Ο Adam Sandler είναι πολλά πράγματα. Από τον τύπο που έπαιξε σε δεκάδες goofy κωμωδίες και έγινε το απόλυτο Netflix guarantee, στον τύπο που έχει γράψει ιστορία με το Happy Gilmore ή το Billy Madison, αλλά ταυτόχρονα, ένας ηθοποιός που –όταν το αποφασίζει– αφήνει πίσω τον ρόλο του «αιώνιου manchild».
Γιατί το Uncut Gems είναι η επιτομή του post-capitalism
Και όταν το κάνει, μας χαρίζει απλόχερα ερμηνείες όπως στο Punch-Drunk Love, το Uncut Gems, το Meyerowitz Stories ή το Hustle.
Και τώρα, βάσει των όσων ακούστηκαν στο Φεστιβάλ Βενετίας και την ταινία Jay Kelly του Noah Baumbach, μάλλον έφτασε η στιγμή να αναγνωριστεί αυτή η συνταρακτική αλλαγή του. Εκεί που ο Sandler δεν είναι το comic relief, αλλά η ψυχή της ταινίας.
Όλοι πήγαν στο Φεστιβάλ με κοστούμι, ο Sandler με βερμούδα.
Τι είναι το Jay Kelly;
Παίζει τον Ron, τον manager του Jay Kelly (George Clooney), ενός σταρ που ακτινοβολεί γοητεία αλλά στην πραγματικότητα πνίγεται μέσα στην ίδια του τη φήμη. Ο Ron είναι ο άνθρωπος που πάντα βάζει τον πελάτη πάνω από την οικογένεια και τον εαυτό του, ένας τύπος που πιστεύει πως υπάρχει φιλία εκεί που υπάρχει απλά επαγγελματική εκμετάλλευση. Και ο Sandler το παίζει με έναν τρόπο που σε κάνει να νιώθεις το σταδιακό σβήσιμο της χαράς και της αισιοδοξίας του χαρακτήρα.
Pitt - Clooney: Όλοι θέλουμε -μάταια- ν’ αντιγράψουμε με τον κολλητό την εμφάνισή τους στη Βενετία
Το θέμα είναι άλλο όμως: Γίνεται να επισκιάσει ο Adam Sandler κοτζάμ George Clooney;
Είναι αναμενόμενο ότι ο πρωταγωνιστής, δηλαδή ο Clooney, τραβάει πάνω του όλα τα φλας, αλλά ο Sandler είναι αυτός που δίνει καρδιά στο φιλμ.
Οι Brad Pitt - Joaquin Phoenix στηρίζουν την ταινία για τη Γάζα πριν από την παγκόσμια πρεμιέρα της
Σύμφωνα κιόλας από όσα ακούστηκαν από το Φεστιβάλ Βενετίας, η ερμηνείοα του είναι απόλυτα μετρημένη, τρυφερή και πικρή που δύσκολα ξεχνιέται. Και αν το Uncut Gems δεν κατάφερε να του φέρει την πολυπόθητη οσκαρική υποψηφιότητα ή στο Hustle όλοι θυμόμαστε περισσότερο τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ ως Μπο Κρουζ παρά τον ίδιο, το Jay Kelly ίσως είναι η στιγμή που ο «Sandman» θα λάβει επιτέλους την αναγνώριση που του χρωστάει το Χόλιγουντ.
Κι αν όντως το καταφέρει; Θα είναι η πιο γλυκιά ειρωνεία: ο ίδιος άνθρωπος που φέτος μάς χαρίζει και το Happy Gilmore 2, να κρατάει στο χέρι του το πρώτο του Όσκαρ.