Το 2004 ήταν ο Κέβιν Γκαρνέτ και Λατρέλ Σπρίγουελ, (μαζί με τον Σαμ Κασέλ) όταν απάρτιζαν την ομάδα που έστειλε τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς στην μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας τους: Στους τελικούς της Δύσης. Ένα «σχεδόν» που στοιχειώνει ακόμα την παγωμένη Μινεάπολη. Μέχρι σήμερα.
O Kevin Garnett δεν σταμάτησε ποτέ να βελτιώνεται
Γιατί το νέο δίδυμο της πόλης δεν ήρθε για να γράψει απλώς ιστορία, αλλά για να τη διορθώσει.
Άντονι Έντουαρντς και Τζούλιους Ραντλ. Το νέο αίμα και η παλιά ψυχή. Η φλόγα και το σφυρί. Η απόδειξη; Το 121-110 επί των -χωρίς Κάρι- Γουόριορς στο Game 5, με το οποίο σφράγισαν το εισιτήριο για τους τελικούς της Δύσης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (πέρσι αποκλείστηκαν από τους Μάβερικς), κάνοντας ξεκάθαρο ότι φέτος έχουν μάθει από το περσινό στραπάτσο. είναι η μεγάλη ευκαιρία.
Στην πόλη που δεν κοιμάται, ούτε οι Celtics μπορούν να ανασάνουν
Ο Έντουαρντς, με 22 πόντους και 12 ασίστ, έμοιαζε περισσότερο με quarterback που μοιράζει passes ακριβείας, παρά με shooting guard. Ο Ραντλ, από την άλλη, έκανε εμφάνιση που θα ζήλευε κι ο prime Γκαρνέτ: 29 πόντοι με 13/18 σουτ, μπαίνοντας στο ζωγραφιστό με τη σιγουριά του άντρα που δεν έχει τίποτα να αποδείξει, αλλά να κερδίσει τα πάντα.
Μετά από μια regular season γεμάτη σκαμπανεβάσματα και με την έκτη θέση στη Δύση, λίγοι πόνταραν σε αυτό το ρόστερ. Αλλά ακριβώς όπως οι άντρες που ξεχωρίζουν στα δύσκολα, έτσι και αυτή η ομάδα γεννήθηκε για τις κόντρες που μετράνε.
Ο Paul Pierce έχασε στοίχημα και περπάτησε 20 μίλια με τη ρόμπα του
Και τώρα, με τον νικητή του ζευγαριού Ντένβερ-Οκλαχόμα στον ορίζοντα, ο δρόμος προς τους πρώτους τελικούς ΝΒΑ στην ιστορία των Τίμπεργουλβς δεν μοιάζει με όνειρο. Μοιάζει με κάλεσμα.
Γιατί αν δεν το κάνουν τώρα ο Έντουαρντς και ο Ραντλ, τότε πότε; Αν όχι αυτοί, ποιοι;
Υ.Γ. Αν πάρουν και πρωτάθλημα, να δούμε τι θα λέει ο Σακίλ Ο’ Νιλ για τον Γκομπέρ.
