associated press H ξεχωριστή γοητεία του ματς Ουαλίας-Αγγλίας

Σε ένα Μουντιάλ που τα φαβορί δεν δικαιώνουν τις προσδοκίες, οι Ουαλοί καλούνται να αναμετρηθούν με την ιστορία τους και να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους.

Η πολιτική και το ποδόσφαιρο έχουν μια περίεργη σχέση, αλλά σχέση. Κανείς από τους δύο δεν θέλει να παραδεχτεί ανοιχτά ότι αλληλοσυνδέονται, αλλά ο κόσμος που γεμίζει τα στάδια ή στήνεται μπροστά από μία οθόνη σε καφετέριες, πλατείες και σπίτια καταφέρνει να δώσει πολιτικό περιεχόμενο σε κάτι που είναι πολλά περισσότερα από ένα αθλητικό γεγονός. Από τις παραδοσιακές κόντρες μεταξύ των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, μέχρι τα ματς μεταξύ αποικιών και αποικιοκρατών, πάντα θα υπάρχει ένα πολιτικό υπόβαθρο σε αυτά τα ματς. Αυτό δεν είναι ούτε κακό, ούτε καλό, απλά συμβαίνει. Το κακό είναι στην εκμετάλλευση που μπορεί να προκύψει μέσα από μια αναμέτρηση.

 

 

Μια εκμετάλλευση που οδηγεί σε φανατισμό, επεισόδια, ακόμα και πόλεμο όπως κατέληξε ο αγώνας μεταξύ Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρας το 1969. Υπάρχει όμως μία και μοναδική εξαίρεση σε αυτές τις κόντρες και θα τη δούμε απόψε στο Κατάρ, τον αγώνα μεταξύ Ουαλίας και Αγγλίας. Εκτός Ηνωμένου Βασιλείου ελάχιστοι κατανοούν το γιατί δεν υπάρχει μια ενιαία ποδοσφαιρική ομάδα σαν εθνική αντιπροσωπεία στους διεθνείς αγώνες. Οι περισσότεροι από εμάς το βλέπουμε σαν μία ακόμα γραφική βρετανική παραξενιά όπως την οδήγηση ανάποδα ή το τσάι στις 17:00 ακριβώς με μία σταγόνα γάλα, αλλά το «σπάσιμο» των ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών είναι κάτι που ξεκίνησε σαν μια ελάχιστη επικοινωνιακή διαχείριση της ενδοβρετανικής αποικοιοκρατίας, για να εξελιχθεί σε ένα πολύ γόνιμο διάλογο μεταξύ των εθνοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η δύσκολη συνάντηση ποδοσφαιρικής προπαγάνδας και πραγματικότητας

Ειδικά για την Ουαλία που έχει υποφέρει τα περισσότερα σε ό,τι αφορά την εθνική της ταυτότητα από τη σχέση της με την Αγγλία, η εθνική της ομάδα είναι καλύτερη, αν όχι η μοναδική, διαφήμιση της εθνικής της ταυτότητας στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι από εμάς μάθαμε την ύπαρξη της εθνικής Ουαλίας από τον Ryan Giggs και τη σθεναρή του αντίθεση στις αγγλικές σειρήνες που του έδιναν φήμη και δόξα για να ενταχθεί στα λιοντάρια. Αυτή η αντίσταση του Giggs αναζωπύρωσε μια συζήτηση που μέχρι τότε κρατούνταν χαμηλόφωνα μέσα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

 

 

Η Ουαλία έχει δεχθεί πλήρη αποικιοποίηση, η γλώσσα της έχει εξαιρετικά περιορισμένη χρήση και την ίδια τη χώρα την αποκαλούμε όλοι με το αγγλικό της όνομα και όχι Cymru, Αυτοί οι επτάμιση αιώνες εκμετάλλευσης στέρησαν από τους Ουαλούς τα βασικότερα εθνικά τους χαρακτηριστικά και η φήμη της υπανάπτυκτης, αγροκτηνοτροφικής περιοχής ήρθε να αποτελειώσει μια βαριά πληγωμένη εθνική ταυτότητα. 

Αυτό είναι το Μουντιάλ που περιμέναμε

Η ποδοσφαιρική αυτονομία που παραχωρήθηκε στις βρετανικές εθνότητες, αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τους Ουαλούς βρίσκοντας ένα τρόπο να νιώσουν περήφανοι για αυτό που είναι και όχι για να κάνουν επίδειξη μίσους απέναντι στους Άγγλους που τους κατέκτησαν το 1283 και δεν έχουν βάλει ούτε καν τη σημαία τους στο Union jack. Αυτή την ομορφιά επίδειξης πατριωτισμού θα έχουν την ευκαιρία να την εκφράσουν στο φετινό Μουντιάλ με έναν ξεχωριστό τρόπο. Στη δεύτερη μόλις συμμετοχή τους σε τελική φάση Μουντιάλ μετά από εκείνο του 1958 θα αντιμετωπίσουν την Αγγλία και έχοντας ακόμα ελπίδες για πρόκριση έχουν τη χρυσή ευκαιρία να δείξουν σε ολόκληρο τον πλανήτη ότι η Ουαλία όχι μόνο δεν είναι Αγγλία, αλλά και ότι έχουν κάθε λόγο να είναι περήφανοι γι’αυτο.

 

 

Θα είναι περήφανοι γι’αυτό γιατί ξέρουν πολύ καλύτερα από όλους, ότι ακόμα και μια νίκη απέναντι στην Αγγλία δεν θα τους επιστρέψει πίσω όσα τους πήρε η κυριαρχία 700+ ετών από τους Άγγλους, αλλά θα μπορέσουν να πουν σε ολόκληρο τον κόσμο ότι είναι ακόμα όρθιοι ακόμα και μετά από αυτά τα 700 χρόνια. Είναι κάτι που θα το αποδείξουν ακόμα και αν χάσουν πανηγυρικά γιατί σημασία έχει το ίδιο το μήνυμα. Επειδή όμως αγαπάμε τα underdogs, και η Αγγλία μπορεί να είναι το αιώνιο underdog των Μουντιάλ, όμως σε αυτή την περίπτωση η συμπάθειά μας είναι με την Ουαλία.

Μέσα από αυτόν τον αγώνα ίσως ανοίξουν ακόμα μεγαλύτεροι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ της Αγγλίας και της Ουαλίας, κυρίως από την πλευρά της Αγγλίας. Τα εν οίκω εν δήμω μέσα από ένα διεθνές ματς, μπορεί να δράσει καταλυτικά και αυτή είναι μια γόνιμη μορφή πολιτικοποίησης του ποδοσφαίρου.



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved