Αρκετά γελάσαμε με το «Pray for Mykonos», όπως πολύ αστειευτήκαμε για την υπέροχη όψη του ήσυχου νησιού των ανέμων από την Τήνο. Καλά τα γέλια και ο χαβαλές, αλλά ύστερα από αυτή τη σύντομη περίοδο χάριτος έφτασε η στιγμή να κοιτάξουμε με πιο σοβαρό τόνο τα πράγματα και να κρύψουμε για λίγο τον κάφρο που έχουμε μέσα μας. Διότι πίσω από το γέλιο και την τρολιά που διαθέτουμε ως λαός πρέπει να αναλογιστούμε ακριβώς τι συμβαίνει όσο κάποιοι γελάμε με τα «απομεινάρια» του κορονοϊού.
Με τα νέα μέτρα να αλλάζουν κατά πολύ την κατάσταση στη Μύκονο και ταυτόχρονα τις Σαντορίνη, Κρήτη, Ίο και Πάρο να αναμένουν (;) με τη σειρά τους τις «χειροπέδες» σαν ποντίκια στη φάκα, είναι δεδομένο πως ο τουριστικός χάρτης της Ελλάδας είναι αρκετά διαφοροποιημένος σε σχέση με όλα όσα υπολογίζαμε, ασχέτως του αν θα πηγαίναμε ή όχι σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.
Τουριστική περίοδος σε κλίμα αντιτουριστικό
Παρακολουθώντας το αμίλητο νερό να εξαπλώνεται στη Μύκονο όπου η μουσική πήρε ρεπό, το ίδιο και η ζωή μετά τη 1 π.μ. προσπαθούμε να κατανοήσουμε την κίνηση επιβολής οριζοντίων μέτρων, χωρίς ωστόσο να κρίνουμε την ορθότητά της καθώς δεν είμαστε επιδημιολόγοι για να ασκήσουμε γνωρίζουμε κάτι παραπάνω. Όπως υποστήριξε άλλωστε ο Συμεών Μεταλλίδης (αναπληρωτής καθηγητής παθολογίας – λοιμωξιολογίας) ο περιορισμός των κρουσμάτων αυτή τη στιγμή στα νησιά δυστυχώς μόνο με επιβολή μέτρων μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Αφού θεωρείται λοιπόν απαραίτητο να γίνει αυτού του είδους lockdown, ας γίνει. Το γεγονός όμως ότι κανείς δεν γνωρίζει αυτή τη στιγμή με σιγουριά αν το lockdown θα περιοριστεί στο νησί της Μυκόνου ή αν θα εξαπλωθεί σαν πανδημία και στα υπόλοιπα νησιά δεν κάνει απλά κακό στα νησιά και τα χρήματα τα οποία περίμεναν αλλά ωθεί τους ίδιους τους ανθρώπους, Έλληνες και ιδιαίτερα ξένους, που έκλεισαν διακοπές σε κάποια εκ των «υποψήφιων» νησιών σε μια πρωτόγνωρη ταλαιπωρία ψυχής. Αυτή η οποία τους ξυπνάει την αβεβαιότητα για το αν θα ενεργοποιήσουν το κλικ στο κουτάκι «cancel ticket» ή απλά θα περιμένουν μέχρι τελευταία στιγμή ρισκάροντας ουσιαστικά να σπαταλήσουν τα λεφτά τους για διακοπές που οι ίδιοι δεν θα θέλουν να περάσουν. Αλλά για να μη γελιόμαστε, δύσκολα θα περιμένουν μέχρι να φτάσει η μέρα του ταξιδιού τους χωρίς να αλλάξουν τα πλάνα τους.
Η αβεβαιότητα είναι η χειρότερη δυσφήμιση
Ο κόσμος αντιμετωπίζει τα μέτρα σύμφωνα με τα δικά του θέλω και πιστεύω, εστιάζοντας σε παράγοντες που ο ίδιος θεωρεί σωστούς ή λάθος. Ωστόσο οι αποφάσεις αυτές, είτε είναι οριζόντιες, είτε κάθετες δεν πρέπει να «αιωρούνται» στον κόσμο γεμίζοντάς τον με ερωτηματικά σε κάτι που ουσιαστικά έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για λίγη χαλάρωση και κάποιου είδους ψυχαγωγία.
Διότι πέρα από τον καταστηματάρχη που οι περισσότεροι στην Ελλάδα δεν θα νοιαστούν ιδιαίτερα να ακούσουν για την οικονομική ζημιά που θα υποστεί, ούτε καν για τον εργαζόμενο που ήθελε να δουλέψει σεζόν για να βγάλει το κατιτίς, υπάρχει και ο κόσμος που αυτή τη στιγμή ακούει ότι κάπου «αιωρούνται» μέτρα και αναμένεται να του διαμορφώσουν τη χαρά των διακοπών του. Ειδικά για έναν ξένο που ετοιμάζεται να ταξιδέψει μακριά από τη χώρα του αυτό, το «cancel» έχει πατηθεί ήδη, όχι μόνο για φέτος αλλά γενικότερα στο μέλλον. Ένας Έλληνας γνωρίζει καλά πώς λειτουργεί η χώρας μας, στο εξωτερικό ωστόσο μια τέτοια κατάσταση δεν συγχωρείται. Και δεν θέλει πολύ για να σε βγάλει ασόβαρο.
Οι διακοπές είναι το μόνο που μας απέμεινε φέτος για να ξεδώσουμε (με ασφαλή τρόπο) μετά από μια μεγάλη δοκιμασία στερήσεων. Αν θεωρηθεί ωστόσο απαραίτητο να ληφθούν νέα μέτρα ας γίνουν πράξη και όχι να αφήνονται υπόνοιες ότι θα συμβούν. Διότι για κάποιους φαίνεται ότι η τουριστική περίοδος του καλοκαιριού είναι σαν τα ΜΜΜ σε απεργία.
Μπορείς ανά πάσα στιγμή να την ανακοινώσεις, αλλά μία μέρα αργότερα όλοι θα είναι ξανά στα μετρό και τις συγκοινωνίες. Κάτι που για τον τουρισμό δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο.
