Αν υπάρχει ένας κινηματογραφικός κακός που δεν ήταν ποτέ πραγματικά… κακός, αυτός είναι ο Ivan Drago. Ψυχρός σαν τον ρωσικό χειμώνα, σμιλεμένος σαν σοβιετικό άγαλμα προπαγάνδας και με ατάκες που έγιναν pop-culture σύνθημα, ο Drago δεν ήταν απλώς ο αντίπαλος του Rocky. Ήταν ένας μύθος.
Ένα φάντασμα της δεκαετίας του ’80 που κουβαλούσε όλη την Paranoia του Ψυχρού Πολέμου πάνω στο στήθος του. Και τώρα; Ίσως ήρθε η ώρα να του δώσουμε το δικό του σύμπαν.
Η αλήθεια πίσω από τον Ιβάν Ντράγκο
Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε: αν υπάρχει μια ιστορία που δικαιούται standalone treatment, είναι αυτή του Ivan Drago. Και όχι, δεν μιλάμε για το cheesiness ενός ακόμα spin-off που γίνεται απλώς «επειδή πουλάει». Μιλάμε για κάτι μεγαλύτερο. Μια τραγωδία. Μια λύτρωση. Ένα ταξίδι που δεν είδαμε ποτέ πραγματικά.
Ο Drago μετά την καταιγίδα
Φαντάσου το πρώτο πλάνο: σκοτεινό, χειμώνας, Μόσχα. Ο Drago πιο νέος, πιο άγριος, πιο χαμένος επιστρέφει στον κόσμο χωρίς χειροκροτήματα, χωρίς επιστήμονες να τον μετρούν, χωρίς την αυτοκρατορία που τον έκανε τέρας. Τι μένει πίσω; Ένας άνθρωπος. Ένας τύπος που δεν ξέρει να λειτουργεί χωρίς εντολές. Που δεν έχει ιδέα τι θα πει να είσαι ελεύθερος.
Αυτό είναι το prequel που χρειαζόμαστε: η ζωή του μετά την ήττα από τον Rocky. Η στιγμή που η μηχανή γίνεται άνθρωπος. Η εποχή που ο Ivan πρέπει να ζήσει χωρίς τον Drago.
Πανηγυρίζουμε με γροθιές υψωμένες για τις γροθιές ανάμεσα σε Rocky και Drago στο «Creed II»
Γιατί όμως δεν γίνεται Drago χωρίς Dolph;
Ναι, θα χρειαστεί νεότερος ηθοποιός για τα πρώτα χρόνια, iσως κάποιο νέο, ωμό ταλέντο που να κουβαλάει την παγωμένη αποφασιστικότητα που έκανε τον χαρακτήρα τόσο ξεχωριστό. Αλλά ας πούμε την αλήθεια: αν δεν εμφανιστεί ο Dolph Lundgren έστω και για πέντε λεπτά, δεν είναι Drago. Είναι fan fiction.
Dolph Lungren: Η ιδιοφυΐα πίσω από τον Ivan Drago
Ο Lundgren απέδειξε στο Creed II ότι ο Drago δεν είναι πλέον το μονοδιάστατο «αν θες να πεθάνει, θα πεθάνει» θηρίο. Έδειξε τσαλάκωμα. Πόνο. Μια ζωή γεμάτη ενοχές και απογοητεύσεις που τον έκλεισαν σε μια συναισθηματική εξορία. Και σε εκείνη τη σκηνή στο φινάλε, όταν περπατά δίπλα στον Viktor μετά την ήττα, είδαμε κάτι που χρόνια δεν πιστεύαμε ότι υπήρχε: καρδιά.
Ο Dolph έχει ακόμα πράγματα να δώσει στον Drago. Όχι με γροθιές αλλά με βλέμμα. Με ιστορία. Με μνήμη.
Γιατί το θέλουμε τόσο;
Γιατί η pop culture μεγαλώνει μαζί μας. Γιατί οι ήρωες και οι villains των ’80s δεν είναι πια καρικατούρες. Έχουν ψυχή, έχουν ιστορίες που περιμένουν να ειπωθούν. Και γιατί ο Drago, ίσως ο πιο iconic αντίπαλος στην ιστορία των sports movies, αξίζει επιτέλους να γίνει κάτι παραπάνω από punchline.
Πώς ο Dolph Lundgren παραμένει σε φόρμα
Και, μεταξύ μας, ο Dolph Lundgren δεν έχει τελειώσει. Το ξέρει. Το ξέρουμε. Και ο Ivan Drago περιμένει.
Έτοιμος για τον τελευταίο του γύρο, όπου αυτή τη φορά δεν θα παλέψει για την Σοβιετική Ένωση, ούτε για την υπερηφάνεια, ούτε καν για την υστεροφημία, αλλά για τον ίδιο.
Και αυτό είναι το πιο δυνατό story που θα μπορούσε ποτέ να πει το Rocky universe.
