Όποιος αγαπάει το μπάσκετ στην Ελλάδα ξέρει καλά: με την Τουρκία δεν υπάρχουν «φιλικά». Υπάρχει ιστορία, υπάρχει «αντιπαλότητα» και το βάρος μιας μονομαχίας που παίζεται πάντα με κάτι παραπάνω από την μπάλα. Απόψε, στα ημιτελικά του EuroBasket, θα ξαναζήσουμε αυτό το κλασικό ντέρμπι. Και αν κάτι μας τριβελίζει το μυαλό, είναι εκείνο το θρίλερ του 2009.
Η Ελλάδα όταν πιστεύει, δεν έχει ταβάνι
Έκτοτε έχουμε ανταμώσει αρκετές φορές, αλλά εκείνη η φορά ήταν που μας έστειλε στη ζώνη των μεταλλίων του Eurobasket.
Πολωνία, 2009 – Το 76-74 που μας έκοψε την ανάσα
Ποιος μπορεί να το ξεχάσει εκείνο το ματς; Παράταση, ιδρώτας, λάθη που μπορούσαν να μας στοιχίσουν και μια ελληνική ψυχή που δεν σπάει με τίποτα. Ελλάδα–Τουρκία 76-74, με τον Σπανούλη να κάνει σεμινάριο clutch mentality και τον Ζήση να υπογράφει το φινάλε με τις βολές και από την άλλη τον Τούρκογλου να παίρνει όλη την Τουρκία στις πλάτες του αλλά τον Πρίντεζη να γράφει το πρώτο του μεγάλο κεφάλαιο της καριέρας του (πριν από εκείνο της Κωνσταντινούπολης) με εκείνο το τρίποντο από τη γωνία. Πάνω από όλα όμως, όλοι οι υπόλοιποι που το βλέπαμε, νιώθουμε ακόμα το φτερούγισμα σε όλα τα μήκη και πλάτη των αρτηριών μας, με την καρδιά μας έτοιμη να σκάσει. Ήταν ένα από εκείνα τα ματς που δεν ξεχνάς ποτέ.
Μια Τουρκία πιο επικίνδυνη από ποτέ
Σήμερα, τα πράγματα είναι αλλιώς. Η Τουρκία έχει βάθος, ταλέντο και προπονητή που ξέρει να δίνει ψυχολογία στους παίκτες του στα πιο δύσκολα ματς, ο δικός μας Εργκίν Αταμάν. Στο παρκέ, ο Σενγκούν είναι το νέο «θηρίο» της ρακέτας, ο Οσμάν καλπάζει, ο Χαζέρ δίνει ταχύτητα και ο Λάρκιν είναι ο παίκτης που μπορεί να γυρίσει ματς μόνος του.
Λούκα Ντόντσιτς: Tο τίμημα του να είσαι «μια ομάδα μόνος σου»
Η Τουρκία μπαίνει στο γήπεδο με τη φόρα της ομάδας που διψάει να πετύχει αυτό που έχει πετύχει δύο φορές στο παρελθόν η Ελλάδα: να γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Είναι το ματς που όλοι περιμέναμε
Είναι το ντέρμπι που μυρίζει ξύλο, τακτική, πάθος και –γιατί όχι– ένα ακόμη φινάλε που θα μας κάνει να ιδρώσουμε μαζί με τους παίκτες. Κάθε Ελλάδα–Τουρκία είναι περισσότερο από μπάσκετ: είναι υπερηφάνεια, είναι ιστορία, είναι DNA.
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στα drives, στα τρίποντα και στις τάπες, όλοι ελπίζουμε το φινάλε να γράψει ξανά το ίδιο: η Ελλάδα στον τελικό.
To «one man» show υπάρχει και το βλέπουμε στο EuroBasket
Γιατί αυτό το βράδυ, ό,τι κι αν γίνει, θα μείνει στην ιστορία.
