Υπάρχουν ρόλοι που σε απογειώνουν και εκείνοι που σε «καταπίνουν». Για την Emilia Clarke, ο ρόλος της Daenerys Targaryen αποδείχτηκε διπλή-παγίδα. Γιατί; Μα προφανώς γιατί ήταν και τα δύο. Η «Μητέρα των Δράκων» δεν εξελίχθηκε απλώς στο πρόσωπο του πιο επιδραστικού τηλεοπτικού φαινομένου της εποχής μας, αλλά ήταν και ο καθρέφτης μιας γυναίκας που έμαθε πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στη δόξα και την εξάντληση.
Emilia Clarke θα είσαι πάντα η γυμνή Βασίλισσα μας
Από το 2011 μέχρι το 2019, η Emilia έζησε μέσα στη φωτιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με το κοινό να βλέπει μια βασίλισσα να ανεβαίνει στον θρόνο της, την ώρα που εκείνη πάλευε με κρίσεις πανικού, ανασφάλεια και δύο εγκεφαλικά ανευρύσματα που θα μπορούσαν να της κοστίσουν τα πάντα. Και μετά, όταν όλα τέλειωσαν, έμεινε απλώς με τη σιωπή.
Η γυναίκα που επέζησε δύο φορές
Λίγοι το ήξεραν τότε, αλλά η Emilia Clarke κινδύνευσε σοβαρά να χάσει τη ζωή της λίγο αφότου ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της πρώτης σεζόν του Game of Thrones. Ένα εγκεφαλικό ανεύρυσμα την οδήγησε εσπευσμένα στο χειρουργείο. Αν και επέστρεψε γρήγορα στο σετ, η ίδια αργότερα παραδέχτηκε ότι υπήρχαν μέρες που δεν θυμόταν καν τα λόγια της.
«Ένιωθα σαν κέλυφος του εαυτού μου», είπε χρόνια αργότερα στο The New Yorker. Και το εννοούσε. Η κατάθλιψη, η αμφιβολία και ο φόβος έγιναν η καθημερινότητά της. Σαν να ζούσε τη δική της εκδοχή της εξορίας στο Meereen.
Κι όταν όλα έδειχναν να μπαίνουν σε μια σειρά, ένα δεύτερο ανεύρυσμα ήρθε να τη χτυπήσει ξανά, λίγο μετά το τέλος της τρίτης σεζόν. Εκείνη την περίοδο ετοιμαζόταν για το ντεμπούτο της στο Broadway, και όπως είπε αργότερα, «ήταν η πρώτη φορά που πίστεψα πως δεν θα ζήσω».
Στο σετ του πιο αδυσώπητου show της δεκαετίας
Η Emilia Clarke, λοιπόν, μπήκε στο Game of Thrones στα 24 της, άγνωστη, σχεδόν άπειρη, σε μια παραγωγή που έβραζε από εξουσία, ένταση και προσδοκίες. Ήταν το είδος της δουλειάς όπου όλοι γύρω σου ξέρουν πόσο αντικαταστάσιμη είσαι, εκτός και αν αποδείξεις το αντίθετο.
Οι πρώτες σεζόν ήταν σκληρές. Οι γυμνές σκηνές, το βάρος του ρόλου, το βλέμμα των συνεργείων, οι άπειρες ώρες κάτω από τη «λάβα» της τηλεοπτικής βιομηχανίας. «Δεν ένιωθα πως είχα το δικαίωμα να ζητήσω τίποτα. Ούτε καν να πω πως δεν νιώθω άνετα», εξομολογήθηκε αργότερα.
Κι όμως, κράτησε. Έμαθε να επιβάλλεται. Να λέει «όχι» και να γίνεται σταδιακά κάτι πολύ πιο επικίνδυνο από μια όμορφη πρωταγωνίστρια: μια γυναίκα που δεν μπορείς πια να αγνοήσεις.
Όταν έφτασε η ώρα για την όγδοη σεζόν, όλοι είχαν τις δικές τους θεωρίες για το τέλος. Κανείς όμως δεν περίμενε αυτό που συνέβη. Η Daenerys, το κορίτσι που απελευθέρωσε τους σκλάβους και πολέμησε για τη δικαιοσύνη, μετατράπηκε σε τύραννο. Έκαψε το King’s Landing και, λίγο μετά, σκοτώθηκε από τον Jon Snow.
Η ίδια η Clarke παραδέχτηκε πως όταν διάβασε το σενάριο δεν πίστευε στα μάτια της. Περπάτησε στους δρόμους του Λονδίνου για ώρες, προσπαθώντας να το χωνέψει. Πώς μπορείς να δώσεις δέκα χρόνια από τη ζωή σου σε έναν χαρακτήρα που στο τέλος χάνεται έτσι; Πώς χωράει μια τέτοια αλλαγή χωρίς να σε καταπιεί και σένα;
Και ίσως αυτό ήταν το σημείο καμπής. Γιατί από εκείνη τη στιγμή, η Emilia δεν μπορούσε πια να ξεχωρίσει τη δική της ιστορία από της Khalisi. Δύο γυναίκες, και οι δύο καμένες από τη φωτιά, απλώς η μία συμβολικά, η άλλη σχεδόν κυριολεκτικά.
H Daenerys Targaryen πέθανε, ζήτω η Emilia Clarke
Μετά το θρόνο, η σιωπή
Μετά το Game of Thrones, η Emilia Clarke δεν έτρεξε να γίνει η επόμενη μεγάλη σταρ, προτίμησε να εξαφανιστεί για λίγο. Έπαιξε σε μερικές μικρές παραγωγές, έγραψε, μίλησε για την ψυχική υγεία και ίδρυσε έναν οργανισμό για όσους έχουν περάσει εγκεφαλικές κακώσεις.
Δεν το έκανε για να πουλήσει ευαισθησία, αλλά γιατί, όπως είπε, «όταν κοιτάς τον θάνατο δύο φορές και επιβιώνεις, σταματάς να θες να αποδείξεις κάτι».
Μπορεί σήμερα να μην βρίσκεται στην καθημερινότητά μας ως μέλος σε cast μιας διάσημης τηλεοπτικής σειράς ή blockbuster film, η αλήθεια είναι όμως ότι δεν χρειάζεται στέμμα, δράκους ή CGI για να αποδείξει ποια είναι. Έχει ήδη κάνει κάτι που ελάχιστοι καταφέρνουν στο Χόλιγουντ: να βγει ζωντανή από τη φωτιά και να παραμείνει άνθρωπος.
Και το να επιβιώσεις από τη φωτιά, είναι από μόνο του ένας τίτλος τιμής.
