Όσο κι αν μας αρέσει να παίζουμε με υπερβολές και clickbait ατάκες, υπάρχει κάτι πολύ αληθινό στο γεγονός ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή παλεύει με μία από τις πιο σιωπηλές αλλά απειλητικές κρίσεις: τη λειψυδρία. Και δεν είναι μόνο τα νησιά ή κάποια απομονωμένα μέρη της χώρας. Είναι η ίδια η Αττική, που βλέπει τα αποθέματά της να κάνουν βουτιά άνευ προηγουμένου, πάνω από 50% κάτω σε σχέση με το 2022.
Το νερό δεν θα είναι ποτέ δεδομένο
Όλα αυτά δεν είναι πια “ενδεχόμενα”. Είναι εδώ. Και για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, φαίνεται πως το κράτος προσπαθεί να ξεκολλήσει από τον γραφειοκρατικό βάλτο και να βάλει σε τροχιά ένα νέο, πραγματικά εθνικό πλάνο για το νερό. Ένα πλάνο που βασίζεται σε πέντε πολύ συγκεκριμένους άξονες και που παρουσιάστηκε σε σύσκεψη υπό τον ίδιο τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου.
Γιατί το νερό είναι το νέο πετρέλαιο
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε για “φυσικούς πόρους δεδομένους”. Το νερό δεν είναι ούτε δεδομένο, ούτε άπειρο. Είναι ένα δημόσιο αγαθό και έτσι θα παραμείνει, όπως ξεκαθαρίστηκε (και συνταγματικά). Με αυτό ως βάση, το νέο μοντέλο διαχείρισης έρχεται να ενώσει τα κομμάτια ενός κατακερματισμένου συστήματος, να κλείσει τις διαρροές (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και να ξεκινήσει έναν ολιστικό σχεδιασμό για τις επόμενες δεκαετίες.
Όταν βίντεο για το πώς θα πιείς νερό έχει 2 εκ. views τότε η ανθρωπότητα έχει πιάσει πάτο
Γιατί ναι, το πρόβλημα πραγματικά επείγει, αλλά η στρατηγική δεν πρέπει να είναι μόνο για σήμερα. Πρέπει να απαντά και στις προκλήσεις των επόμενων 30 χρόνων και σ’ αυτό το κομμάτι, φαίνεται πως τα πράγματα αρχίζουν να μπαίνουν στη σειρά.
Τι αλλάζει λοιπόν;
Το σχέδιο βασίζεται σε πέντε βασικά σημεία. Το νερό παραμένει δημόσιο, αλλά οι εταιρείες που το διαχειρίζονται πρέπει να γίνουν βιώσιμες – δεν μιλάμε για κέρδος με την εταιρική έννοια, αλλά για σοβαρή λειτουργικότητα και κόστος που δεν ξεφεύγει. Κοινώς, οι παλιές ΔΕΥΑ που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν ούτε λογαριασμό, είτε θα ανασυνταχθούν είτε θα συγχωνευτούν.
Από εκεί και πέρα, ο σχεδιασμός γίνεται επιτέλους κεντρικός. Όχι άλλα “ξεκινήσαμε ένα φράγμα εδώ, κι ένα εργάκι εκεί”. Όλα σε ένα χάρτη. Όλα με σειρά και λογοδοσία. Παράλληλα, τρέχουν πάνω από 1.200 έργα διαχείρισης νερού, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει επείγουσες παρεμβάσεις στους επόμενους έξι μήνες – με ενημερωτικές εκστρατείες για να καταλάβει και ο πολίτης πώς μπορεί να βοηθήσει.
Και το πιο φρέσκο κομμάτι του παζλ; Τεχνολογία. Από αφαλατώσεις και ανακύκλωση, μέχρι ψηφιακούς μετρητές και χρήση δεδομένων για να προβλέπουμε τα ακραία φαινόμενα πριν μας χτυπήσουν κατακέφαλα.
Είναι αρκετά; Θα φανεί. Η Ελλάδα είναι ήδη στην 19η θέση παγκοσμίως στον κίνδυνο λειψυδρίας. Το ότι έγινε συνειδητό, είναι ένα πρώτο βήμα. Το ότι δημιουργείται σχέδιο, είναι ακόμα καλύτερο. Το αν όλα αυτά θα λειτουργήσουν, θα εξαρτηθεί από το αν θα περάσουμε από τα χαρτιά στην πραγματικότητα.
Αντίο στα δύο λίτρα νερό την ημέρα: πόση ποσότητα πρέπει να πίνετε, λέει ιαπωνική μελέτη
Αλλά, τουλάχιστον, τώρα ξέρουμε τι παίζεται. Και για πρώτη φορά, δεν μοιάζει να είναι απλώς άλλη μια αόριστη εξαγγελία. Γιατί αν κάτι πρέπει να μας απασχολεί όσο το αν ο καφές μας έχει σωστό αφρόγαλα, είναι το αν αύριο θα έχουμε νερό για να τον φτιάξουμε.
