Η πίτσα σήμερα έχει «ξεχειλώσει» και αυτό γιατί τη σερβίρουν με όλα τα λάθος toppings, με τυριά και υλικά που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Έχει γίνει fast food, snack, ακόμα και meme. Όμως, πριν γίνει παγκόσμιο φαινόμενο, πριν την πακετάρουν σε κουτί με logo και app, ήταν κάτι απλό και ειλικρινές. Και να θυμάσαι ότι στο φαγητό ισχύει ότι όσο πιο απλά, τόσο πιο καλά, οι φιοριτούρες δεν είναι καλές.
Η γνήσια πίτσα θέλει αποκλειστικά λεπτή ζύμη
Η ναπολιτάνικη πίτσα δεν είναι απλώς «μία από τις πολλές». Είναι η πρωτότυπη. Η μία και μοναδική. Αυτή που, αν τη δοκιμάσεις σωστά, σε κάνει να αναθεωρήσεις όλα τα προηγούμενα κομμάτια που έχεις φάει στη ζωή σου.
Πίτσα γεννημένη στους δρόμους, όχι σε κουζίνες-εργαστήρια
Νάπολη. Τέλη 18ου αιώνα. Δρόμοι με ιστορία, φωνές, μπουγάδες στα μπαλκόνια, και φτώχεια. Σε αυτό το περιβάλλον γεννιέται η πρώτη εκδοχή της πίτσας όπως την ξέρουμε σήμερα. Οι φούρνοι βγάζουν ζύμες λεπτές, ρίχνουν από πάνω ντομάτα, λίγο τυρί, βασιλικό, λάδι. Και τη ρίχνουν στον ξυλόφουρνο. Σε 90 δευτερόλεπτα, είναι έτοιμη.
Mήπως αντί για πίτσα να παραγγέλεις pinsa;
Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, ούτε καν μαχαίρι. Τη διπλώνεις στα τέσσερα, την τρως στο χέρι. Αυτό είναι το vibe της ναπολιτάνικης. Αυθόρμητη, γρήγορη, γεμάτη ένταση, δεν προσπαθεί να σου αποδείξει κάτι, είναι σαν να σου λέει αν με καταλάβεις, έχεις γούστο.
Η φιλοσοφία: Όσο λιγότερα, τόσο καλύτερα
Η ναπολιτάνικη πίτσα ακολουθεί αυστηρούς κανόνες - όχι για να είναι δήθεν, αλλά γιατί έτσι κρατά την τιμή της. Η ζύμη ωριμάζει για 24 ώρες τουλάχιστον. Δεν έχει βούτυρο, δεν έχει ζάχαρη, δεν έχει χημικά, μόνο αλεύρι, νερό, μαγιά και αλάτι. Είναι μαλακή, ζωντανή, ελαφρώς καψαλισμένη.
Η σάλτσα γίνεται μόνο με ντομάτα San Marzano. Η μοτσαρέλα είναι φρέσκια, το λάδι εξαιρετικό παρθένο και δεν θα βρεις ποτέ πάνω της εφτά toppings. Η ναπολιτάνικη πίτσα δεν προσπαθεί να σου αποδείξει κάτι με ποσότητα, το κάνει με χαρακτήρα.
Πίτσα για όσους ξεχωρίζουν
Δεν είναι υπερβολή να πεις ότι η ναπολιτάνικη πίτσα είναι σαν το καλό ουίσκι ή ένα vintage ρολόι: Δεν είναι για όλους. Δεν θα τη δεις σε αφίσες με έξτρα τυριά που ξεχειλίζουν. Δεν είναι για φωτογραφίες. Είναι για να την τρως, να την καταλαβαίνεις, να τη σέβεσαι.
Αν ψάχνεις φαγητό που γεμίζει το στόμα, αλλά όχι το Instagram, αν θες κάτι που δεν θα σε κοροϊδέψει με «γευστικές εμπειρίες», αλλά θα σου δώσει αυτό που υπόσχεται - αυθεντική ιταλική γεύση, τότε αυτή είναι η πίτσα σου.
Kαι να θυμάσαι ότι η ναπολιτάνικη πίτσα είναι σαν καλός οδηγός, σαν τίμια κουβέντα: Όσο πιο απλά, τόσο πιο στιβαρά. Δεν έχει φανφάρες, δεν έχει φιγούρα. Έχει ουσία, όπως κάθε όμορφο πράγμα στη ζωή.
