«Καλώς τηνα και ας άργησε» θα μπορούσε να είναι η παροιμία προς την Αγγλία τις ημέρες του κορονοϊού, την ώρα που η Ιταλία και η Ισπανία θρηνούν το ένα θύμα μετά το άλλο ενώ οι υπόλοιπες χώρες κλειδαμπαρώνονται στα σπίτια τους, η κυβέρνησή της θεώρησε πως ο πιο αποδοτικός τρόπος αντιμετώπισης για την εξάπλωσή του ιού ήταν μέσω της «ανοσίας της αγέλης», ακόμα και αν υπήρχαν ήδη θύματα εντός Ηνωμένου Βασιλείου.
Το αποτέλεσμα; Τα 40 θύματα εκτοξεύτηκαν στα 335 –μέσα σε αυτούς και ένας 18χρονος-, ενώ τα επιβεβαιωμένα κρούσματα ξεπέρασαν τα 6.650.
Ένας Έλληνας επέστρεψε άρον-άρον από το Νησί στην Ελλάδα.
Όπως φαίνεται ο πρωθυπουργός Boris Johnson δείχνει να συνέρχεται και απειλεί να «γονατίσει» την ξέφρενη καθημερινότητα της χώρας του, αν δεν τηρηθούν τα απαραίτητα μέτρα από τους πολίτες. Ωστόσο όταν αφήνεις το κακό να μεγαλώσει, μετά δύσκολα το περιορίζεις.
Τι θα πει αυτό;
Καλώς πάει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, ωστόσο όταν ένα λιοντάρι το έχεις δασκαλέψει να είναι βίγκαν, δύσκολα θα γίνει κυνηγός για τη επιβίωσή του. Στην περίπτωση των Άγγλων, από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν έδειξε από την αρχή την πρέπουσα σοβαρότητα για τον περιορισμό του ιού, τότε που τον καλωσόριζε θέλοντας να τον αντιμετωπίσει εκ των έσω αντί να τον κρατήσει μακριά, είναι αρκετά δύσκολο με απειλές, κλείσιμο μαγαζιών και περιορισμό να τους βάλει αυτή τη συνήθεια στο κεφάλι.
Αν πάντως θέλει να κρατήσει τις αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ των πολιτών, πρέπει να ρίξει μια ματιά στα Μ.Μ.Μ. του Λονδίνου. Εκεί που οι εικόνες επιβάτες στριμώχνονται ο ένας πάνω στον άλλο, χωρίς να φορούν καν προστατευτικές μάσκες ή γάντια, σαν να είναι ένα απλό και συνηθισμένο πρωινό Δευτέρας.
Στην ουσία ο κύριος Johnson απείλησε ότι θα αλλάξει τα πάντα, ωστόσο οι Άγγλοι πολίτες αντί να οργανωθούν βγήκαν, ήπιαν και χάρηκαν τη ζωή τους μια μέρα πριν τη λήψη των μέτρων.
Η ιστορία έδειξε πως εύκολα ή δύσκολα αν πάρεις την ακραία απόφαση οι άνθρωποι συμμορφώνονται ακόμα και αν το DNA τους δεν είναι μαθημένο σε τέτοιου είδους υποταγές –βλ. χουλιγκανισμό στα γήπεδα της Αγγλίας- και ο κύριος Johnson εν τέλει όσο και αν δεν θέλει να μετατραπεί σε μια νέα Θάτσερ για πολλούς συμπατριώτες του, θα χρειαστεί να πάρει σκληρά μέτρα. Για το καλό των ίδιων των Άγγλων αλλά και γενικότερα του κόσμου.
Όταν εν έτει 2020, σε μια εποχή όπου η πρόοδος της τεχνολογίας είναι τόσο προηγμένη και άπαντες θεωρούσαμε πως θα βρεθεί ένας τρόπος η επιδημία να μην εξελιχθεί σε πανδημία, βλέπουμε πως για την επιβίωσή μας έχουν αλλάξει τα πάντα γύρω μας, δεν μπορούμε πλέον καν να αγκαλιάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα και χρειαζόμαστε SMS για να κάνουμε μια βόλτα, τότε τα πράγματα παραείναι σοβαρά.
Σε τέτοιες περιπτώσεις οι ηρωισμοί δεν είναι μαγκιά, αλλά έγκλημα. Δεν μιλάμε πλέον για Brexit, αλλά για μόνιμο exit.
