Βρισκόμαστε τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος. Το τελικό σφύριγμα στο Μονουμεντάλ βρίσκει την Ρίβερ Πλέιτ νικήτρια κόντρα στην Εστουδιάντες με σκορ 3-1 αλλά το σημαντικότερο είναι πως την βρίσκει τροπαιούχα. Οι «εκατομμυριούχοι» κατέκτησαν για 38η φορά στην ιστορία τους το πρωτάθλημα Αργεντινής, παίκτες και οπαδοί βρίσκονται στα ουράνια και σκέφτονται ήδη τους μελλοντικούς τίτλους.
Όλοι εκτός από έναν. Ο Μάρτσιν Ντεμικέλις, ο προπονητής της Ρίβερ κάνει τον γύρο του θριάμβου, καταχειροκροτείται από τον κόσμο και βάζει τα κλάματα. Όχι μόνο για την κούπα αλλά και για την οικογένειά του. Λίγο μετά τη λήξη του αγώνα, του έφεραν μία παλιά φανέλα, από τον καιρό που έπαιζε στους «μιγιονάριος».
«Ήταν η ημέρα της μητέρας και η Ρίβερ μας είχε αφήσει να παίξουμε με το όνομα της μαμάς μας στη φανέλα. Αυτή ήταν η μοναδική φανέλα που είχα βάλει σε κορνίζα. Σήμερα η αδερφή μου την έβγαλε από την κορνίζα και την έφερε εδώ», θυμήθηκε συγκινημένος ο τεχνικός των πρωταθλητών. Ο αγώνας αυτός είχε γίνει στις 21 Οκτωβρίου του 2001, με τη Ρίβερ να νικά 2-0 τη Νιούελς έχοντας στον πάγκο τον Ντεμικέλις. Το όνομα της μητέρας του, Ίλντα Μαργκαρίτα, κοσμούσε τη φανέλα του πιτσιρικά τότε ποδοσφαιριστή αλλά όχι το σπίτι του.
Λίγα χρόνια πριν την είχε χάσει από καρκίνο του παγκρέατος. Από τότε ο Ντεμικέλις δεν κάνει σχέδια το μέλλον του. «Να κάνω σχέδια; Όχι. Ξέρετε γιατί; Γιατί είχα πολλά σχέδια όταν ήμουν μικρός και μου τα πήραν. Στα 15 μου δεν μπορούσα να καταλάβω ότι η άρρωστη μητέρα μου μπορούσε να φύγει. Σε αυτήν την ηλικία δεν γίνεται να μένεις χωρίς μαμά.
Ντιέγκο Μιλίτο, ένας αδικημένος «Πρίγκιπας»
Μετά, είχα σχέδια με τον πατέρα μου, που ήταν ένας σπουδαίος φίλος και ξαφνικά σε ένα δυστύχημα στον δρόμο, όταν πήγαινε να πάρει την αδερφή μου από το αεροδρόμιο επειδή γεννήθηκε η κόρη μου, η Λόλα, έχασε τη ζωή του. Η γιαγιά μου, που μας μεγάλωσε, έφυγε. Ένας μεθυσμένος σκοτώνει τον αδερφό σου, ο ατζέντης μου αυτοκτόνησε.
Οπότε όχι, δεν βλέπω και πολλά πέρα από το σήμερα πλέον. Και έρχομαι από τη γερμανική κουλτούρα, όπως σχεδιάζουν τα πάντα για τα επόμενα 20 χρόνια και σκεφτόμουν "σκ@@ά, τι υπομονή, πόσο βάρβαρο, δεν πτοούνται από τίποτα". Αλλά όχι πια, δεν μπορώ να σχεδιάζω τίποτα για καιρό, απολαμβάνω το σήμερα».
Ο Ντεμικέλις θα απολαύσει το σήμερα. Την επιτυχία μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Το αξίζει και έχει κάθε λόγο να μην τον ενδιαφέρει το αύριο.
