Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά πριν πολλά χρόνια η Εθνική Ελπίδων ήταν η μόνη που μας έφερνε κάποια διάκριση στις διεθνείς διοργανώσεις, μέχρι να έρθει εκείνη η τρελή δεκαετία της Εθνικής Ανδρών 2004-2014 (Συμμετοχές σε 3 Euro και μία κατάκτηση, και δύο προκρίσεις σε Μουντιάλ) και αλλάξει κάπως την ιστορία.
Θα «κόψουμε» την Εθνική Ελλάδος επειδή αποκλείστηκε;
Ήταν η Εθνική Ελπίδων όμως εκείνη που είχε συνεχώς παρουσία σε τελικές φάσεις, ήταν φιναλίστ στο Ευρωπαϊκό του 1998, ενώ έκανε και φοβερές πορείες στη συνέχεια. Μπορεί τα τελευταία χρόνια η λέξη «διάκριση» να μην εμφανίζεται και τόσο συχνά στην καθημερινότητά της, αλλά αυτό ετοιμάζεται να αλλάξει με την παρουσία της στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U21.
Κι όμως, αυτή η ομάδα πετάει κάτω από το ραντάρ
Αν ήταν startup, θα λέγαμε ότι είναι «undervalued». Αν ήταν ταινία, θα την έβαζες επειδή στο πρότεινε φίλος που “ξέρει”. Αν ήταν τύπος στο γυμναστήριο, θα ήταν εκείνος που δεν κάνει φασαρία και στο τέλος αποδεικνύεται ότι σηκώνει τα διπλά απ’ όλους.
Με καλύτερο ποδοσφαιρικό κοινό, η Εθνική Ελλάδος θα κυνηγούσε μεγάλα πράγμα
Η Εθνική Ελπίδων αυτή τη στιγμή κάνει το πιο καθαρό, αντρικό statement που μπορείς να ζητήσεις από ομάδα που «χτίζει χαρακτήρα» και μόνο που στις τάξεις της βρίσκονται οι Στέφανος Τζίμας, Σταύρος Πνευμονίδης, Δημήτρης Καλοσκάμης και άλλοι πολλοί ταλαντούχοι και με ρόλο στις ομάδες τους, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η φουρνιά δίνει τώρα τις εξετάσεις της για να πλαισιώσει σύντομα ανανεωμένη Εθνική Ανδρών τα επόμενα χρόνια.
Κατά τα άλλα, 4/4 νίκες, τελευταία με άνετο 3-0 στη Γεωργία, και πάει ολοταχώς για το 5/5 απέναντι στη Βόρειο Ιρλανδία στη Λιβαδειά. Με την άνεση ανθρώπου που μπαίνει στο μαγαζί, ξέρει ακριβώς τι θέλει, και δεν ρωτάει καν την τιμή.
Γιατί όμως δεν γίνεται περισσότερος χαμός γύρω της;
Ίσως επειδή δεν έχει τα μεγάλα ονόματα της Ανδρών, ίσως επειδή τα προκριματικά U21 δεν κάνουν τον ίδιο θόρυβο στα social. Ίσως απλώς γιατί έχουμε χάσει τη συνήθεια να βλέπουμε νεανικές ομάδες να σπρώχνουν τον όμιλο στον τοίχο τόσο νωρίς.
Αλλά όταν έχεις μπροστά σου μια φουρνιά παικτών που ήδη δείχνουν ότι θα μπουν με φόρα στη μεγάλη κατηγορία, τότε δεν το αγνοείς. Το παρακολουθείς. Το στηρίζεις και…επενδύεις σε αυτό.
Γιατί, κακά τα ψέματα: η Εθνική Ανδρών χρειάζεται νέα αίμα, μυαλά, ιδέες και νέα πνευμόνια.
Ώρα να κοιτάξουμε ξανά προς τα Ελπίδες, όχι όμως με νοσταλγία για τις ημέρες εκείνες των Καραγκούνη-Μπασινά, ούτε αργότερα με τους Σεϊταρίδη-Αμανατίδη-Γήττα-Λουμπούτη-Χαριστέα, αλλά με ενδιαφέρον και προσδοκίες.
Και αν όλα πάνε όπως δείχνουν, σε λίγα χρόνια θα θυμόμαστε αυτή τη φουρνιά και θα λέμε: «Από εδώ ξεκίνησε η Εθνική».
