Όταν η 20th Century Studios ανακοίνωσε ότι στις 23 Ιουλίου 2027 θα βγει στις αίθουσες το σίκουελ του The Simpsons Movie, οι περισσότεροι απλώς χαμογέλασαν με νοσταλγία. «Α, ωραία, Homer και πάλι», σκέφτηκαν. Κάποιοι έσπευσαν να ανεβάσουν το meme με τον Homer που μπαίνει και ξαναβγαίνει στον θάμνο. Οι πιο μικροί ίσως να το πήραν πιο ψύχραιμα: «οκ, μια ακόμα animated ταινία». Όμως η αλήθεια είναι πως η επιστροφή των Simpsons στον κινηματογράφο δεν είναι απλώς μια ακόμα παραγωγή που πατάει πάνω σε ένα γνωστό brand. Είναι ένα πολιτιστικό γεγονός. Μια στιγμή που ξεπερνά την ίδια τη σειρά, τον ίδιο τον κινηματογράφο. Και αυτό γιατί οι Simpsons δεν είναι μόνο ένα cartoon. Είναι μια πολιτιστική γλώσσα που μιλιέται παγκοσμίως εδώ και 36 χρόνια.
Αν γεννήθηκες από τα 80s και μετά, δύσκολα υπάρχει περίπτωση να μην έχεις έρθει σε επαφή με τους Simpsons. Κι αν δεν τους έβλεπες συστηματικά στην τηλεόραση, τους έχεις σίγουρα πετύχει σε αμέτρητα memes, σε αναφορές στη μουσική, σε viral στιγμιότυπα. Η σειρά δεν είναι απλώς η «μακροβιότερη». Είναι κάτι πολύ πιο σπάνιο: έχει καταφέρει να παραμείνει relevant.
Οι Simpsons ήταν πάντα ένας καθρέφτης της αμερικανικής κοινωνίας, με τον πιο χιουμοριστικό, κυνικό, αλλά και ανθρώπινο τρόπο. Το Springfield δεν είναι απλώς μια φανταστική πόλη. Είναι ένα μικροσκόπιο πάνω στην οικογένεια, στην πολιτική, στη θρησκεία, στην ποπ κουλτούρα. Είναι ένα cartoon που μιλάει για τα πάντα: από τον καπιταλισμό μέχρι το NBA, από το rock μέχρι την παγκόσμια πολιτική.
Και το πιο τρελό; Οι Simpsons το έκαναν πρώτοι. Πολύ πριν το South Park γίνει edgy, πολύ πριν το Family Guy κάνει αναφορές με ρυθμό πολυβόλου, πολύ πριν το Rick & Morty μπει στα timeline μας, οι Simpsons είχαν ήδη βάλει το καρφί τους στην ποπ culture.
Το βάρος της νοσταλγίας και το άγχος του sequel
Η πρώτη ταινία, το The Simpsons Movie του 2007, ήταν ένας μικρός θρίαμβος. Πάνω από 500.000.000 δολάρια εισπράξεις, καλές κριτικές και μια σκηνή στους τίτλους τέλους που έμεινε στην ιστορία: η Maggie ψιθυρίζει «Sequel?». Ε, 20 χρόνια μετά, η απάντηση είναι «Ναι». Το πρόβλημα με τα sequels είναι γνωστό. Συχνά μοιάζουν με αναμάσημα, με κάτι που φτιάχτηκε για το ταμείο και όχι για την ουσία. Στην περίπτωση όμως των Simpsons, η επιστροφή κουβαλάει μαζί της και κάτι άλλο: το βάρος της νοσταλγίας. Γιατί το 2007 μπορεί να μοιάζει κοντά, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ολόκληρη ζωή πριν.
Σε άλλα νέα οι Simpsons «προφητεύουν» πόλεμο στα Βαλκάνια το 2023
Σκεφτείτε το: το 2007 δεν υπήρχε TikTok, το Facebook μόλις άνοιγε τα φτερά του, το Netflix έστελνε ακόμα DVDs με το ταχυδρομείο. Ο κόσμος της ποπ κουλτούρας έχει αλλάξει ριζικά. Και όμως, οι Simpsons παραμένουν εδώ, σαν ένα κίτρινο τοτέμ που επιβιώνει σε κάθε νέα εποχή.
Οι Simpsons ως παγκόσμια γλώσσα
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα με τους Simpsons είναι ότι λειτουργούν σαν παγκόσμια γλώσσα. Ένα gif του Homer που γυρίζει την πλάτη και χάνεται στον θάμνο μπορεί να συνοψίσει καλύτερα μια αμήχανη στιγμή από οποιαδήποτε ανάλυση 500 λέξεων. Ο Bart που γράφει στον πίνακα της τάξης μπορεί να γίνει meme για τα πάντα: από πολιτική μέχρι αθλητισμό.
