Η ήττα με 94-68 από την Τουρκία μπορεί να πονάει. Και, ναι, το σκορ μοιάζει με καμπανάκι που θα χτυπάει για καιρό στ’ αυτιά μας αλλά έτσι είναι η ζωή και ειδικά ο πρωταθλητισμός.
Χρυσό μετάλλιο καφρίλας στον τύπο που έβρισε τον Σλούκα πριν το ματς
Αλλά ας κόψουμε την κλάψα: η Εθνική μπάσκετ είναι ήδη εκεί που μπορούσε να φτάσει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κι αυτό είναι τεράστιο.
Θυμήσου: πριν ξεκινήσει το τουρνουά, κανείς δεν μιλούσε για μετάλλια. Ο στόχος ήταν η 8άδα. Τελεία. Και τώρα; Είμαστε στην τετράδα. Στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Αυτό από μόνο του είναι επιτυχία, όχι αποτυχία. Βέβαια, πολλοί θα μείνουν στο «ευκαιρία ήταν με τις αποκλεισμένες Γαλλία, Ισπανία, Σερβία να πας για την υπέρβαση» αλλά το γεγονός ότι εμείς είμαστε ακόμα εδώ και εκείνοι σπίτι τους δεν είναι «ευκαιρία» αλλά απόδειξη ισχύς.
Ελλάδα-Τουρκία: Όταν είχαμε κερδίσει το 2009...
Γιατί το ταξίδι δεν έχει τελειώσει ακόμα, θα παιχτεί σήμερα και εμείς είμαστε μέσα στο παιχνίδι για το χάλκινο – το πρώτο μετάλλιο μετά το 2009. Δηλαδή 16 χρόνια χωρίς μπασκετική διάκριση. Αν έρθει, θα μιλάμε για ιστορικό come back.
Είναι κρίμα να μένουμε στον ημιτελικό
Το πρόβλημα είναι ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε τη συνήθεια να γκρινιάζουμε, ειδικά στην πρώτη απότομη στραβή. Θα κολλήσουμε στη βαριά ήττα από την Τουρκία και θα μηδενίσουμε όλη την πορεία. Το είδωλό μας είναι ακριβώς ό,τι είπε ο Κώστας Παπανικολάου στον προημιτελικό με τη Λιθουανία, όταν κατηγόρησε όλους όσους έκραξαν την Εθνική Ελλάδος Ποδοσφαίρου για την ήττα της από την ανώτερη Δανία.
Στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία ήταν πραγματικά καλύτερη και ανώτερη -όχι για 30 πόντους βέβαια, αλλά σίγουρα καλύτερη- ίσως η πιο πλήρης ομάδα του τουρνουά. Παίζει χρόνια μαζί, με προπονητή που ξέρει πώς να παίρνει το μάξιμουμ από το ρόστερ του και από πίσω από όλα αυτά ένα πολύ σοβαρό πλάνο. Εμείς; Με τον Γιάννη που είναι το απόλυτο όπλο, έναν Σλούκα που πρέπει να μπαίνει μόνο σε συγκεκριμένες στιγμές, και από εκεί και πέρα ένα ρόστερ με εμφανείς ελλείψεις. Όσο κι αν θες, δεν μπορείς να τους συγκρίνεις.
8 must-see μπασκετικές ιστορίες για να σε κρατήσουν ζεστό μέχρι τον τελικό
Το μάθημα είναι αλλού: η Τουρκία έχτισε με πλάνο, με τον Χέντο Τούρκογλου στο παρασκήνιο, με συνέχεια και συνέπεια. Η Γερμανία το ίδιο – από «ανέκδοτο» του παρελθόντος, έγινε μπασκετικό powerhouse εμπνευσμένη από τον Νοβίτσκι. Αυτές οι χώρες περίμεναν, δούλεψαν, έμειναν ενωμένες. Και όταν ήρθε η ώρα, χτύπησαν.
Η δική μας ώρα δεν είναι τώρα, αλλά με πλάνο μπορεί να έρθει, αρκεί να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε και να σταθούμε δίπλα στην ομάδα. Η νίκη με τη Φινλανδία δεν θα είναι απλώς μια νίκη. Θα είναι η απόλυτη υπέρβαση.
Όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο υποκλίθηκε στον Εργκίν Αταμάν
Κι αν θες την αλήθεια, αυτή η υπέρβαση είναι πιο sexy από οποιοδήποτε εύκολο παραμύθι επιτυχίας.
