Εμφανίστηκαν κατά κόρον στα τέλη της δεκαετίας του ‘40, όχι για οικιακή χρήση, αλλά ως βοηθητικό μέσο για τα ρεστωράν της εποχής. Για την ακρίβεια, από το σαντουιτσάδικο μέχρι το πιο καλό εστιατόριο, μέχρι και το 1952 είχαν οπωσδήποτε ένα microwave στην κουζίνα τους έτσι ώστε να σιγουρευτούν πως το φαγητό θα σερβιριστεί ζεστό. Μέχρι το 1955, είχε γίνει ήδη μόδα το microwave dinner. Ο πελάτης έβαζε τα χρήματα, έπαιρνε το φαγητό και ο/η υπάλληλος στο εστιατόριο του το ζέσταιναν ώστε να καταβροχθίσει. Με αυτά τα γεύματα, τράφηκε μία ολόκληρη γενιά πριν την άφιξη του συστηματικού fast food. Και από ότι φαίνεται, η Αμερική θέλει να την αναβιώσει.
Αυτή την στιγμή, μόνο στη Νέα Υόρκη, έχουν βάλει λουκέτο περίπου 24.000 μπαρ και ρεστωράν εξαιτίας του Covid-19, σε μία κατάσταση που όχι μόνο δεν δείχνει να καλυτερεύει αλλά μένει κυριολεκτικά στον αέρα λόγω των εμβολίων. Το αυτοματοποιημένο φαγητό δεν ήταν ποτέ κάτι άγνωστο στους Αμερικανούς, μιας και πριν την επέλαση του microwave είχαν συνηθίσει να παίρνουν σάντουιτς και καφέδες από αυτόματους πωλητές – μάλιστα από τις αρχές του 1900 χάρη σε δύο πιονέρους επιχειρηματίες «φαστφουντάδες» ονόματι Τζο Χορν και Φρανκ Χάνταρτ. Και η ιστορία αυτή συνεχίστηκε μέχρι που ο κόσμος είδε πως μπορεί να έχει το γεύμα έτοιμο και από το σπίτι. Ή να πεταχτεί μέχρι τα McDonald’s απέναντι από το γραφείο.
Επειδή όμως το φαγητό είναι κουλτούρα μίας κοινωνίας, δεν είναι μόνο τι τρώμε αλλά και ο τρόπος που έχουμε συνηθίσει να το κάνουμε. Κάτι τέτοιο πρέπει να σκεφτόταν και η εταιρία Automat Kitchen στο Νιου Τζέρσι, που ουσιαστικά δεν θέλει να φέρει πίσω τον ρομαντισμό του 1950, αλλά τον τρόπο με τον οποίο κατανάλωνε ο κόσμος το φαγητό. Και αυτή την φορά για λόγους υγιεινής. Με την κάπα της τεχνολογίας να έχει εξελίξει τα πράγματα, ο πελάτης που βρίσκεται μέσα σε Automat Kitchen δεν έχει απολύτως καμία επαφή με προσωπικό. Επιλέγει το γεύμα σκανάροντας τον κατάλογο με QR Code από το κινητό του, η κουζίνα που δεν βρίσκεται σε ορατό χώρο δέχεται την παραγγελία και μέσα σε 10 λεπτά, το φαγητό εμφανίζεται σε ένα από τα μικρά κουβούκλια.
Όλα αυτά βέβαια καθησυχάζουν από τα σενάρια που ενδεχομένως κάνει το μυαλό μας για τον ντελιβερά -ότι φτερνίζεται πάνω από την σακούλα ή του πέφτει κατά λάθος το πακέτο- αλλά σε βάζουν σε σοβαρές ανησυχίες για την ποιότητα του φαγητού. Ότι δηλαδή ακόμη και αν το συγκεκριμένο μαγαζί χρησιμοποιεί καλές πρώτες ύλες, ένα φαγητό που ετοιμάζεται μέσα σε 10 λεπτά λέει πολλά για τα γεύματα που επιλέγει να σερβίρει. Επίσης πριν από μερικά χρόνια θεσπίστηκε ο νόμος για τα φαστφουντάδικα να μπορεί να βλέπει ο πελάτης το φαγητό που του ετοιμάζουν. Μήπως τώρα με τον Covid-19 μας πιάσουν φοβίες για τις οποίες δεν χρειαστήκαμε στο παρελθόν να ανησυχήσουμε;
Με τον ιό να μένει σε επιφάνειες και να θέλει περίπου 30 λεπτά για να πεθάνει στο χώρο που βρίσκεται με ανοιχτά παράθυρα, η μάχη γίνεται πιο δύσκολη. Η αλήθεια ωστόσο είναι πως το αυτοματοποιημένο φαγητό, είναι ένα καλό ενδιάμεσο μέτρο για όσο κρατά η πανδημία και για όσους φοβούνται όχι μόνο να παραβρεθούν ανάμεσα σε άλλους αλλά και να αγγίξουν. Στην Ελλάδα, μάλλον θα συνέχιζε να μας βολεύει καλύτερα το delivery.
Όμως αυτό που δεν βλέπουν αρκετές κυβερνήσεις αυτή την στιγμή ή επιλέγουν να το δουν ως δευτερεύον πρόβλημα, είναι τα λουκέτα στις επιχειρήσεις. Και όταν η πανδημία τελειώσει, θα χρειαστούν άλλα μέτρα στήριξης για ιδιοκτήτες φαγάδικων που έμειναν με τα ρολά κατεβασμένα.
