Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο σοκ και στον χαβαλέ. Και φαίνεται πως, όταν πρόκειται για τα ελληνικά σκάνδαλα, αυτή η γραμμή έχει γίνει εδώ και καιρό θολή. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, μια ακόμη υπόθεση απάτης, ρουσφετιών, εξυπηρετήσεων και ψεύτικων ελαιώνων που «καλλιεργούνται» σε στρατιωτικά αεροδρόμια, ήρθε απλώς για να μας θυμίσει ότι η τρύπα είναι πολύ πιο βαθιά απ’ όσο θέλουμε να πιστεύουμε και δεν έχει πάτο.
Ή μάλλον έχει και βρωμάει «βοθρίλα»
Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, οι αποκαλύψεις έχουν ξεπεράσει κάθε όριο φαντασίαςέχουν ξεπεράσει κάθε όριο φαντασίας. Σενάρια που, αν τα έγραφες σε πολιτική σάτιρα, θα σου έλεγαν «χαλάρωσε, δεν είναι ρεαλιστικό».
Επιδότηση για ελιές που φυτεύτηκαν (λέει) σε αεροδρόμια. Κωδικοί και κουβέντες που θα ταίριαζαν περισσότερο σε καρτέλ παρά σε δημόσια υπηρεσία.
Τραπεζίτης ξόδεψε 200.000 της τράπεζας σε strip clubs και επιμένει ότι ήταν εταιρικά έξοδα
«Κατακόκκινα» ΑΦΜ που βγάζουν μάτι, αλλά προστατεύονται ή κοπάδια που αλλάζουν μάντρες σαν να γυρίζουν σκηνές από κωμωδία του '80. Και όλα αυτά, με φόντο το ίδιο γνώριμο, αρρωστημένο μοτίβο: κάποιοι «έφαγαν». Πολλά.
Εσύ, εγώ, εμείς. Το κοινό. Οι «χαζοί»
Που ξαναθυμώνουμε, ξαναβρίζουμε, ξανασχολιάζουμε. Κάποιες φορές αγανακτούμε. Άλλες το γυρνάμε σε αστείο, για να μην τρελαθούμε.
Γιατί τι άλλο να κάνεις όταν η πραγματικότητα μοιάζει με επιθεώρηση της Επίδαυρου και ο υπότιτλος της χώρας είναι «στην Ελλάδα του 2025, τίποτα δεν είναι τόσο γελοίο όσο είναι αληθινό»;
Η πραγματική ερώτηση όμως δεν είναι τι κάνουν αυτοί. Αυτοί ξέρουμε και ξέρουν τι κάνουν. Η ερώτηση είναι τι κάνουμε εμείς: Παρακολουθούμε; Καταγγέλλουμε; Απαιτούμε ή μήπως απλώς κοιτάμε προς τα αλλού για να σώσουμε την ψυχική μας υγεία;
Γιατί οι Γάλλοι Πρόεδροι αγαπούν τόσο πολύ τα σκάνδαλα;
Γιατί ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν είναι απλά θυμός αυτό που νιώθεις κάθε φορά που διαβάζεις μια νέα λεπτομέρεια αλλά εξουθένωση. Είναι η αίσθηση πως ό,τι και να πεις, ό,τι και να φωνάξεις, στο τέλος θα γίνει σιωπή. Ότι όσο εσύ παλεύεις να πληρώσεις ΕΦΚΑ και φως, κάποιος άλλος στήνει ολόκληρο ελαιώνα σε ζώνη στρατιωτικής άμυνας και πληρώνεται σαν μεγαλοτσιφλικάς. Με την υπογραφή του κράτους.
Υπάρχει άραγε λύση ή τιμωρία; Ποιος ξέρει; Αλλά ξέρω ότι αυτό που συμβαίνει είναι πιο βαρύ απ’ όσο δείχνει. Δεν είναι άλλο ένα σκάνδαλο, αλλά μία ακόμα επιβεβαίωση πως αυτή η χώρα λειτουργεί μέσα σε όλα τις τα στραβά και τα καλά με δύο ταχύτητες. Εκείνοι που «τρώνε». Κι εκείνοι που παρακολουθούν.
Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του αθλητισμού
Αν αυτό δεν μας σπάει από μέσα κάθε μέρα και λίγο παραπάνω, τότε μάλλον δεν καταλάβαμε τίποτα. Ή απλώς έχουμε συνηθίσει.
Και ίσως αυτό να είναι το πιο τρομακτικό απ’ όλα.
