To σκορ καμιά φορά τα λέει όλα, αλλά υπάρχουν και φορές που δημιουργούνται δύο εντελώς διαφορετικές αφηγήσεις. Το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός στη Λεωφόρο (1-1 με Ντέσερς και Ελ Κααμπί) ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: Ντέρμπι στο σπίτι με ηρεμία ή στο σουβλατζίδικο με τέρμα τσίκνα;
Για τον Ολυμπιακό, η ισοπαλία στο 90+2΄ μοιάζει σαν να του «κλάπηκε» μέσα από τα χέρια αυτό που δικαιούταν. Ναι, ισοφάρισαν στο φινάλε με τον Ελ Κααμπί, αλλά αν ρωτήσεις έναν «ερυθρόλευκο», θα σου πει πως ήταν το λιγότερο που άξιζε η ομάδα του. Η εικόνα μετά το 70΄, η πίεση, οι φάσεις, η κυριαρχία, όλα οδηγούσαν προς ένα «διπλό».
Ο Ολυμπιακός έφυγε από τη Λεωφόρο με έναν βαθμό, αλλά με την αίσθηση ότι έχασε δύο.
Για τον Παναθηναϊκό, από την άλλη, η ιστορία γράφεται αλλιώς. Όχι γιατί έπεισε, ούτε γιατί έδειξε πως μπορεί να σταθεί στα πόδια του, δυστυχώς, όμως για τους φιλάθλους του, όχι τόσο καλά όσο το αντίπαλον δέος.
Όλοι παραδέχονται ότι το Τριφύλλι δεν ήταν καλύτερο, δεν είχε κυριαρχία, δεν είχε το ποδόσφαιρο. Είχε όμως το γκολ, το πάθος, την ηρωική προσπάθεια που τον έφερε τόσο κοντά σε μια μεγάλη νίκη.
Παναθηναϊκός: Από το Καλλιμάρμαρο στην Αυστραλία και… ακόμα πιο πέρα
Και όταν στο 90+2΄ ήρθε το 1-1, αυτό που έμεινε ήταν το «κρίμα». Το «έφτασε κοντά».
Δύο πλευρές, δύο αφηγήσεις. Οι μεν λένε «αδικία», οι δε λένε «χάθηκε μια ευκαιρία». Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις πόσο διαφορετικά ζει ο καθένας αυτό το ντέρμπι.
Τα επικά σχόλια των οπαδών της Πάφου για την ιστορική ισοπαλία με τον Ολυμπιακό
Η ουσία;
Ο Ολυμπιακός δείχνει πιο ομάδα, με μεγαλύτερη συνοχή, με λύσεις από τον πάγκο. Ο Παναθηναϊκός παλεύει με φιλότιμο, αλλά η εικόνα του δεν πείθει, ούτε για νίκη σε ντέρμπι, ούτε για πρωταθλητισμό. Στο τέλος της ημέρας, το αποτέλεσμα ίσως να βολεύει και τους δύο. Αλλά η αίσθηση που αφήνει στον καθένα, δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική.
