Υπάρχουν αγώνες που δεν είναι απλά παιχνίδια. Είναι δηλώσεις. Κι αυτό που έκανε η Εθνική μας απέναντι στη Λιθουανία (87-76) ήταν ακριβώς αυτό: μια καθαρή, αντρίκια δήλωση ότι είναι εδώ, στα δύσκολα, και δεν παίζει για να «περάσει απλά καλά», αλλά για να γράψει ιστορία.
Η προηγούμενη φορά που η Εθνική Ελλάδος απέκλεισε -και μάλιστα- εμφατικά τη Λιθουανία!
Και αν πολλοί θεώρησαν ότι με τους Ισπανούς μας πήγαν απλώς τα τρίποντα, με τους Ισραηλινούς στους «16» απλώς ήμασταν καλύτεροι σαν μονάδες, στο παιχνίδι των προημιτελικών ήρθε η καλύτερη εμφάνιση της Εθνικής μέχρι στιγμής στο EuroBasket.
Σε ένα τουρνουά που μέχρι τώρα έμοιαζε περισσότερο με rollercoaster, η Ελλάδα έβγαλε το καλύτερό της πρόσωπο ακριβώς τη στιγμή που μετρούσε περισσότερο, σε ένα χρονικό σημείο που ο περισσότερος κόσμος περιμένει το στραβοπάτημα, η «επίσημη αγαπημένη» έδειξε πως όχι μόνο μπορεί να σταθεί, αλλά και να κυριαρχήσει. Ο Γιάννης έκανε το γνωστό του πάρτι (29 πόντοι), ο Τολιόπουλος θύμισε γιατί το μπάσκετ είναι και υπόθεση ψυχής, ενώ οι Σλούκας, Παπανικολάου και οι υπόλοιποι κράτησαν με εμπειρία και άμυνα από… σίδερο το τιμόνι της ομάδας.
Αν το δεις ψυχρά, ήταν «απλά» μια πρόκριση στα ημιτελικά. Αν το δεις λίγο πιο ρομαντικά –όπως αξίζει– ήταν η στιγμή που η Εθνική μας πιστοποίησε ότι το παιχνίδι με την Ισπανία δεν ήταν απλώς μια καλή παρένθεση, αλλά όντως πιστεύει πραγματικά στον εαυτό της. Και αυτό είναι πιο επικίνδυνο για κάθε αντίπαλο από οποιοδήποτε στατιστικό.
To «one man» show υπάρχει και το βλέπουμε στο EuroBasket
Τώρα έρχεται η Τουρκία
Ο Αταμάν στον πάγκο, οι Όσμαν και Σενγκούν στο παρκέ, κι ένα παιχνίδι που έχει όλα τα συστατικά για να γίνει… ταινία. Θα είναι δύσκολο; Ναι. Αλλά σε αυτό το σημείο δεν έχει καμία σημασία. Όταν έχεις φτάσει στους «4» της Ευρώπης, όλα μπορούν να συμβούν.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε χρόνια να ζήσουμε μια Εθνική που εμπνέει. Καιρός ήταν. Γιατί ο αθλητισμός δεν είναι μόνο τίτλοι και μετάλλια, είναι και το ταξίδι, είναι το συναίσθημα. Και αυτή η ομάδα μάς τα δίνει ξανά.
Το ζήτημα, βέβαια, είναι να μάθουμε να μένουμε δίπλα της όχι μόνο όταν κερδίζει. Το θύμισε με τον πιο ωραίο τρόπο ο Παπανικολάου μετά το ματς, όταν πήρε θέση υπέρ των πιτσιρικάδων της Εθνικής Ποδοσφαίρου που «έφαγαν» τοξικότητα στα social.
Αν κάτι πρέπει να αλλάξει στη νοοτροπία μας, είναι αυτό: λιγότερη καφρίλα, περισσότερη στήριξη.
Ελλάδα έχεις ταλέντο, αλλά δεν πρέπει να έχεις αλαζονεία
Η Εθνική μπάσκετ είναι ξανά εδώ. Και το μόνο που μένει, είναι να την απολαύσουμε. Μην ξεχνάμε άλλωστε, πως ακόμα και με ήττα στον ημιτελικό -που το απευχόμαστε- δεν τελειώνει τίποτα. Το μετάλλιο είναι διάκριση.
