Το καναδικό ουίσκι αποτελεί εδώ και χρόνια αντικείμενο συζήτησης, κυρίως επειδή αρκετοί καταναλωτές και γνώστες αλκοολούχων ποτών αναρωτιούνται αν μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό ουίσκι ή αν πρόκειται για μια διαφορετική κατηγορία που απλώς χρησιμοποιεί την ίδια ονομασία. Για να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα, είναι απαραίτητο να εξετάσει τόσο τη νομοθεσία όσο και την ιστορική πορεία και τα χαρακτηριστικά της παραγωγής του.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς που ισχύουν στον Καναδά, το ουίσκι πρέπει να παράγεται, να αποστάζεται και να παλαιώνεται εντός της χώρας για τουλάχιστον τρία χρόνια σε μικρά ξύλινα βαρέλια, ενώ το τελικό προϊόν οφείλει να έχει τουλάχιστον σαράντα τοις εκατό αλκοόλ. Αυτά τα βασικά κριτήρια το κατατάσσουν στην ίδια οικογένεια με άλλα διεθνώς αναγνωρισμένα ουίσκι, όπως το σκωτσέζικο ή το bourbon, παρόλο που οι μέθοδοι και οι γευστικές προσεγγίσεις διαφέρουν.
Η βασική ιδιαιτερότητα του καναδικού ουίσκι είναι ότι συχνά περιγράφεται ως πιο ελαφρύ και πιο ήπιο σε γεύση. Αυτό προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο αναμειγνύονται διαφορετικά αποστάγματα: οι Καναδοί distillers συνηθίζουν να αποστάζουν κάθε είδος σιτηρού ξεχωριστά και έπειτα να συνδυάζουν τα παλαιωμένα αποστάγματα ώστε να πετύχουν την επιθυμητή ισορροπία. Έτσι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο στο τελικό αποτέλεσμα, δημιουργώντας ποτά με ομοιομορφία και σταθερή ποιότητα. Το καλαμπόκι αποτελεί το βασικό συστατικό, καθώς δίνει σώμα και γλυκύτητα, ενώ μικρότερα ποσοστά σίκαλης, κριθαριού ή σιταριού προσφέρουν πολυπλοκότητα και αρωματικές νότες. Παρότι στις Ηνωμένες Πολιτείες ο όρος “rye whiskey” προϋποθέτει ότι η σίκαλη πρέπει να καλύπτει τουλάχιστον το μισό της συνταγής, στον Καναδά αρκεί η παρουσία της για να χαρακτηριστεί ένα μπουκάλι ως “rye”, γεγονός που δημιουργεί μερικές φορές παρανοήσεις σε ξένους καταναλωτές.
Ένα ακόμη σημείο που ξεχωρίζει το καναδικό ουίσκι είναι η ύπαρξη του λεγόμενου «κανόνα 9.09», σύμφωνα με τον οποίο επιτρέπεται η προσθήκη μικρής ποσότητας άλλων αλκοολούχων ποτών ή ακόμα και κρασιού στο τελικό προϊόν. Για κάποιους αυτό αποτελεί απόδειξη ότι το καναδικό ουίσκι δεν είναι τόσο «καθαρό» όσο άλλες κατηγορίες, ωστόσο οι παραγωγοί το βλέπουν ως μέσο να ενισχύσουν το γευστικό προφίλ και να προσφέρουν μεγαλύτερη πολυπλοκότητα. Το ίδιο ισχύει και με την επιτρεπόμενη χρήση καραμέλας για το χρώμα ή άλλων ήπιων αρωμάτων, τα οποία έχουν στόχο τη συνέπεια και όχι την εξαπάτηση του καταναλωτή.
Η ιστορία της χώρας εξηγεί επίσης αυτή τη διαφορετικότητα. Οι πρώτοι αποσταγματοποιοί του Καναδά συχνά χρησιμοποιούσαν ό,τι σιτηρά είχαν διαθέσιμα, ακόμη και υπολείμματα από μύλους, ώστε να μην πάνε χαμένα. Αυτό δημιούργησε μια παράδοση μεγάλης ευελιξίας και συνεχών πειραματισμών. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτή η ευελιξία εξελίχθηκε σε τεχνική ακρίβειας, καθώς η ξεχωριστή απόσταξη κάθε σιτηρού και η προσεκτική ανάμειξη μετά την παλαίωση έγιναν σήμα κατατεθέν του καναδικού στυλ. Το αποτέλεσμα είναι ένα ποτό που ξεχωρίζει για την απαλότητά του, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να διαθέτει και βάθος, ανάλογα με τον τρόπο που ο εκάστοτε παραγωγός χειρίζεται τα μίγματα.
Η σύγκριση με άλλα ουίσκι είναι αναπόφευκτη. Το σκωτσέζικο έχει συνδεθεί με έντονες νότες καπνού και τύρφης, το bourbon με γλυκύτητα και ισχυρή παρουσία δρυός, ενώ το ιρλανδικό συχνά φημίζεται για την απαλή και φρουτώδη φύση του. Το καναδικό, αντίθετα, στοχεύει σε ένα πιο ήπιο, ευκολόπιοτο προφίλ, το οποίο το κάνει ιδιαίτερα δημοφιλές σε αναμειγμένα ποτά και κοκτέιλ, αλλά και προσιτό για όσους δεν έχουν συνηθίσει τις πιο βαριές γεύσεις. Κάποιοι το θεωρούν λιγότερο «σοβαρό» γι’ αυτόν τον λόγο, ωστόσο άλλοι εκτιμούν ακριβώς αυτή την ευκολία και την προσαρμοστικότητά του.
Διαβάστε επίσης: Πώς η πολτοποίηση βοηθά τον χαρακτήρα του whisky
Στην ουσία, το ερώτημα αν το καναδικό ουίσκι είναι πραγματικό ουίσκι έχει θετική απάντηση. Πληροί τα κριτήρια που το κατατάσσουν στην ίδια οικογένεια με τα υπόλοιπα, ενώ η διαφορετικότητα που παρουσιάζει δεν αναιρεί την ταυτότητά του.
Πρόκειται για προϊόν που κουβαλάει ιστορία, διαθέτει αυστηρό νομικό πλαίσιο και έχει αποκτήσει ξεχωριστό χαρακτήρα μέσα στον αιώνα που πέρασε. Το αν κάποιος θα το προτιμήσει ή όχι εξαρτάται περισσότερο από προσωπικά γούστα και λιγότερο από αντικειμενικά μέτρα αυθεντικότητας. Αν λοιπόν ο ορισμός του ουίσκι περιλαμβάνει τη ζύμωση σιτηρών, την απόσταξη, την παλαίωση και το τελικό αλκοολικό βάρος, τότε το καναδικό ουίσκι δικαιούται επάξια τον τίτλο του, προσφέροντας απλώς μια διαφορετική εκδοχή αυτής της μεγάλης οικογένειας ποτών.
