Σαν deja vu από την αναμέτρηση με την Εθνική Αγγλίας. Η Ελλάδα μπήκε στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” με μπόλικο αέρα στα πανιά της (αλλά και στα μυαλά της), κάπως αφελής και το τελικό σκορ θύμισε ατάκα του Νικόλα Αλέφαντου: “Καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0”. Ας μη γελιόμαστε. Δεν ήταν αναμενόμενο. Μετά την 5άρα επί της Λευκορωσίας, ο κόσμος δε γέμισε το φαληρικό γήπεδο για να δει έναν περίπατο των Σκανδιναβών. Ήθελε να δει από την -ομολογουμένως- πιο ταλαντούχα εθνική που έχουμε δει ποτέ, να μπαίνει στο γήπεδο ως αφεντικό, να προσφέρει θέαμα, γκολ και να θέτει τις βάσεις για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026.
Αντ’ αυτού είδε μία Δανία να κάνει κουμάντο στις 4 γραμμές του γηπέδου και τους “μπέμπηδες” του Ιβάν να τρώνε το δεύτερο ποδοσφαιρικό “χαστούκι” από ένα ανώτερο σύνολο. Η εικόνα της “γαλανόλευκης” σε όλο το ματς ήταν πολύ κακή. Ωστόσο ο κόσμος δεν καταστρέφεται από ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Το τεχνικό τιμ και οι παίκτες οφείλουν να το ερμηνεύσουν ώριμα και να κατανοήσουν πως ποτέ κανείς δε σήκωσε το Μουντιάλ με μία 5άρα στα προκριματικά απέναντι στη Λευκορωσία.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει το work ethic και την εμπειρία ώστε να το μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά που έχει στα χέρια του. Τα σκαλιά τα ανεβαίνεις ένα-ένα για να φτάσεις ψηλά. Και είμαστε πεπεισμένοι πως αυτό θα συμβεί. Χωρίς αλαζονεία που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπολιάσει στο DNA αυτής της ομάδας. Διότι αυτό που προβλημάτισε περισσότερο χθες, δεν ήταν το τελικό σκορ. Ήταν η εικόνα αποσύνθεσης, μη συγκέντρωσης και υποτίμησης ενός αντιπάλου που έχει φάει πολλά ψωμιά και βρίσκεται στην 21η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Δεν ήταν εικόνα ενός συνόλου με τη σοβαρότητα και τη σφραγίδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Και για να τα λέμε όλα, χθες ο ομοσπονδιακός τεχνικός έχασε τη μάχη των πάγκων από τον συνάδελφό του.
Οι Δανοί κατέβηκαν πιο σοβαροί, πιο αποφασισμένοι, ένα ανώτερο σύνολο που γνώριζε πως θα πάρει αυτό που ήθελε. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως η Εθνική μέτρησε συνολικά 114 απώλειες μπάλας κόντρα στους Δανούς, ένα νούμερο που δεν έχει «γράψει» ποτέ ξανά με τον Σέρβο τεχνικό στον πάγκο. Έχανε δηλαδή την κατοχή της μπάλας 1,2 φορές το λεπτό. Κάτι τέτοιο δεν το θυμάμαι προσωπικά, ούτε στη θητεία του στον Παναθηναϊκό.
Υπάρχει χώρος για καταστροφολογία; Σε καμία περίπτωση. Αυτή η ομάδα πρέπει να στηριχθεί με κάθε κόστος γιατί είναι ένα σύνολο που δεν πρέπει να “καεί”. Με την ελπίδα πως θα τη δούμε να αγωνίζεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, χωρίς να έχουμε τις απαιτήσεις να σηκώσουμε το τρόπαιο.