Αυτό που ξεκίνησε ως μια σάτιρα για την αμερικανική οικογένεια έχει εξελιχθεί σε κάτι συλλογικό. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, οι Simpsons μπορεί να μην έπαιζαν ποτέ στις ώρες prime-time με την ένταση που είχαν στην Αμερική, όμως έγιναν μέρος της ποπ κουλτούρας μέσα από το ίντερνετ, τα memes, ακόμα και τις αναφορές σε podcasts ή σε μουσικά κομμάτια.
Η ταινία λοιπόν δεν είναι απλώς μια «επιστροφή». Είναι μια αναβίωση μιας κοινής κουλτούρας που σήμερα μοιράζονται 40ρηδες, 30ρηδες και Gen Z ταυτόχρονα. Πόσες σειρές μπορούν να το πουν αυτό;
Το Springfield ως καθρέφτης της κοινωνίας
Πέρα από την πλάκα και τα memes, οι Simpsons έχουν κάτι που τους κάνει πραγματικά σημαντικούς: την ικανότητα να καθρεφτίζουν την κοινωνία με τρόπο που συνδυάζει χιούμορ και κριτική.
Ο Homer είναι ο μέσος Αμερικανός εργαζόμενος: τεμπέλης, γκαφατζής, αλλά βαθιά ανθρώπινος. Η Marge είναι η φωνή της λογικής που όμως συχνά καταπνίγεται. Ο Bart είναι η εφηβική επανάσταση. Η Lisa είναι η διανόηση που κανείς δεν ακούει. Και η Maggie, το μωρό που δε μιλάει, είναι ίσως το πιο εύστοχο σχόλιο για το πώς η κοινωνία αγνοεί το μέλλον της. Μέσα από αυτούς τους χαρακτήρες, οι Simpsons σχολιάζουν την πολιτική, την κουλτούρα, την τεχνολογία, ακόμα και το μέλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι τους έχουν αποδοθεί δεκάδες «προφητείες», από την εκλογή του Trump μέχρι τεχνολογικές εξελίξεις που όντως συνέβησαν.
Η χρονική στιγμή της επιστροφής δεν είναι τυχαία. Το 2027 θα έχουμε ήδη ζήσει μια δεκαετία γεμάτη sequels, remakes και reboots. Από το Marvel fatigue μέχρι τα live-action της Disney, ο κόσμος θα έχει χορτάσει από νοσταλγία. Κι όμως, οι Simpsons μπορούν να ξεχωρίσουν.
Simpsons: Πώς καταφέρνουν και προβλέπουν το μέλλον
Γιατί; Επειδή δεν είναι απλώς μια ακόμα ιστορία που ξαναζεσταίνεται. Είναι ένα σύμπαν που δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται. Όσο η σειρά συνεχίζει να εκπέμπει, τόσο το κοινό δεν τους βλέπει σαν κάτι του παρελθόντος, αλλά σαν κάτι που βρίσκεται στο σήμερα. Η αφίσα που κυκλοφόρησε ο Matt Groening, με τον Homer να απλώνει το χέρι του σε ένα ντόνατ με τον αριθμό 2, δεν είναι απλώς promo. Είναι μια υπόσχεση. Ότι οι Simpsons θα συνεχίσουν να τρώνε, να πίνουν, να κάνουν λάθη, να γελοιοποιούν τα πάντα και ταυτόχρονα να μας δείχνουν τον κόσμο όπως είναι.
Στο τέλος της ημέρας, η σημασία της επιστροφής δεν είναι αν το sequel θα είναι «καλό» ή «κακό». Σίγουρα θα υπάρξουν φαν που θα γκρινιάξουν, σίγουρα θα υπάρξουν κριτικοί που θα μετρήσουν πόσα γέλια βγάζει το σενάριο. Αλλά το πραγματικό νόημα είναι αλλού: Ότι το 2027, θα βρεθούμε ξανά σε μια σκοτεινή αίθουσα και θα γελάσουμε όλοι μαζί με τον Homer που κυνηγάει ένα ντόνατ. Ότι θα μοιραστούμε ξανά κοινές αναφορές, κοινά αστεία, κοινά memes. Και ότι θα θυμηθούμε πως η ποπ κουλτούρα δεν είναι μόνο κατανάλωση, είναι και κοινότητα.
Οι Simpsons επιστρέφουν λοιπόν. Όχι απλώς για να βγάλουν χρήματα. Όχι απλώς για να κλείσουν έναν κύκλο. Αλλά γιατί, τρεις δεκαετίες μετά, εξακολουθούν να είναι ο πιο κίτρινος, ο πιο αστείος και ο πιο ειλικρινής καθρέφτης μας.
Και αυτό, δεν είναι απλώς ένα sequel. Είναι μια στιγμή pop culture που αξίζει να τη ζήσουμε.
