηγήσεις
Σου έλειψε κι εσένα να διαβάζεις τα βιβλία και να αναρωτιέσαι ποιος στο καλό είναι ο Ημίαιμος Πρίγκιπας; Ή τι παίζει με τους Παράφρονες ή τον Άντον Μόρβουλ Χερτ (Tom Marvolo Riddle στα αγγλικά); Στις ταινίες, αυτά ήταν ξεπέτα.
Η σειρά έχει την ευκαιρία να χτίσει πραγματικό σασπένς. Με clues, με λάθος μονοπάτια, με ανατροπές. Να θυμίζει λίγο Sherlock, λίγο Mindhunter. Και όταν έρθει το big reveal, να το απολαύσεις όπως το θες. Και εννοείται αρκετά διαφορετικά σε σχέση με τις ταινίες.
Hogwarts Legacy: Το απόλυτο game για τους Harry Potter maniacs
3. Η μουσική ως κύριο συναίσθημα συναίσθημα
“Hedwig’s Theme” του μυθικού John Williams το ξέρουν ακόμα και οι πέτρες. Το ακούμε και γινόμαστε αυτόματα 12 χρονών. Αλλά θέλουμε κάτι παραπάνω. Θέλουμε μοτίβα για κάθε χαρακτήρα, κάθε σχέση.
Η μουσική να δουλεύει σαν υπόγεια αφήγηση. Να ακούς 5 δευτερόλεπτα και να καταλαβαίνεις ότι έρχεται κάτι βαρύ, όπως το κάψιμο στο σημάδι στο κεφάλι του Harry. Ή κάτι τρυφερό έστω. Σαν το Inception του Hogwarts.
4. Οι «οργανώσεις» της σειράς πρέπει να αποκτήσουν ταυτότητα
To Τάγμα του Φοίνικα ή ο Στρατός του Ντάμπλντορ δεν είναι extras στο background. Είναι κινήματα, αντίσταση, κουλτούρα. Θέλουμε να τους δούμε να λειτουργούν, να στρατολογούν, να παίζουν ρόλο. Να χτίζονται μέρα με τη μέρα, επεισόδιο με το επεισόδιο, όπως έφτιαξε η Khalisi τον στρατό της μέσα σε τόσες σεζόν στο Game of Thrones.
Επίσης κάτι βασικό: Να μάθουμε να βλέπουμε επιτέλους το πόσο ωραίο και επιπέδου… Champions League είναι ο Κουίντιτς! Το είδαμε κάπως μέχρι τις πρώτες 2 ταινίες, λίγο στην 3η και ακόμα πιο λίγο στην 5η και μετά τέλος…
5. Οι ερωτικές ιστορίες θα αποκτήσουν το ρομαντισμό που τους πρέπει
Δεν είμαστε 15 χρονών να ενθουσιαζόμαστε με ένα ξαφνικό φιλί στο μπουντρούμι. Με λίγα λόγια δεν θέλουμε άλλα «ωχ, είμαστε ερωτευμένοι, ας φιληθούμε τώρα που θα πεθάνουμε», αλλά πραγματικό χτίσιμο. Θέλουμε σχέσεις με χημεία, παρελθόν, φωτιά και ανασφάλεια. Να δεις τον Μπιλ να παλεύει για τη Φλερ, τον Λούπιν να βουτάει στην Τονκς μέσα στον φόβο του.
Όχι... ρομαντζάδα του fast forward. Είτε επειδή μιλάμε για Harry και Jeany Weasley, είτε για Ron και Hermione. Τριβή, ένταση, ξεσπάσματα και μετά φιλί που βγάζει νόημα.
Όταν το HBO μπήκε στη ζωή μας με Πολ Νιούμαν και Χένρι Φόντα
Η σειρά μπορεί να είναι το remaster που περιμέναμε τόσα χρόνια. Να πιάσει τα βιβλία από τη βάση τους, με την παραμικρή λεπτομέρεια και να τα σερβίρει όπως πρέπει: με χαρακτήρες που εξελίσσονται, πλοκή που σφίγγει το στομάχι και σχέσεις που αξίζουν το hype.
Το HBO έχει στα χέρια του ένα brand, μια ιστορία και μια γενιά που περιμένει να ξαναζήσει την εμπειρία, μόνο πιο βαθιά, πιο αληθινά, πιο ενήλικα. Δεν θέλουμε απλώς νοσταλγία. Θέλουμε ποιότητα, ρίσκο και βάθος. Και ύστερα υπάρχει μια επόμενη γενιά που -δεν το ξέρει, αλλά- ετοιμάζεται να γαλουχηθεί από ένα βαρύ όνομα, όπως ο Harry Potter.
Αν το κάνουν σωστά; Θα μιλάμε για τη σειρά της δεκαετίας. Αν όχι… ε, πάντα υπάρχει το TikTok και Netflix.
