Peacemaker Season 2: Το κράνος είναι γελοίο. Η σειρά όχι

Γράφει ο Χρήστος Κάβουρας

To καλοκαίρι που πέρασε δεν ήταν ευγενικό με τις comic book ταινίες. Η Marvel πνίγεται στα ίδια της τα multiverse και η DC κουβαλάει ακόμα τις αποτυχίες του DCEU. 

Και κάπου εκεί, ο James Gunn ρίχνει στην αρένα δύο όπλα: το Superman που δίνει ζωή στο νεοσύστατο DCU και το Peacemaker Season 2, το project που του επιτρέπει να αφήνει τον «καθωσπρέπει» εαυτό του στο γραφείο και να βγάζει το πιο αλήτικο, edgelord alter ego του.

Ο «Deadpool της DC», το μόνο project που έχει απομείνει από την εποχή του DCEU, υπάρχει λόγος που είναι ακόμα εδώ και όπως φαίνεται τον έχουμε παρεξηγήσει.

Ο John Cena, που αυτές τις μέρες είναι συνεχώς viral λόγω των τελευταίων του ημερών στο WWE, επιστρέφει ως Chris Smith, ως ένας τύπος που φοράει ασημένιο κράνος-τουρσί, ο τυπάς που κάνει λάθη σε κάθε του βήμα, και παρ’ όλα αυτά καταλήγει να μας συγκινεί. 

Ο Peacemaker δεν είναι απλώς ένας ακόμη antihero, αλλά ένα πείραμα πάνω στο πόσο βαθιά μπορείς να ανακαλύψεις έναν χαρακτήρα που ξεκίνησε ως ασόβαρος δολοφόνος και να ανακαλύψεις κάτι που μοιάζει με καρδιά.

Στο -απογοητευτικό- The Suicide Squad του James Gunn, ήταν μαζί με τον Joel Kinnaman (Rick Flag) και τον Idris Elba (Bloodsport) ό,τι καλύτερο υπήρχε στο φιλμ, και αυτό ήταν που του έδωσε συνέχεια με δική του σειρά.

Η νέα σεζόν πιάνει τον Chris μετά τα γεγονότα της πρώτης: η ομάδα του διαλυμένη, οι παλιοί του σύμμαχοι χαμένοι σε προσωπικά αδιέξοδα, και ο ίδιος στο στόχαστρο του Rick Flag Sr. (Frank Grillo), του πατέρα του ανθρώπου που σκότωσε με ένα κομμάτι πλακάκι στο Suicide Squad. 

Όλα αυτά μπλέκονται με ένα χρονοντούλαπο στο Multiverse του DCU. Εδώ όμως, το πολυσύμπαν, δεν λειτουργεί ως δικαιολογία για cameos, αλλά σαν καθρέφτης: τι θα γινόταν αν η ζωή του ήταν διαφορετική;

Αν η Marvel έχει μετατρέψει το multiverse σε φτηνό fan service, το Peacemaker το γυρίζει σε υπαρξιακό ψυχογράφημα. Ο Chris αντικρίζει έναν εαυτό που μεγάλωσε με έναν πατέρα που δεν ήταν τέρας και με έναν αδερφό που δεν πέθανε, σε μια ζωή που θα μπορούσε να ήταν κανονική, χωρίς ρατσισμούς και κακία. 

Και αυτό τον τσακίζει περισσότερο από κάθε τύπο που έχει σκοτώσει στο όνομα της… ειρήνης.

Βέβαια, μην περιμένεις να δεις arthouse τηλεόραση. Τα αστεία παραμένουν βρώμικα, οι σκηνές γεμίζουν με γελοίες υπερβολές (ναι, το cult -CGI-αετόπουλο Eagly περιφέρεται ακόμα σαν pet), την ώρα που τα guests συνεχίζουν να βάζουν το σύμπαν στη θέση του. 

Ο Tim Meadows ως ο πιο απελπιστικά ανίδεος government agent της ιστορίας είναι η προσθήκη που δεν ήξερες ότι χρειάζεσαι.

Αλλά κάτω από τα «χοντρά» αστεία, τα όργια και τα γελοία ψευδώνυμα, υπάρχει κάτι που δεν περιμένεις: συναίσθημα. Ο Cena δίνει τα πάντα στον ρόλο που μέχρι στιγμής θα γίνει το alter ego του. 

Από το φαινομενικά άτσαλο physical comedy, μέχρι τις σκηνές που σου σφίγγουν το στομάχι, βλέπεις έναν τύπο που ξέρει ότι είναι τέρας και παλεύει να αποδείξει πως μπορεί να είναι κάτι καλύτερο.

Σε μια τηλεοπτική εποχή που οι superhero σειρές μοιάζουν είτε με corporate προϊόντα (βλέπε Secret Invasion) είτε με κακογραμμένα σενάρια απλώς για να φέρουν χρήμα με το όνομά τους, το Peacemaker καταφέρνει το ακατόρθωτο: να είναι ταυτόχρονα βρώμικο, γελοίο, αλλά και ειλικρινές. 

Μια σειρά που ξεκίνησε σαν spinoff-καβάτζα του Gunn, και πλέον έχει εξελιχθεί σε πυλώνα του νέου DCU.

Κι εδώ έρχεται η ερώτηση: Μήπως τελικά το Peacemaker είναι η πιο υποτιμημένη superhero σειρά; 

Αν έχεις Vodafone TV, μπορείς να την απολαύσεις.