Η δίπλα δεν είναι απλώς γλυκό. Είναι κατάσταση, είναι εποχή, είναι το σημείο που τα Χριστούγεννα σηκώνουμε τα μανίκια, βουτάμε τα χέρια στο μέλι και λέμε «πάμε γερά». Από τη στιγμή που θα σκάσει μύτη στο τραπέζι, όλος ο χώρος αλλάζει θερμοκρασία. Κάτι ανάμεσα σε κουζίνα γιαγιάς, οικογενειακή φασαρία και μυστική υπόσχεση ότι σήμερα δεν μετράμε θερμίδες, μόνο χαμόγελα. Η δίπλα έχει αυτή τη δύναμη. Δεν ζητά άδεια, δεν κάνει διακρίσεις, δεν ενδιαφέρεται αν είσαι του κουραμπιέ ή του μελομακάρονου. Σε τραβάει κοντά της με το τραγανό της ψιθύρισμα και το άρωμα που γράφει «γιορτή» με κεφαλαία.
Τη βλέπεις πρώτα. Ρολαρισμένη σαν χρυσή κορδέλα, γυαλιστερή από το μέλι, πασπαλισμένη με καρύδι και κανέλα. Δεν κρύβεται, δεν είναι ντροπαλή, δεν κωλώνει πουθενά. Απλώνεται στην πιατέλα με αυτοπεποίθηση, λες και ξέρει ότι στο τέλος όλοι σε αυτήν θα καταλήξουν. Ακούς μετά τον ήχο. Εκείνο το κρακ, το τίμιο, το ξεκάθαρο, όταν σπάει στο δόντι και δηλώνει παρών. Η δίπλα είναι γλυκό με χαρακτήρα. Θέλει χρόνο, θέλει τέχνη, θέλει χέρι που να ξέρει πότε η ζύμη είναι έτοιμη να χορέψει στο καυτό λάδι. Δεν βιάζεται, δεν συγχωρεί προχειρότητες. Γι’ αυτό και όταν πετυχαίνει, το ξέρεις αμέσως. Δεν χρειάζεται επιβεβαίωση. Το βλέμμα σηκώνεται από το πιάτο, τα φρύδια κάνουν ένα μικρό θαύμα και κάποιος λέει «αυτή είναι δίπλα». Όχι «μια δίπλα». Αυτή. Η μία. Και να σας πω και κάτι; Με τον πρωινό καφέ πάει πολύ καλύτερα από τα κέικ και τα πανετόνε.
Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι παίζει τον ρόλο του συνδετικού κρίκου. Οι μεγαλύτεροι θυμούνται, οι μικρότεροι ανακαλύπτουν, οι ενδιάμεσοι προσποιούνται ότι θα φάνε ένα κομμάτι και μετά τρώνε τέσσερα. Είναι το γλυκό που φέρνει ιστορίες μαζί του. Ποιος τις έφτιαχνε καλύτερα, ποια χρονιά βγήκαν πιο τραγανές, ποιος έκαψε τα δάχτυλα κλέβοντας μία πριν την ώρα της. Κάθε δίπλα είναι και ένα μικρό οικογενειακό χρονικό, γραμμένο με μέλι αντί για μελάνι.
Και ας μην κοροϊδευόμαστε. Η δίπλα έχει πλάκα. Τρώγεται με τα χέρια, σε κάνει λίγο χάλια, σε αναγκάζει να γλείψεις δάχτυλα χωρίς ενοχές. Δεν είναι επιτηδευμένη, δεν ποζάρει για φωτογραφίες. Αν πέσει μέλι στο τραπεζομάντιλο, τόσο το καλύτερο. Σημαίνει ότι το γλυκό έκανε σωστά τη δουλειά του.
Και άσε τους άλλους να παθαίνουν παράνοιες με τους κουραμπιέδες.
