Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν πετάμε χαρταετό και κλείνουμε τα μάτια μπροστά σε αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στη Γαλλία. Τις τελευταίες μέρες έχουν λάβει χώρα μαζικές διαδηλώσεις στο Παρίσι από τους αγρότες, οι οποίοι ζητούν να σταματήσει η αύξηση του κόστους των καυσίμων και να απλοποιηθεί η νομοθεσία. Δεν είναι καθόλου παράλογο και καθόλου τρελό. Είναι η πραγματικότητα ενός πολύ μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού, που η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή δεν δύναται να την καταλάβει.
Στον ακτιβισμό όμως υπάρχουν και λάθη. Ναι, είναι τόσο απλό. Ότι πολλές φορές νομίζεις ότι κάνεις την σωστή κίνηση, αλλά περνάς το ακριβώς αντίθετο μήνυμα. Δύο γυναίκες λοιπόν μπήκαν στο Λούβρο, πέρασαν την προστατευτική μπάρα όπου φυλάσσεται η Μόνα Λίζα και στη συνέχεια πέταξαν ένα είδος σούπας. Και υπάρχει και βίντεο.
Μίλησαν για αλλαγές στο αγροτικό σύστημα και πολύ καλά έκαναν. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε, είναι γιατί πρέπει τα έργα τέχνης να είναι οι μόνιμοι αποδέκτες αυτής της διαμαρτυρίας. Στο βίντεο σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Deutsche Welle, ακούγονται μάλιστα να λένε «τι είναι πιο σημαντικό, η τέχνη ή το δικαίωμα στη βιώσιμη υγιεινή τροφή». Τους έχουμε την απάντηση. Και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Και όπως το φαγητό ανήκει και θα πρέπει να ανήκει σε όλο τον κόσμο, έτσι ανήκει και η τέχνη. Η Μόνα Λίζα ανήκει στον κόσμο. Όχι μόνο στον κόσμο της Γαλλίας αλλά σε όλο τον πλανήτη. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τη Νυχτερινή Περίπολο του Ρέμπραντ, τη Γέννηση της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι ή τον Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου. Το να καταστρέφεις ή να προσπαθείς να καταστρέψεις ένα δείγμα τέχνης, είναι σαν να προσπαθείς να καταστρέψεις ένα κομμάτι από την ανθρωπότητα που τόσο προσπαθείς να σώσεις.
Έχουν υπάρξει ακτιβιστές και κινήματα στην ιστορία που ζήτησαν αλλαγή και πάλεψαν για τα δικαιώματα, αλλά που ποτέ δεν πίστεψαν ότι μπορούν να σβήσουν ένα κομμάτι της ιστορίας των ανθρώπων. Γιατί δεν ανήκει μόνο σε εκείνους. Ανήκει σε όλους. Και παρότι ο αγώνας τους είναι δίκαιος, αν το αγροτικό σύστημα έφτιαχνε την επόμενη μέρα, κανείς δεν θα είχε χαρακτηρίσει αυτή τους την κίνηση ως γενναία.
Δεν έχει κανένα νόημα να πετάμε σούπες, όταν τα δικά μας τα μυαλά έχουν γίνει σούπα.
