Όταν οι περισσότεροι φαντάζονται μπάρμπεκιου, φαντάζονται σχάρες, πικάντικες σάλτσες και χαλαρές καλοκαιρινές συγκεντρώσεις. Ωστόσο, η τέχνη του μαγειρέματος του κρέατος στη φωτιά χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω και ναι, ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τη δική τους εκδοχή στο μπάρμπεκιου. Δεν είναι ακριβώς όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αλλά είναι μία προγενέστερη εκδοχή του.
Πώς θα μάθεις να ψήνεις τα πάντα
Μαγειρική ανοιχτής φλόγας στην Αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα, το μαγείρεμα στη φωτιά ήταν ένα κοινό και ουσιαστικό κομμάτι της καθημερινής ζωής, ενώ η ιδέα του σύγχρονου «BBQ» δεν υπήρχε, οι Έλληνες έψηναν συχνά κρέατα σε σούβλες με παρόμοιο τρόπο με τις σημερινές τεχνικές ψησίματος. Τα αρχαιολογικά ευρήματα και η κλασική βιβλιογραφία αποκαλύπτουν ότι στις γιορτές οι μαγειρικές στη φλόγα ήταν κεντρικής σημασίας τόσο για τα καθημερινά γεύματα όσο και για τις ειδικές θρησκευτικές περιστάσεις.
Το σουβλάκι στην Αρχαία Ελλάδα
Ένα από τα πιο διάσημα παραδείγματα ήταν οι οβελοί, δηλαδή μικρές, μυτερές μεταλλικές ή ξύλινες σούβλες που χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα τόσο για το ψήσιμο κρέατος όσο και ως μέσο συναλλαγής. Ουσιαστικά, το ψήσιμο στα κομμάτια κρέατος σε ανοιχτή φωτιά, πρόκειται για τον πρόγονο του σύγχρονου σουβλακιού, βασικό στοιχείο της κουζίνας μας.
Οι ανασκαφές σε μέρη όπως το Ακρωτήρι, ένας μινωικός οικισμός στο νησί της Σαντορίνης, έχουν αποκαλύψει πέτρινα μαγειρικά στηρίγματα με εγκοπές που ήταν σχεδιασμένες για να κρατούν σουβλάκια, δείχνοντας ότι αυτή η τεχνική χρονολογείται τουλάχιστον από τον 17ο αιώνα π.Χ.
Πώς θα ψήσεις τα πιο νόστιμα μπιφτέκια στα κάρβουνα
Γιορτές, θυσίες και ψήσιμο κρέατος
Το ψήσιμο του κρέατος δεν ήταν μόνο τροφή ήταν βαθιά συνδεδεμένο με τη θρησκεία και την κοινότητα. Στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου, ήρωες απεικονίζονται συχνά να ψήνουν κρέας σε σούβλες (οβελός) κατά τη διάρκεια ιερών τελετουργιών ή εορταστικών εορτών. Οι θυσίες ζώων στους θεούς περιλάμβαναν το κάψιμο των οστών και του λίπους στο βωμό ως προσφορά, ενώ το υπόλοιπο κρέας μοιράζονταν στους πιστούς, ψήνονταν σε κάρβουνα και το απολάμβαναν μαζί.
Καρυκεύματα
Μπορεί οι αρχαίοι Έλληνες μάγειρες να μην είχαν τις σύγχρονες σάλτσες μπάρμπεκιου, ωστόσο ήταν δεξιοτέχνες στη χρήση βοτάνων και απλών μαρινάδων. Το κρέας ήταν συχνά καρυκευμένο με βότανα όπως ρίγανη, θυμάρι, κόλιανδρο και μέντα. Το ελαιόλαδο, το κρασί και το ξίδι χρησιμοποιούνταν επίσης για αρωματισμό. Αυτές οι κλασικές μεσογειακές γεύσεις καθορίζουν ακόμη και σήμερα την ελληνική κουζίνα.
Το πνεύμα του αρχαίου ελληνικού μπάρμπεκιου ζει
Αν και δεν θα βρεις λάκκους για μπάρμπεκιου ή καπνιστές ψησταριές στην αυλή στην αρχαία ελληνική τέχνη, οι αρχές του μαγειρέματος με φλόγα γλεντιού ήταν πολύ ζωντανές. Η απλότητα του κρέατος της φωτιάς και της καλής παρέας είναι μια διαχρονική απόλαυση που συνδέει τις σύγχρονες παραδόσεις ψησίματος με αυτές του αρχαίου κόσμου.
Διαβάστε ολόκληρη την ενότητα του Ratpack «BBQ MONTH» η οποία ανανεώνεται συνεχώς, κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα:
