Η άγνωστη ιστορία πίσω από τη Σφαγή της Sharon Tate

Γράφει ο Χρήστος Κάβουρας

Πριν ο Quentin Tarantino κάνει το «Once Upon a Time… in Hollywood» να μοιάζει με παλιομοδίτικο παραμύθι με soundtrack Deep Purple, υπήρχε η αληθινή, βρώμικη, ανατριχιαστική ιστορία πίσω από τη δολοφονία της Sharon Tate. Και όχι, δεν είναι ακριβώς αυτή που έμαθες στα ντοκιμαντέρ ή στο Mindhunter. 

Είναι πιο μπερδεμένη, πιο χαοτική, και ναι, πιο Manson.

Για δεκαετίες ο Charles Manson ήταν κάτι ανάμεσα σε cult icon, αποδιοπομπαίος τράγος και άνθρωπος που ήθελε απεγνωσμένα να γίνει rock star. Αλλά όταν ο παραγωγός Terry Melcher (και ενοικιαστής του σπιτιού όπου αργότερα θα δολοφονηθεί η Tate) του είπε «όχι» για συμβόλαιο, ο Manson δεν πήρε απλώς τα κουβαδάκια του. Πήρε ό,τι απέμεινε από την ψυχραιμία του και ξεκίνησε έναν ψυχεδελικό εφιάλτη.

Οι εισαγγελείς της εποχής μίλησαν για ρατσιστικό παραλήρημα, επηρεασμένο από τους Beatles και το White Album, και ένα σχέδιο που έμοιαζε βγαλμένο από acid trip με τίτλο «Helter Skelter». Ο Manson, σύμφωνα με τη θεωρία, ήθελε να ξεκινήσει φυλετικό πόλεμο, κατηγορώντας έγχρωμους για εγκλήματα που διέπρατταν οι δικοί του «άγγελοι του θανάτου», και κάπως έτσι το «PIG» στον τοίχο με αίμα άρχισε να βγάζει νόημα.

Αλλά… hold on. Δεν συμφωνούν όλοι με αυτό το αφήγημα.

Ο James Buddy Day, true-crime παραγωγός και συγγραφέας του Hippie Cult Leader: The Last Words of Charles Manson, μίλησε με τον ίδιο τον Manson τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, λίγο πριν ο «Messiah of Chaos» πεθάνει το 2017.

Και αυτά που του είπε; Δεν είχαν καμία σχέση με Beatles και θεωρίες συνομωσίας.«Δεν σκότωσα κανέναν. Και το ξέρανε όλοι», του είπε ο Manson.

Η εναλλακτική αφήγηση ξεκινά με έναν dealer ονόματι Tex Watson (τον τύπο που κάνει γιογιό ο Brad Pitt στην ταινία του Tarantino και υποδύεται ο Austin Butler-ο πραγματικός απεικονίζεται στην παρακάτω φωτογραφία), κάτοικο της Spahn Ranch, που είχε κάνει ένα τεράστιο ατόπημα: έκλεψε έναν μαύρο dealer, τον Bernard Crowe. Ο Crowe απείλησε να σκοτώσει τους πάντες. Ο Manson πήρε την κατάσταση στα χέρια του, πήγε σπίτι του Crowe και του έριξε μια σφαίρα στην κοιλιά. Τον νόμιζε νεκρό.

Ο πανικός ξεκίνησε. Ο Manson φοβόταν ότι θα του έκαναν αντίποινα, ενώ παράλληλα υποψιαζόταν ότι κάποιος από την ομάδα του θα μιλούσε στην αστυνομία.

Έτσι, όπως ισχυρίζεται ο Day, έστησε ένα twisted σχέδιο: αν όλοι διαπράξουν εγκλήματα, κανείς δεν θα «κελαηδήσει» καθώς όλοι θα είναι δεμένοι με αίμα.

Στο παιχνίδι μπαίνει ο Bobby Beausoleil, wannabe biker και μέλος της μουσικής σκηνής του Topanga Canyon, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήθελε να εντυπωσιάσει τους Straight Satans, τη μηχανόβια συμμορία που φιλοξενούσε ο Manson στο ράντσο για λόγους «προστασίας». Ο Bobby τους δίνει κάτι mescaline, το οποίο αποδεικνύεται μάπα. Ξεκινά τσακωμός με τον Gary Hinman (τον dealer που του το πούλησε), και ο Manson καταλήγει να του κόψει το πρόσωπο με ένα σπαθί από τη Συνομοσπονδία. Σοβαρά τώρα.

Ο Beausoleil τελικά σκοτώνει τον Hinman και γράφει με αίμα «Political Piggy» στους τοίχους.

Ο Beausoleil συλλαμβάνεται, ο Manson πανικοβάλλεται και η φάση με τον Hinman πρέπει να καλυφθεί. Χρειάζονται ένα αντίγραφο του εγκλήματος, για να φανεί ότι ο δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμα εκεί έξω. Ο Tex Watson διαλέγει το σπίτι της Cielo Drive, εκεί όπου κάποτε είχε πάει σε πάρτι του Melcher.

Στις 8 Αυγούστου 1969, οι Watson, Atkins, Krenwinkel και Kasabian μπαίνουν στο σπίτι. Η Sharon Tate, έγκυος 8 μηνών, βρίσκεται εκεί με φίλους της και ακολουθεί η γνωστή ιστορία: Σφαγή. Αίμα. Κραυγές. Α ναι, και ένα «PIG» γραμμένο με αίμα. 

Υπάρχει βέβαια πάντα η εκδοχή του Tarantino, που άλλαξε λίγο τα γεγονότα:

Δύο μέρες μετά, επιδρομή στο σπίτι των LaBianca. Αυτή τη φορά, ο ίδιος ο Manson είναι παρών.

Ο ίδιος ο Manson μέχρι το τέλος είπε «ναι μεν, αλλά». Ότι δεν σκότωσε κανέναν. Ότι οι άλλοι πήραν πρωτοβουλίες. Ότι όλα ξεκίνησαν από ένα κακό trip και μια κακή παρτίδα ναρκωτικών.

Αλλά ο Day, ο τελευταίος που τον άκουσε από κοντά, το λέει ξεκάθαρα:

«Αν δεν υπήρχε ο Manson, οι φόνοι δεν θα είχαν συμβεί. Τελεία.»