Τέλη δεκαετίας ‘80, αρχές ‘90, οι Ιάπωνες κατασκευαστές προσπαθούσαν να προσελκύσουν περισσότερους νέους αναβάτες αξιοποιώντας την εμπειρία και την τεχνογνωσία που είχαν κερδίσει στους αγώνες. Ωστόσο στην Ιαπωνία, οι κανονισμοί των διπλωμάτων είναι είναι αρκετά περιοριστικοί για τους νέους. Πρακτικά υπάρχουν δύο κατηγορίες μοτοσικλετών, οι μέχρι 400 κυβικά και οι άνω των 400. Το δίπλωμα των άνω των 400 είναι αρκετά δύσκολο και έχει ακόμα και τεστ να σηκώσεις από το έδαφος μια πεσμένη μηχανή, κάτι που έκανε την αγορά των 400 κυβικών ένα ιαπωνικό χρυσωρυχείο.
Νομίζεις ότι σε πήραν τα χρόνια και δεν μπορείς να οδηγήσεις μηχανή;
Αυτός είναι και ο λόγος όπου είχαμε αμέτρητα 400άρια και στην Ελλάδα από παραεισαγωγές και εισαγωγές μεταχειρισμένων από Ιαπωνία. Η τόσο μεγάλη αγορά της κατηγορίας ανάγκασε τους κατασκευαστές σε έναν τρελό ανταγωνισμό καινοτομίας και τεχνολογίας, όπου έφταναν στο σημείο να παρουσιάζουν πρώτα στα 400άρια τους τις μεγάλες αλλαγές και μετά στα 750 και 1000 κυβικά.
‘Ολα τα ωραία όμως έχουν ένα τέλος, ή μάλλον κάνουν τον κύκλο τους μέχρι να επανέλθουν. Οι Ιάπωνες εγκατέλειψαν τα μικρά και έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στα superbikes, αλλά και αυτή η εποχή φαίνεται πώς τελείωσε για να έρθει και πάλι η μόδα με τα μικρά. Ουσιαστικά ζούμε την εποχή του downsizing στις μοτοσικλέτες και ο λόγος είναι και πάλι η ικανοποίηση των ασιατικών αγορών που αρκούνται στα λίγα κυβικά.
Την αρχή έκανε η Kawasaki με την επανεμφάνιση του τετρακύλινδρου στα 250 κυβικά, αυτά τα υστερικά μοτεράκια με μικροσκοπικά πιστόνια, τον κόφτη κοντά στις 20.000 και τον ήχο που μοιάζει με F1. Παρά το ότι δεν το είδαμε ποτέ στην Ευρώπη, το μικρό πράσινο βέλος απέκτησε τρομερή φήμη και η ώρα του μεγαλύτερου αδερφού του ήρθε. Το ZX-4R είναι έτοιμο για τις αγορές της Ασίας και της Αμερικής αυτή τη φορά. Μηχανικά και τεχνολογικά είναι άξιος συνεχιστής των παλιών 400αριών που θυμόμαστε από την περασμένη 30ετία.
Δεν είναι μόνο τα 80 άλογα από τον φρενήρη κινητήρα, αλλά και τα περιφερειακά. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τα ημίμετρα των σχεδόν σπορ δικύλινδρων που έχουν πλημμυρίσει την αγορά. Ακτινικές δαγκάνες σε δίσκους 290m, αναρτήσεις της Showa κατευθείαν από τη μεγάλη αδερφή ZX-10R συν εκδόσεις με ακόμα πιο ψαγμένες αναρτήσεις και αμφίδρομο quickshifter.
Η μοτοσικλέτα μέσα από την οποία ζει ακόμα ο Λόρενς της Αραβίας
Το αν θα δούμε στην Ευρώπη το μικρό όπλο της Kawasaki είναι περισσότερο θέμα αγοράς και λιγότερο ρύπων ή άλλων κανονισμών. Η τιμή του στην Αμερική είναι λίγο κάτω από τα 10.000 δολάρια, άρα σε εμάς εδώ θα πρέπει να είναι λίγο πάνω από 11.000€ με βάση και τις διαφορές που παίζουν. Το πόσοι είναι πρόθυμοι να δώσουν ένα τέτοιο ποσό, είναι μάλλον φιλοσοφικό ερώτημα. Είναι σίγουρα πολλά για ένα μηχανάκι 400 κυβικών, ειδικά τώρα που έχουμε συνηθίσει να λέμε μεσαία τα on off που δεν ξεπερνούν τα 1000 κυβικά.
Από την άλλη η ZX-4R δεν έχει καμία σχέση με την δικύλινδρη ξαδέρφη της. Είναι ένα niche μηχανάκι που απευθύνεται σε ένα πολύ ειδικό κοινό που ξέρει τι ζητάει και δεν εντυπωσιάζεται από τα 200+ άλογα των superbikes και ξέρει ότι σε μία πίστα ή σε έναν στριφτερό δρόμο, αυτή η Kawasaki θα χαρίσει πλατύτερα χαμόγελα. Ας ευχηθούμε να τη δούμε στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να υπάρξει το ώριμο κοινό που θα την εκτιμήσει.
