Ακόμα και αν δεν παρακολουθείς σήμερα WWE κάποια ονόματα σου κάνουν τεράστια εντύπωση όσες φορές και αν τα ακούσεις. Ονόματα όπως John Cena, «The Rock» Dwayne Johnson, Undertaker ή Hulk Hogan σε ταξιδεύουν στα ρινγκ, εκεί όπου οι λαβές και οι εντυπωσιακές μανούβρες δίνουν θέαμα και ξεσηκώνουν κοινά, ακόμα και αν ξέρεις ότι δεν πρόκεται για αληθινή πάλη. Στην Ελλάδα έχουμε επίσης μια σπουδαία γκάμα από ανθρώπους του κατς, όπως ο Τόφαλος ή ο Σουγκλάκος. Πάνω από όλους όμως βρίσκεται εκείνο του Jim Londos.
Για κάθε όνομα που μένει στην ιστορία για θετικό λόγο, το ακολουθούν μυθικές ιστορίες στα όρια της υπερβολής οι οποίες όμως φροντίζουν να χτίζουν λιθαράκι-λιθαράκι τον μύθο του πρωταγωνιστή. Για ένα παιδί που το μέλλον του φαινόταν πως θα βρίσκεται μεταξύ των αγρών και στην καλύτερη των περιπτώσεων στη χειρονακτική εργασία, ενώ οι προσδοκίες των γονιών του ήταν να γίνει ιερέας (μητέρα) και στρατιωτικός (πατέρας) είναι λογικό να βγαλμένο μέσα από ένα σκληρό αλλά γεμάτο δόξα μονοπάτι. Όταν μιλάμε για τον θηριώδη μυϊκά Jim Londos (που γεννήθηκε ως Χρήστος Θεοφίλου) και μετέπειτα νο.1 σταρ του wrestling στα σαλόνια των ΗΠΑ, η ιστορία ξεκίνησε από ένα γεγονός που ιντριγκάρει.
Ο μύθος αναφέρει πως σε μικρή ηλικία η μητέρα του τον βρήκε κρεμασμένο από ένα σχοινί και πίστευε πως τον έχασε. Μετά από λίγο εκείνος κατεβαίνει από σχοινί και της εκμυστηρεύεται πως βρίσκεται κρεμασμένος για ένα και μόνο σκοπό: Για να δυναμώσουν οι μύες του λαιμού του.
Αλήθεια ή ψέμα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, ωστόσο το μέλλον και τα κατορθώματά του θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τη συγκεκριμένη πράξη του.
Σε ηλικία 13 ετών...
Τόσο ήταν όταν έφυγε από το σπίτι του στο Κουτσοπόδι του Άργους (γεννήθηκε το 1897) και έφτασε μέχρι το Manhattan της Νέας Υόρκης για μια καλύτερη μέρα. Δεν είχε γνώσεις, δεν είχε εφόδια, δεν είχε καν σπίτι. Το μόνο που διέθετε ήταν πίστη στην επιβίωση, τα μούσκουλά του και την όρεξή του για ασταμάτητη εργασία. Προκειμένου λοιπόν να επιζήσει έπιασε δουλειά ως λαντζέρης σ' ένα εστιατόριο, αλλά σύντομα βρήκε το «φως» σε άλλο πόστο. Αυτόν της πάλης.
Με το κορμί του να είναι αψεγάδιαστο και χωρίς κανένα ίχνος δυσαναλογίας σε σχέση με τους υπόλοιπους παλαιστές της εποχής, το γεγονός ότι ήταν μικρόσωμος, με ευλυγισία και τρομακτική δύναμη έδωσε ένα μεγάλο λόγο στους οργανωτές αγώνων να τον προσέξουν, καθώς το κοινό έβλεπε στο πρόσωπό του έναν από αυτούς και τον ακολουθούσαν σε κάθε του εμφάνιση.
Στην περίοδο όπου το Κραχ της Wallstreet, βύθιζε τους Αμερικανούς στη μιζέρια και τη φτώχεια ερχόταν ο μικρόσωμος παλαιστής με ψευδώνυμο «The Wrestling Plasterer» για να τους χαρίσει στιγμές ξεγνοιασιάς στην δοκιμαζόμενη καθημερινότητά τους.
Why Londos?
Υπάρχουν αρκετές απόψεις, ωστόσο όλες βρίσκουν σημείο τομής στο Λονδίνο (London). Ο τότε Χρήστος Θεοφίλου είχε καταλάβει πως το μάρκετινγκ είναι το άλφα και το ωμέγα στις ΗΠΑ οπότε χρειαζόταν κάτι διαφορετικό από το αρκετά μεγάλο Wrestling Plastener ή το δύσκολα να προφερθεί από τους Αμερικανούς, Theofilou.
Ο μύθος λέει λοιπόν ότι το Londos βγήκε από τον τοπικό ήρωα της Καλιφόρνια που λεγόταν Jack London, κάτι που άρεσε αρκετά στον νεαρό Θεοφίλου και προσαρμόζοντάς το στα ελληνικά δεδομένα βγήκε το όνομα Londos. Υπάρχει βέβαια και η άλλη εκδοχή ότι το όνομα του το έδωσε ο αθλητικογράφος Rosco Fossett έπειτα από μια νίκη στην αρένα του Portland η οποία αποκαλείται και Λονδίνο, εξαιτίας της ομίχλης που υπάρχει στην περιοχή. Όσο για το Jim που αντικατέστησε το Χρήστος, έχει και αυτό την ιστορία του καθώς το πήρε για να τιμήσει τον μάνατζερ και προπονητή του, Δημήτρη Τόφαλο.
Το 1930, όταν και αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, το Χρήστος Θεοφίλου είχε εξαφανιστεί οριστικά. Πλέον υπήρχε μόνο το Jim Londos. Ένας θρύλος, μια ιστορία και κάτω από 10 ήττες στο διάστημα 1930-1946, σε σύνολο 2500 αγώνων. Κάθε επιστροφή του στην Ελλάδα θα μπορούσε να είναι και εθνική αργία καθώς ο κόσμος τον υποδεχόταν ως ήρωα γεμίζοντας συνεχώς το Παναθηναϊκό Στάδιο για να τον δει να αγωνίζεται.
Ο Jim Londos διέπρεπε στο εξωτερικό, ήταν από τους πρωτεργάτες της μετάβασης της ελευθέρας πάλης σε αυτό που αποκαλούμε σήμερα «κατς», ενώ δεν ξέχασε ποτέ τη χώρα του, προσφέροντας σημαντικά χρηματικά ποσά σε όσα ελληνόπουλα έμειναν ορφανά κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ακόμα και αν τελικά μια μέρα σαν τη σημερινή προδόθηκε από την καρδιά του (1975), πρόλαβε να δημιουργήσει ένα μύθο που λίγοι μπορούν να φανταστούν. Ποιος να το περίμενε άλλωστε ότι ένας τύπος με ύψος μόλις 1.73 m θα τα έβαζε με τους γίγαντες και θα έμενε για πάντα στην ιστορία;
Μάλλον μόνο ο Jim Londos.
