Από την αρχή της επέλασης των στρατευμάτων των Γερμανών στην Ελλάδα, οι δυνάμεις του Άξονα πίστεψαν ότι θα μπουν στη χώρα κάνοντας περίπατο. Ωστόσο τόσο η γραμμή Μεταξά όσο και οι Έλληνες στρατιώτες, απέδειξαν την πρώτη στιγμή ότι η κατάκτηση της Ελλάδας δεν θα ήταν ένα εύκολο εγχείρημα. Όπως αποδείχθηκε ιστορικά στη συνέχεια, τη χώρα τελικά την πρόδωσαν οι πολιτικοί και όχι ο ελληνικός στρατός και ο λαός της. Όμως τα σχέδια του Χίτλερ για εμάς δεν σταματούσαν εκεί.
Μετά την επιτυχή κατάκτηση της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941, οι Γερμανοί έστρεψαν την προσοχή τους στην Κρήτη. Η κατάληψη της δεν θα τους έδινε απλά μία κυριαρχία σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά και μια χρήσιμη βάση στην ανατολική Μεσόγειο που θα δημιουργούσε προβλήματα στα σχέδια των Άγγλων. Ο Χίτλερ ανησυχούσε περισσότερο για την εισβολή που ετοιμαζόταν να κάνει στη Σοβιετική Ένωση, αλλά ενέκρινε το σχέδιο του στρατηγού Κουρτ Στουντέτ, ο οποίος παρουσίασε στον Φύρερ μια τολμηρή αεροπορική επίθεση χρησιμοποιώντας τους αλεξιπτωτιστές της Luftwaffe που θα έπεφταν σε συγκριμένες ζώνες, αρχικά για να καταλάβουν τα συγκεκριμένες θέσεις και στη συνέχεια να αναπτυχθούν εξασφαλίζοντας την κυριαρχία των Ναζί στο νησί.
Υπήρχαν περίπου 40.000 Βρετανοί, Κυριαρχικοί και Έλληνες στρατιώτες στην Κρήτη, πολλοί από τους οποίους είχαν εκκενωθεί από την Ελλάδα, με γενικό αρχηγό τον Νεοζηλανδό στρατηγό Μπέρναρντ Φράιμπεργκ. Τα δύσβατα και ορεινά σημεία του νησιού έκαναν δύσκολη την αμυντική θέση, με τον Νεοζηλανδό να μην έχει καν αεροσκάφη στη διάθεση του, παρά μόνο μερικά τανκς και διμοιρίες ασυρμάτου. Οι περίπου 3.000 Γερμανοί στρατιώτες επιβιβάστηκαν στα Junkers 52 και το πρωινό της 20ης Μάη του 1941, έπεσαν με τα αλεξίπτωτα σε τέσσερις τοποθεσίες: στα Χανιά, το Μάλεμε, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο – με στόχο την κατάληψη των αεροδιαδρόμων πλην των Χανίων, με στόχο να καταφθάσουν αεροπορικώς και με ασφάλεια και οι λοιπές γερμανικές ενισχύσεις.
