Αν η μπασκετική ζωή ήταν σενάριο του Χόλιγουντ, τότε ο Chris Paul μόλις μπήκε στο τελευταίο του act. Κι όχι, δεν μιλάμε για ένα ήσυχο φινάλε με χειροκρότημα και standing ovation, αλλά για τον πιο ρομαντικό (και αρσενικό) «τελευταίο χορό» που έχουμε δει εδώ και χρόνια.
Ο Chris Paul θα ξεχωρίζει πάντα ανάμεσα στα θηρία
Στα 40 του, ο CP3 επιστρέφει στους Los Angeles Clippers, την ομάδα όπου έστησε το δικό του μπασκετικό βασίλειο, τότε που οι λόμπες στον Blake Griffin και τα alley-oop στον DeAndre Jordan ήταν πιο σέξι από τα καλύτερα highlights του Shaqtin’ a Fool.
Το «Lob City» μπορεί να είναι παρελθόν, αλλά ο Paul δεν ήρθε για να αναπολήσει. Ήρθε για να σηκώσει το ένα και μοναδικό πράγμα που του λείπει από την ήδη μυθική του καριέρα: το δαχτυλίδι. Αυτό που θα τον βάλει στο club των legends χωρίς κανένα αστερίσκο δίπλα στο όνομά του.
Blake Griffin, ποιος απέμεινε να αψηφήσει τη βαρύτητα;
Η ομάδα των βετεράνων (ή αλλιώς «η συμμορία των 30+»)
Ο Chris Paul δεν θα έχει δίπλα του ούτε τον Blake ούτε τον DJ. Αντ’ αυτού, έχει... μια μπασκετική παρέα που μοιάζει περισσότερο με reunion αποφοίτων του 2010 παρά με contender του 2025. Kawhi Leonard στα 34, James Harden στα 36, Brook Lopez κοντά στα 38 (άντε και Bradley Beal στα 32-33 του). Σαν να μπήκες σε old school lobby στο NBA 2K και όλοι φοράνε retro παπούτσια.
Αλλά πρόσεξε: αυτοί οι τύποι ξέρουν να κερδίζουν. Έχουν φάει το παρκέ με το κουτάλι, έχουν γράψει χιλιόμετρα, έχουν μάθει πότε να ρισκάρουν και πότε να χτυπήσουν εκεί που πονάει ο αντίπαλος. Αν τα κορμιά τους αντέξουν, θα γίνουν το πιο επικίνδυνο γεροντολόμπι του NBA.
Ο τίτλος που σβήνει τις ταμπέλες
Δεν είναι μόνο το δαχτυλίδι. Είναι αυτό που αντιπροσωπεύει. Αν ο CP3 σηκώσει το τρόπαιο στο τέλος της χρονιάς, σβήνει με τη μία την ταμπέλα του loser που του κόλλησαν άδικα όλα αυτά τα χρόνια. Και μαζί του, λυτρώνει και ολόκληρους τους Clippers, την «καταραμένη» του L.A η οποία ζει στη σκιά των Lakers.
Dame Time Reloaded: Πώς ο Λίλαρντ έκανε το Πόρτλαντ ξανά «The Place To Be»
Φαντάσου το: ο πιο παρεξηγημένος πλέι μέικερ της εποχής του, στην πιο παρεξηγημένη ομάδα της πόλης, να σπάει την κατάρα στα 40 του. Δεν είναι μόνο μπασκετικό παραμύθι. Είναι ταινία. Είναι αντρική λύτρωση. Είναι legacy.
Ο Chris Paul δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Αλλά διάολε, αν τα καταφέρει φέτος, θα έχει αποδείξει τα πάντα. Για τον εαυτό του, για την ομάδα του και για κάθε τύπο που έφαγε σφαλιάρες, κράτησε το κεφάλι ψηλά και είπε: «Δεν τελείωσα ακόμα».
