Οι Τζος και Μπένι Σαφντί κάνουν σινεμά σαν η ζωή τους να εξαρτάται από αυτό. Το «Uncut Gems» όπως και η προηγούμενη ταινία τους «Good Time» (2017), αποτελεί περίτρανη απόδειξη των διαθέσεών τους. Μία μίξη από ταχύτητα και σοκαριστικές εικόνες που όμως είναι καλά κρυμμένες πίσω από ένα στρώμα απόλυτου και κοφτερού ρεαλισμού. Είναι σαν να είσαι εκεί μαζί τους.
Τα πλάνα διαπερνιούνται από ένα ρίγος επιτακτικότητας, φορτισμένα από την επίγνωση πως πρέπει τα πάντα να δουλέψουν σωστά, γιατί έχουν μία μόνο ευκαιρία για να πετύχουν.
Μάθε τα πάντα για τους νικητές των φετινών Όσκαρ.
Όπως ο πρωταγωνιστής τους Χάουαρντ Ράτνερ (Άνταμ Σάντλερ), το σκηνοθετικό δίδυμο ρίχνεται ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνει, αγκιστρωμένο στην αδρεναλίνη που συνοδεύει την τέχνη τους.
Έφτιαξαν ένα τεράστιο κόσμημα με τη φάτσα ενός γκρέμλιν – κι εκεί είναι η ειρωνία τους, με αυτό τον τρόπο δοξάζουν αλλά ταυτόχρονα χλευάζουν την μοντέρνα κοινωνία που ακροβατεί στην άκρη της παράνοιας.
Μεταξύ των δύο όμως υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Οι Σαφντί κάνουν σινεμά, ενώ ο Χάουαρντ πουλάει κι αγοράζει συνεχώς τη ζωή του.
Η καρδιά του φιλμ είναι η μαύρη πέτρα οπαλίου με την οποία όλοι έχουν πάθει παράκρουση.
Γρήγοροι διάλογοι του δρόμου που πρέπει να είσαι διαρκώς στην οθόνη για να μην χάσεις ούτε λεπτό από αυτό το υπέροχο μοντάζ που σε καθηλώνει στην οθόνη και κάνει τη μασέλα σου να κρέμεται.
H ταινία επιμένει: Το να εξαπατείς και να εξαπατήσε είναι ο μοντέρνος τρόπος ζωής, και όχι μόνο στην Αμερική αλλά παντού.
Ο Σάντλερ επιστρέφει σε ένα δραματικό ρόλο 17 ολόκληρα χρόνια μετά το «Χτυπημένος από Έρωτα» («Punch-Drunk Love», Πολ Τόμας Άντερσον) και δύο από το «The Meyerowitz Stories» (Νόα Μπάουμπακ), για να υποδυθεί έναν Νεοϋορκέζο κοσμηματοπώλη στην περίφημη Συνοικία των Διαμαντιών του Μανχάταν.
Το κατάστημά του λειτουργεί μόνο με εκλεκτικούς πελάτες - λάτρεις των κοσμημάτων, έτσι τα προϊόντα του είναι αντίστοιχης ποιότητας αν και αμφιβόλου προελεύσεως.
Την ίδια μέρα που στα χέρια του Ράτνερ θα πέσει ο πολύτιμος λίθος που πάσχιζε για μήνες να αποκτήσει, θα μπει στο μαγαζί του ένας παίκτης του NBA ο οποίος μαγεμένος από την ομορφιά του θα απαιτήσει να τον αποκτήσει.
Διστακτικά, ο Χάουαρντ θα του τον εμπιστευτεί με αντάλλαγμα το δαχτυλίδι πρωταθλητή του παίκτη, κίνηση που πυροδοτεί ένα σπιράλ αλυσιδωτών αντιδράσεων.
Η ταινία είναι ένα ξέφρενο rollercoaster μέσα στην παράνοια του συγχρόνου αστικού ιστού.
Είναι σπάνιες οι φορές που βλέπεις τον πρωταγωνιστή να μην μιλάει στο τηλέφωνο, να μην κοπανάει μανιασμένος οθόνες, να μην ουρλιάζει στους γύρω του και να μην βρίζει.
Καμία αξία, κανένα ιδανικό, μόνο το χρήμα και τα νούμερα μετράνε εδώ.
Ο Χάουαρντ Ράτνερ είναι το «υπόδειγμα» του σύγχρονου άντρα των μεγαλουπόλεων. Είναι ο άνθρωπος που ζει μέσα σε ένα διαρκές παλιρροϊκό κύμα άγχους αλλά που φαίνεται ξεκάθαρα πως κάπως το γουστάρει και πως του είναι αδύνατον να ξεφύγει, ζει από αυτό σαν ξενιστής ή μάλλον το ίδιο το άγχος είναι που τον συντηρεί σαν φορμόλη και δεν τον αφήνει να καταρρεύσει στην ίδια του την πνευματική ανυπαρξία που είναι απύθμενη και κοιτάει το χάος.
Άλλωστε οι ίδιοι οι αδερφοί Safdie μας κλείνουν το μάτι με το πρώτο και τελευταίο πλάνο όπου η κάμερα «εισχωρεί» μέσα στο μαύρο οπάλιο και μέσα στον ίδιο τον οργανισμό του Ράτνερ.
Ζούμε στην εποχή του απόλυτου, παγερού υλισμού, των κακόγουστων διαμαντένιων furbies, της τρομακτικής ευκολίας και ενός ουρλιαχτού που ποτέ δεν σταματάει. Καλώς ήρθατε στην εποχή του πεσιμισμού κυρίες και κύριοι. Καλώς ήρθατε στο late capitalism.
Ζούμε στην εποχή της προσωπικής, αυτόματης εξαπάτησης κι αυτό φαίνεται να το απολαμβάνουμε όσο δεν πάει, μας λέει η ταινία.
A Must-See!
Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις stills από την ταινία:
