Υπάρχουν στιγμές που δεν είναι απλά wrestling, αλλά κάτι πολύ ανώτερο. Είναι πολιτισμός, nostalgia bomb, τελετουργία. Τέτοια ήταν η βραδιά του WrestleMania X8, το 2002, όταν ο Hulk Hogan και ο The Rock Dwayne Johnson στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλον στο πιο θρυλικό "Icon vs Icon" όλων των εποχών. Δεν ήταν απλά ένας αγώνας. Ήταν μια τελετή ενηλικίωσης για μια ολόκληρη γενιά. Και για τον ίδιο τον Hogan, ήταν το βράδυ που σταμάτησε να είναι villain και ξανάγινε θρύλος.
Hulk Hogan: Σκίζοντας μπλούζες και προκαλώντας μύθους
Ο Hogan είχε επιστρέψει στο WWE (τότε WWF) μετά από χρόνια στο αντίπαλο πρόγραμμα, το WCW και μάλιστα ως "κακός", φορώντας τα μαύρα της nWo (New World Order), κουβαλώντας παράλληλα μια ακόμα πιο βαριά σκιά πάνω του: τη δική του.
Το main event του Wrestlemania 40 είχε όλη τη σύγχρονη ιστορία του WWE
Και απέναντί του; Ο Dwayne "The Rock" Johnson. Ο άνθρωπος που κουβαλούσε πια τη νέα εποχή στις πλάτες του. O poster boy της Attitude Era. Το αδιαπραγμάτευτο μέλλον.
Το χτίσιμο του αγώνα ήταν κινηματογραφικό
Παλιός κόσμος vs νέος. Μύθος vs momentum. Και το κοινό; Μοιρασμένο, έτοιμο να εκραγεί. Γιατί στην πραγματικότητα, κανείς δεν ήθελε να χάσει κανένας.
Ο αγώνας αυτός δεν ήταν τεχνικά άρτιος, αλλά χρειάστηκε να είναι. Ήταν δραματουργικά τέλειος. Από το πρώτο lock-up μέχρι το τελευταίο People’s Elbow, κάθε κίνηση ήταν φορτισμένη με δεκαετίες ιστορίας, αναμνήσεις, πόλωση. Και η στιγμή που ο Hogan "Hulk-αρε" ξανά, εκεί, μπροστά σε ένα κατάμεστο SkyDome στο Τορόντο, είναι το closest thing που έχει το wrestling σε Ανάσταση.
«WWE: Unreal»: Όταν τα φώτα σβήνουν, ξεκινά το πραγματικό σόου
Ο κόσμος τρελάθηκε. Κυριολεκτικά. Οι 68.000 θεατές δεν ήξεραν ποιον να αποθεώσουν, αλλά στην ουσία το έκαναν χωρίς να διστάσουν. Ο heel έγινε ήρωας, ο babyface πήρε το σκήπτρο, και το κοινό λύγισε. Όταν ο Rock ύψωσε το χέρι του Hogan στο τέλος, δεν ήταν απλώς μια ένδειξη σεβασμού. Ήταν η στιγμή που η γενιά των '80s συνάντησε τα '00s και δάκρυσε λίγο.
Αυτό ήταν το WrestleMania X8. Όχι ένας αγώνας. Ένα flashpoint στην ιστορία του WWE και της pop κουλτούρας γενικά. Από αυτά που βλέπεις μικρός και 20 χρόνια μετά ακόμα τα θυμάσαι σαν να ήταν χθες.
Γιατί τελικά, ο Hogan δεν έφυγε ποτέ. Απλώς αναγεννήθηκε, μια νύχτα του Μαρτίου το 2002, σε ένα ρινγκ στο Τορόντο, μπροστά σε ένα κοινό που τον είχε ήδη συγχωρήσει, χωρίς να το ξέρει.
