Ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ έφυγε από τη ζωή στα 73 του χρόνια, ήσυχα, όπως έζησε τα τελευταία χρόνια: μακριά από φώτα, κοντά στους ανθρώπους του. Μετά από μια δύσκολη μάχη με τον καρκίνο, άφησε την τελευταία του πνοή παρουσία της οικογένειάς του. Και ίσως αυτό να είναι το πιο ταιριαστό φινάλε για έναν άνθρωπο που δεν μέτρησε ποτέ τη ζωή του μόνο με ρόλους, αλλά με δεσμούς.
Ναι, ήταν ηθοποιός, από τους πλέον αναγνωρίσιμους της τηλεόρασης των ‘80s, του θεάτρου και του κινηματογράφου. Συνεργάστηκε με σπουδαίους, έστησε σχολή, άφησε έργο. Όμως αν τον άκουγες να μιλάει για τον εαυτό του, σπάνια στεκόταν εκεί. Προτιμούσε να το κάνει για άλλους. Για τη γυναίκα του. Για τα παιδιά του. Για την αγάπη, όχι ως έννοια, αλλά ως πράξη.
«Οικογένεια, οικογένεια, γερή»
Σε μια παλιότερη συνέντευξή του, είχε πει κάτι που σήμερα ακούγεται σχεδόν αντισυμβατικό: «Εγώ που προέρχομαι από μια οικογένεια καλή, όχι οικονομικά καλή, εννοώ οικογένεια, οικογένεια, γερή, ήθελα να κάνω οικογένεια. Ήθελα παιδιά. Το μυστικό της οικογένειας είναι η αγάπη. Θέλεις να αγαπήσεις; Κάν’ το. Δεν θες; Μην το κάνεις».
Χωρίς στόμφο. Χωρίς θεωρίες. Μόνο καθαρή ευθύνη. Αυτό που ουσιαστικά έλεγε ο Εσκενάζυ ότι η οικογένεια δεν είναι υποχρέωση, ούτε κοινωνικό στάτους, αλλά συνειδητή επιλογή. Και αν δεν την αντέχεις, καλύτερα να μην την κάνεις καθόλου.
Ένας έρωτας που άντεξε τον χρόνο
Με τη Μαίρη ήταν μαζί από το 1981. Γνωρίστηκαν στη σειρά Το Φως του Αυγερινού και έμειναν μαζί για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Όχι γιατί «έτσι πρέπει», αλλά γιατί -όπως έλεγε- υπήρχε φρεσκάδα.
«Ο άντρας που δεν περνάει χρόνο με την οικογένειά του, δεν είναι αληθινός άντρας»
«Η Μαιρούλα μου είναι τόσο φρέσκια που είναι σαν παιδί. Μας λένε αδέλφια. Με τα χρόνια οι σύντροφοι παίρνουν ο ένας από τον άλλον και μοιάζουν».
Δεν μιλούσε σαν ρομαντικός, αλλά σαν άντρας που έμεινε και έμαθε να συνυπάρχει. Που κατάλαβε ότι η αγάπη δεν είναι πυροτέχνημα, αλλά καθημερινή δουλειά, με χιούμορ, υπομονή και αλήθεια. Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Λέοντα και τη Σάρα. Και όταν κάποτε είπε γελώντας «τρία παιδιά έχω, είναι και η γυναίκα μου», δεν το είπε έτσι για πλάκα, αλλά γιατί έτσι έβλεπε τη ζωή. Χωρίς ιεραρχίες, χωρίς ρόλους εξουσίας, μόνο με συντροφικότητα.
Μη βιάζεσαι να κάνεις το επόμενο βήμα. Γίνε σαν τον Adrien Brody
Ένας άλλος ορισμός της επιτυχίας
Ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ δεν ανήκε ποτέ στους ανθρώπους που μετρούν την αξία τους με τίτλους. Ήξερε ότι η καριέρα έρχεται και φεύγει. Ότι τα χειροκροτήματα σβήνουν και ότι οι εποχές αλλάζουν. Αυτό που μένει, όμως, είναι ποιος σε κρατάει το χέρι στο τέλος και ποιος σε θυμάται, αλλά για το ποιος ήσουν στο σπίτι και όχι για τη σκηνική παρουσία.
Ίσως τελικά αυτό να είναι και το πιο αντρικό μάθημα που αφήνει πίσω του. Ότι μπορείς να είσαι δημιουργικός, δυνατός, παρών και ταυτόχρονα να διαλέξεις την αγάπη χωρίς φόβο. Ο Αλμπέρτο Εσκενάζυ έζησε όπως μιλούσε. Και αυτό είναι μια σπάνια μορφή επιτυχίας και κυρίως, ευτυχίας.