Σε αυτό το σημείο αρκετοί ιστορικοί ρίχνουν ένα κομμάτι της κατάληψης της Κρήτης στον ίδιο τον στρατηγό Φράιμπεργκ. Ιστορικοί όπως ο Άντονι Μπίβορ, αναφέρουν πως ο στρατηγός έδωσε μεγαλύτερη έμφαση και προσοχή σε κάποια επίθεση από τη θάλασσα, που όπως αποδείχθηκε ήταν ο μικρότερος όγκος των δυνάμεων των Γερμανών. Όμως αυτή του η απόφαση είχε ως αποτέλεσμα να αφήσει αφύλακτο το Μάλεμε, με αποτέλεσμα να επιτρέψει την ανενόχλητη ρίψη των αλεξιπτωτιστών στην δυτική πλευρά του αεροδρομίου. Και πάλι όμως οι Γερμανοί δεν θα έκαναν περίπατο στα κρητικά εδάφη. Αρκετοί Γερμανοί προσγειώθηκαν ανάμεσα στις αμυντικές θέσεις των Συμμάχων και υπέστησαν μεγάλες απώλειες σε μάχες σώμα με σώμα. Άλλοι πυροβολήθηκαν στους ιμάντες και τα αλεξίπτωτα πριν καν φτάσουν στο έδαφος, ενώ την ίδια μέρα ένα δεύτερο υπέστη επίσης μεγάλες απώλειες με πολλά γερμανικά μεταγωγικά αεροσκάφη καταρρίφθηκαν. Εδώ υπάρχουν μαρτυρίες για τους ηρωικούς Κρητικούς, οι οποίοι χρησιμοποίησαν κυριολεκτικά ότι είχαν για να αποτρέψουν τον εισβολέα. Από τσουγκράνες και δρεπάνια μέχρι σφυριά, πολλοί Γερμανοί βρήκαν άγριο και βασανιστικό θάνατο στα χέρια των Κρητικών που έκαναν ξεκάθαρο ότι δεν θα παραδινόντουσαν χωρίς μάχη. Αξίζει να αναφερθεί για όσους δεν το γνωρίζουν, πως πέρα από τις δυνάμεις των συμμάχων και τις εναπομείναντες ελληνικές δυνάμεις που είχαν καταφύγει στην Κρήτη για να την υπερασπιστούν, στη μάχη συμμετείχαν και 300 υποψήφιοι αξιωματικοί της Σχολής Ευελπίδων που δήλωσαν εθελοντές.
Μέχρι το τέλος της ημέρας, οι Γερμανοί δεν είχαν τελικά καταφέρει κανέναν από τους στόχους τους και η επιχείρηση παρουσιάστηκε αρχικά στον Χίτλερ ως αποτυχημένη. Ωστόσο ο Φράιμπεργκ και οι Σύμμαχοι έκαναν κομβικά λάθη. Αντί να δεσμεύσουν τις εφεδρείες τους σε μια άμεση αντεπίθεση κατά του Μάλεμε, αποφάσισαν να κρατήσουν πίσω τις δυνάμεις εγκαταλείποντας ουσιαστικά τον έλεγχο του αεροδρομίου. Αυτό ήταν το σημείο καμπής. Τη δεύτερη μέρα οι Γερμανοί πέταξαν τα πάντα στο Μάλεμε, με στρατευματοφόρα να προσγειώνονται και να αποβιβάζονται μπροστά στα πυρά του βρετανικού πυροβολικού.
Η μάχη συνεχίστηκε για αρκετές ακόμη ημέρες, αλλά καθώς έφτασαν περαιτέρω γερμανικές μονάδες, οι Βρετανοί είχαν απελπιστεί. Στις 27 Μαΐου ο Φράιμπεργκ διέταξε εκκένωση και το Βασιλικό Ναυτικό, το οποίο είχε ήδη χάσει πλοία από αεροπορικές επιθέσεις, είχε τώρα περαιτέρω απώλειες κατά την διάρκεια της εκκένωσης των στρατευμάτων. Μεταξύ 28 Μαΐου και 1ης Ιουνίου, 18.000 στρατιώτες της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Βρετανίας αποφάσισαν να αποσυρθούν.
Getty Images
Ωστόσο η Μάχη της Κρήτης ήταν μία Πύρρειος νίκη για τους Ναζί. Παρότι το νησί χάθηκε εξαιτίας κακής εκτίμησης και αποφάσεων των Βρετανών, υπολογίζεται ότι οι απώλειες των Γερμανών αλεξιπτωτιστών που ήταν η αφρόκρεμα του Χίτλερ, έφτανε τους 8.000. Όμως είναι από εκείνες τις στιγμές που πρέπει να διηγούμαστε στα παιδιά μας για όλα τα χρόνια που θα έρθουν. Είναι η στιγμή όχι μόνο δεν το βάλαμε στα πόδια, αλλά που δείξαμε ότι η τιμή και το σθένος είναι αρκετά για να γράψεις ιστορία. Όπως είναι γνωστό ακολούθησαν αντίποινα από τους Γερμανούς, όπως η πλέον πασίγνωστη στον κόσμο Σφαγή του Κοντομαρί, που πρόκειται για την πρώτη εκτέλεση αμάχων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
