Υπάρχουν παιχνίδια που είναι απλά στο πρόγραμμα και υπάρχουν κι εκείνα που χτίζουν τον μύθο και την ιστορία. Για την Εθνική Ελλάδας, η 9η Σεπτεμβρίου έχει γίνει ημέρα κυριαρχίας. Το 2017 στην Κωνσταντινούπολη, ήταν η στιγμή που ο Κώστας Σλούκας ανέλαβε τον ρόλο του εκτελεστή: 21 πόντοι, τρίποντα–μαχαιριές, ο Valanciunas να ψάχνει αέρα μέσα στη ρακέτα την ώρα που ο Grigonis κοιτάζει απλά το ταμπλό να γράφει 77–64 υπέρ μας.
Flash forward στο σήμερα. Πάλι 9/9. Μόνο που το στοίχημα είναι ακόμα πιο σκληρό: θέση στα μετάλλια του EuroBasket. Εκεί που μετράει το DNA, εκεί που ξεχωρίζει ο άντρας απ’ το αγόρι.
Ο Σλούκας δεν είναι πια ο «καυτός guard», αλλά εκείνος που χειρίζεται τις ειδικές καταστάσεις και εννοείται πως έχει πλάι του τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να δημιουργεί τις προϋποθέσεις και τις καταστάσεις σε όλο το παιχνίδι. Από την άλλη, ο Valanciunas συνεχίζει να είναι το βαρύ σφυρί των Λιθουανών, απλά γύρω του το «πυροβολικό» έχει αλλάξει.
To «one man» show υπάρχει και το βλέπουμε στο EuroBasket
Η ιστορία σε repeat
Μια ημερομηνία, ένα déjà vu. Η Ελλάδα έχει να δει μετάλλιο από το 2009 και τη νίκη κόντρα στη Σλοβενία, την ίδια ώρα που η Λιθουανία έφτασε κοντά στο χρυσό το 2015, αλλά έχασε στον τελικό. Δύο παραδοσιακές δυνάμεις, μία βραδιά που δεν επιτρέπει “safe play”.
Απόψε δεν παίζουμε μπάσκετ, ξαναχτίζουμε χαρακτήρα.
Και η ερώτηση είναι μόνο μία: θα ξαναδούμε τον Σλούκα να πυροβολεί σαν το πιο ψύχραιμο όπλο στην Ευρώπη; Ή θα καταφέρει ο Valanciunas να σηκώσει το βάρος της χώρας του;
Το παιχνίδι που μας έμαθε να πιστεύουμε ξανά
Μέχρι να γίνει το τζάμπολ, θα θυμόμαστε σίγουρα τι συνέβη στις 9/9 του 2017. Ακόμα και αν δεν είναι οδηγός μας.
