Από τους μεζέδες μέχρι τις αποφάσεις ζωής: Στο τραπέζι μας μπαίνουν όλα στη μέση

Η επαφή μας με το savoir vivre μετράει πολλά χρόνια, πριν και από την πρώτη δημοτικού. Οι γονείς μας φρόντισαν από νωρίς να μπορούμε να σταθούμε σαν σωστοί κύριοι σε ένα τραπέζι: Όταν τρώμε δεν μιλάμε / Τρώμε με κλειστό το στόμα (αυτό το ξέρουμε από τα 5 μας) / Σκουπιζόμαστε με χαρτοπετσέτα όταν τρώμε (και όχι με το μανίκι) / Δεν ακουμπάμε τους αγκώνες στο τραπέζι και άλλοι τέτοιοι κανόνες.

Ξέρεις, όμως, τι έχουμε καταλάβει με τα χρόνια; Πως δεν υπάρχει ένα savoir vivre -διότι και αυτό (όπως και πολλά άλλα) αλλάζει όσο αλλάζουμε και εμείς. Αλλάζει όσο μαθαίνουμε να ζούμε. Ετυμολογικά και μόνο αν το πάρουμε, άλλωστε, savoir vivre σημαίνει «να ξέρεις να ζεις».

Σήμερα, ευτυχώς (για όλους μας) μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ξανασυναντηθεί με το savoir vivre και το έχουμε φέρει στα μέτρα μας. Το έχουμε επαναπροσδιορίσει, αν θες, κάτι που φαίνεται σε κάθε τραπέζι με την παρέα μας. Εμείς θα μοιραστούμε 2-3 κανόνες (που δεν είναι κανόνες). Γιατί -πού ξέρεις;- μπορεί να δώσουν γεύση στις μαζώξεις σου (όπως αυτή που δίνει μια παγωμένη ΜΑΜΟΣ, κατάλαβες).

 

Όλα μπαίνουν στη μέση

Θυμάσαι που οι γονείς μας, μάς έλεγαν πως πρέπει να τρώμε μόνο από το δικό μας πιάτο; Ωραία, και τώρα ξέχνα το. Sorry κιόλας, αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο παρεΐστικο από το να μοιράζεσαι το φαγητό σου με τους φίλους σου. Δηλαδή, όσο και να συμπαθούμε τον Joey από τα Φιλαράκια, καθόλου δεν καταλαβαίνουμε την έκρηξή του («Joey doesnt share fooοοd) όταν κάποιος τσιμπολογούσε από το πιάτο του.

Φίλε Joey, οι πατάτες είναι πιο νόστιμες όταν είναι σε ένα πιάτο στη μέση του τραπεζιού για να τις φτάνουν όλοι, είναι γνωστό αυτό. Γιατί γύρω από ένα τραπέζι όλα μοιράζονται: Οι ιστορίες, τα όνειρα, τα γέλια, τα συναισθήματα. Εκεί «εζυμώνεται» το πάθος.

Αρκεί να υπάρχει μια συγκεκριμένη μπίρα στη μέση. Είναι τυχαίο νομίζεις που η «ζύμωση» των πιο ωραίων στιγμών ξεκινά με την απλή φράση «Πιάσε μου μια ΜΑΜΟΣ»; Food (ή, εχμ, beer) for thought.

mamos2

 

Όταν τρώμε, μιλάμε

Αν μας άκουγαν οι γονείς μας να το λένε αυτό, θα… Βασικά, μας έχουν ακούσει και -κοίτα κάτι πράγματα- ουσιαστικά δεν διαφωνούν. Δηλαδή, είμαστε με την παρέα μας στο στέκι, έχουμε βάλει στη μέση μερικά πιάτα και μια ΜΑΜΟΣ και, τι ακριβώς, θα μείνουμε αμίλητοι να κοιταζόμαστε; Πέρα από το ότι είναι λίγο creepy, είναι και τόσο έξω από εμάς.

Αρχικά, είμαστε στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι δεν καθόμαστε στο τραπέζι απλά για να φάμε. Καθόμαστε για να ζήσουμε, να μοιραστούμε. Στην τελική, γιατί να βρισκόμαστε με τους φίλους μας αν όχι για να μοιραστούμε μαζί τους με πάθος την πιο απίθανη ιδέα μας, το πιο τρελό μας όνειρο; Για να τα κάνουμε αυτά, δεν γίνεται να μην μιλήσουμε όταν καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι, τόσο απλά είναι τα πράγματα. Ναι, ακόμα και όταν τρώμε. Ακόμα και όταν τσουγκρίζουμε μια ΜΑΜΟΣ. Ειδικά τότε, δηλαδή, γιατί δεν είναι απλά μια μπίρα, αλλά αφορμή για να πούμε αυτό που θέλαμε καιρό να πούμε.

mamos3

 

Όσο μεγαλώνουμε, θέλουμε να ζούμε αυθεντικά. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο αυθεντικό από το να μοιράζεσαι με τους ανθρώπους σου μια ΜΑΜΟΣ. Ή, αλλιώς, τη μπίρα από την Πάτρα που παρασκευάζεται με εκλεκτές ποικιλίες λυκίσκου και βύνης και 100% ελληνικό κριθάρι, διατηρώντας πιστά τη μοναδική της συνταγή (από το 1876, παρακαλώ) και προσφέροντας τον απαραίτητο σύγχρονο αέρα.

mamos4

 

«Πιάσε μου μια ΜΑΜΟΣ». Τώρα μάλιστα, αυτό είναι το δικό μας savoir vivre.

 



©2016-2025 Ratpack.gr - All rights reserved