Αν ήσουν ένας millennial φίλος του ποδοσφαίρου που ζει στο εξωτερικό και δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα, ενδεχομένως, σ’ ένα αθλητικό quiz με αφορμή την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, να είχες κάνει ένα τεράστιο λάθος. Εξηγούμαι. Σκέψου να έχεις μεγαλώσει με τον Παναθηναϊκό του ‘96 όπου έκανε διπλό στον Άγιαξ ή εκείνον με τους Γκουμομπασινάδες που έγραψε ιστορία στο Champions League. Εξάλλου ποιος άλλος ελληνικός σύλλογος είχε προκριθεί ως πρώτος στον όμιλό του από την 5η αγωνιστική και πήγαινε στη Μαγιόρκα για διακοπές; Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και έχει φύγει από τους αντιπάλους το κόμπλεξ που λειτουργεί ως “κουρτίνα” για τη δίκαιη κρίση, ξέρεις ότι εκείνος ο Παναθηναϊκός έκανε σπουδαία πράγματα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Πάμε, όμως τώρα, στο quiz που θα έκανες λάθος: Πόσα χρόνια έχει να κατακτήσει το πρωτάθλημα το “τριφύλλι”; 2, 5,10 ή 15;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δύσκολα να πήγαινες στην 4η απάντηση καθώς δε μιλάμε και για κανα κορυφαίο πρωτάθλημα. Τα ξέρεις και τα ξέρω, υποφέρεις και υποφέρω. Αλλά περισσότερο υποφέρει ο οπαδός του Παναθηναϊκού που βλέπει την ομάδα του χαμένη στην έρημο και στην ξηρασία των τίτλων. Το “τριφύλλι” είναι αναγκασμένο να πρωταγωνιστεί και αυτομάτως γίνεται η σύγκριση με το καμάρι του συλλόγου, το μπασκετικό τμήμα που έχει ανεβάσει το επίπεδο στην στρατόσφαιρα. Η αναπόφευκτη σύγκριση σε συνδυασμό με την ημέρα της μαρμότας που βιώνει το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει οδηγήσει την ομάδα σε μία ασταμάτητη εσωστρέφεια. Θα κατακρίνουμε τους φίλους της ομάδας που γκρινιάζουν; Ε όχι δα. Ο κόσμος ξέρει. Μετά από συνεχόμενα χρόνια αποτυχιών, ο τελευταίος που θα κατακρίνεις είναι ο κόσμος. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τα αθλητικά.
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στο χάος και τη μαυρίλα, εμφανίζεται μία ηλιαχτίδα ελπίδας. Παίρνει τη μορφή του Ράφα Μπενίτεθ και ξαφνικά στο πράσινο στρατόπεδο η ψυχολογία αλλάζει. Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι αυτή η ισπανική τόνωση δεν είναι απλώς ψυχολογικό τρικ. Ο 65χρονος δεν ήρθε εδώ για να παίξει τον ρόλο του Φατίχ Τερίμ. Ήρθε με σκοπό να αλλάξει επίπεδο τον σύλλογο, «στο πλαίσιο μιας συνολικής αναδιοργάνωσης και αναβάθμισης, τόσο του ποδοσφαιρικού όσο και διοικητικού τομέα», όπως σχολίασε ο μεγαλομέτοχος Γιάννης Αλαφούζος αναφορικά με τις προσλήψεις των Μπενίτεθ – Μπαλντίνι. «Μία προσπάθεια προσπάθεια που εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλάνο, αναγέννησης και εκσυγχρονισμού του Παναθηναϊκού, το οποίο κορυφώνεται με την κατασκευή του νέου γηπέδου», ήταν τα επόμενα λόγια.
Ωστόσο μέχρι τον Βοτανικό έχουμε ακόμη δρόμο. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει κουραστεί από τα μεγαλεπήβολα σχέδια που παραμένουν επί χάρτου. Θέλει έργα. Ωστόσο τα έργα θέλουν υπομονή και πλάνο. Εκεί βρίσκεται η παγίδα και ο μεγάλος φόβος. Ο Παναθηναϊκός μετά την απομάκρυνση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς πρέπει να μάθει να σέβεται -ξανά- το άθλημα. Δεν είναι όλα θέμα μπάτζετ. Είναι θέμα προσέγγισης, τεχνογνωσίας και οράματος. Η πρόσληψη του Φράνκο Μπαλντίνι σε ρόλο συμβούλου στο πλευρό του Γιάννη Αλαφούζου και η απομάκρυνση του Γιάννη Παπαδημητρίου είναι κινήσεις προς τον σωστό δρόμο. Στη νέα εποχή που οραματίζεται η διοίκηση του “τριφυλλιού” κάθε επιλογή πρέπει να είναι από το ψηλότερο ράφι και οι δύο πρώτες κινήσεις είναι κινήσεις χαμηλού ρίσκου. Η επόμενη του τεχνικού διευθυντή μαζί με το προαποφασισμένο υψηλό μπάτζετ είναι επιλογή-κλειδί για να ανοίξει ο δρόμος προς την επιτυχία.
Τοποθετώντας τους σωστούς ανθρώπους στις σωστές θέσεις, ο χρόνος είναι υπέρ σου. Όποιος περιμένει από τον Ράφα Μπενίτεθ να κάνει τον Παναθηναϊκό πρώτο φαβορί για τον τίτλο από τον Δεκέμβριο, τότε ονειροβατεί και προφανώς δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το άθλημα. Χωρίς να σημαίνει ότι θα πετάξει “λευκή πετσέτα” αναφορικά με τον φετινό τίτλο, οι “πράσινοι”, στα μάτια μου, αποτελούν το 4ο φαβορί στην κούρσα της κατάκτησης της Super League. Ο Παναθηναϊκός θέλει χρόνο, δουλειά και χρήμα ώστε να αποτελέσει ξανά το φόβητρο των περασμένων ετών.
Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το τι θα συμβεί στον “γάμο” Παναθηναϊκού - Μπενίτεθ. Ωστόσο αυτή είναι μία τεράστια ευκαιρία ώστε το “τριφύλλι” να γίνει ξανά ένας ελκυστικός προορισμός για παίκτες, τεχνικούς διευθυντές, προπονητές και χορηγούς. Ο επόμενος προπονητής του Παναθηναϊκού δε θα πρέπει να παραλάβει ξανά “καμένη γη” αλλά να βρει ένα πρόσφορο έδαφος. Είναι ο μοναδικός δρόμος για να γίνει ο Παναθηναϊκός και πάλι Panathinaikos.
