Το σκηνικό γνωστό στα όρια του κλισέ. Μετά από μία σπουδαία ελληνική επιτυχία, το timeline μας στα social media γεμίζει από ελληνικές σημαίες, συγχαρητήρια, λεζάντες που σπάνε το ταβάνι της υπερβολής και αποτελεί τον πιο εύκολο τρόπο ώστε να μαζέψεις καρδούλες, likes και να αποκτήσεις ένα μικρό hype μέσω των κοινοποιήσεων. Το βλέπουμε στα μεγάλα άλματα του Μίλτου Τεντόγλου, στις υψηλές πτήσεις του Εμμανουήλ Καραλή και διαχρονικά στις εθνικές ομάδες πόλο ανδρών και γυναικών. Ωστόσο για να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας και να αφήσουμε τα υποκριτικά κλισέ στην άκρη, δεν ασχολούμαστε ενεργά με τον κλασικό αθλητισμό και με τον υγρό στίβο. Είμαστε οπαδοί της νίκης και η ενασχόλησή μας με τον αθλητισμό περιορίζεται στα στενά όρια της τοξικότητας. Η “ευγενής άμιλλα” είναι άγνωστη έννοια και παραμένουμε κοντόφθαλμοι.
Στο νερό είμαστε θρύλοι, αλλά γιατί δεν το βλέπει κανείς;
Με την Εθνική ομάδα πόλο των γυναικών να βρίσκεται στον μεγάλο τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Σιγκαπούρης και την αντίστοιχη των ανδρών να δίνει τη δική της μάχη στα ημιτελικά, μόνο θαυμασμό μπορείς να αισθανθείς γι’ αυτά τα παιδιά. Ωστόσο ποιος είναι ο λόγος που δεν ασχολούμαστε ενεργά με την πισίνα; Τι μας κάνει ως Έλληνες να φοβόμαστε το νερό; Γιατί το πόλο κολυμπάει κάτω από το ραντάρ μας; Δεν είμαστε αιθεροβάμονες για να πιστεύουμε ότι θα γίνει το αγαπημένο άθλημα των Ελλήνων, διότι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ έχουν τεράστια ιστορική και πολιτισμική βάση. Αλλά το να αποκτήσει μεγαλύτερη δυναμική είναι ένας στόχος απόλυτα εφικτός και μπορεί να συμβεί με τις παρακάτω προϋποθέσεις.
Προβολή
Τα ΜΜΕ ασχολούνται ελάχιστα με το πόλο σε σχέση με τα κυρίαρχα αθλήματα. Αν υπήρχε συστηματική κάλυψη, highlights στα social media, μικρά viral βίντεο και storytelling γύρω από τους παίκτες, θα δημιουργούνταν μεγαλύτερη σύνδεση με το κοινό. Το πόλο έχει το πλεονέκτημα του «θεαματικού αθλήματος με επαφή» που θα μπορούσε να γίνει ελκυστικό για τη νέα γενιά μέσα από καλά στημένα clips.
Ελληνικές επιτυχίες
Δεν είναι μόνο τα μετάλλια που κατακτούν οι εθνικές ομάδες αλλά και συλλογικό επίπεδο η σημαία είναι ψηλά. Ομάδες όπως ο Ολυμπιακός και η Βουλιαγμένη αποτελούν κοσμήματα για το ελληνικό πόλο και μπορούν να φέρουν τα νέα παιδιά πιο κοντά στις πισίνες.
Υποδομές
Το πόλο απαιτεί κολυμβητήρια και οργανωμένες ακαδημίες, κάτι που δεν είναι εύκολο παντού. Το άθλημα μένει σε «θύλακες» (Πειραιάς, Βουλιαγμένη, Χανιά), αντί να διαδοθεί σε όλη τη χώρα. Αν οι Δήμοι ή ιδιωτικές πρωτοβουλίες επενδύσουν σε προγράμματα εκμάθησης, θα δημιουργηθεί «νέα γενιά» παικτών και φιλάθλων.
Σύνδεση με την pop culture
Αν παίκτες του πόλο εμφανίζονταν σε εκπομπές, podcasts, YouTube, TikTok ή ακόμα και σε fashion campaigns, το άθλημα θα αποκτούσε «πρόσωπο». Το storytelling των «ηρώων» μπορεί να κάνει το κοινό να ταυτιστεί. Εξάλλου τα νέα παιδιά ψάχνουν πάντα έναν ήρωα για να θαυμάσουν και να προσπαθούν να τον μιμηθούν.
Το να φτάσει στο επίπεδο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ είναι ανέφικτο. Αλλά το να σνομπάρουμε ένα άθλημα στο οποίο βρισκόμαστε στην ελίτ του κόσμου, είναι απαγορευτικό. Καιρός να βάλουμε το πόλο στην ατζέντα μας και ας σταματήσουμε να του κάνουμε ghosting.
