Οκ δεν είναι ντροπή. Το ξέρεις και το ξέρω. Οι περισσότεροι άντρες χρησιμοποιούν πορνογραφικές ιστοσελίδες με την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα μιας αποστολής διάσωσης: ανοίγεις την ιδιωτική περιήγηση, μπαίνεις, τελειώνεις, βγαίνεις. Όμως ο Νόμος για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο (Online Safety Act), που τέθηκε σε ισχύ την Παρασκευή στη Βρετανία, έχει περιπλέξει τα πράγματα. Στο πλαίσιο αυτής της εκτενούς νομοθεσίας, η οποία στοχεύει στο να γίνει το διαδίκτυο ασφαλέστερο για τα παιδιά, οι ιστοσελίδες με πορνογραφικό περιεχόμενο οφείλουν πλέον να εφαρμόζουν πολύ πιο αυστηρά συστήματα επαλήθευσης ηλικίας απ’ ό,τι το κλασικό τσεκ "Είμαι άνω των 18". Αυτό μπορεί να σημαίνει την υποβολή σκαναρισμένου διαβατηρίου, ή μιας selfie που αναλύεται από λογισμικό εκτίμησης ηλικίας. Ή και τα δύο.
Μόνο που αυτού του είδους οι ιστοσελίδες δεν είναι μέρη με τα οποία ο κόσμος θέλει να συνδέσει τα προσωπικά του δεδομένα. Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις μπορεί να καθησυχάζουν πως τα δεδομένα είναι κρυπτογραφημένα και ασφαλή, αλλά οι διαρροές πάντα συμβαίνουν. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, οι φωτογραφίες και τα προσωπικά στοιχεία δεκάδων χιλιάδων γυναικών της εφαρμογής Tea (μιας γυναικείας πλατφόρμας που συγκεντρώνει ιστορίες γνωριμιών με τοξικούς άντρες) χακαρίστηκαν και ανέβηκαν στο διαδίκτυο. Όχι και ο καλύτερος οιωνός.
Ο κόσμος ήδη βρίσκει παραθυράκια στο σύστημα. Πέντε από τις έξι πιο δημοφιλείς δωρεάν εφαρμογές στο iPhone αυτή τη στιγμή είναι VPNs (εικονικά ιδιωτικά δίκτυα), που επιτρέπουν στους χρήστες να περιηγούνται στο διαδίκτυο σαν να βρίσκονται σε άλλη χώρα. Μία από αυτές τις εφαρμογές, η Proton, δηλώνει πως οι καθημερινές λήψεις της στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξήθηκαν κατά 1.800% από την Παρασκευή. Δύσκολα να φανταστεί κανείς ότι όλοι αυτοί είναι φαν του αμερικανικού "30 Rock" στο Netflix. Πιο πιθανό να πρόκειται για ορμονικά φορτισμένους Βρετανούς έφηβους ή για οποιονδήποτε θέλει να αποφύγει την επαλήθευση ηλικίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Νόμος για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο δεν περιορίζεται στην πορνογραφία, καλύπτει κάθε περιεχόμενο που μπορεί να θεωρηθεί "επιβλαβές" για τα παιδιά. Στο Χ, βίντεο με συλλήψεις διαδηλωτών κατά της μετανάστευσης έχουν λογοκριθεί για τους χρήστες του Ηνωμένου Βασιλείου. Στο Reddit, ακόμα και δευτερεύοντα “ενήλικα” subreddits όπως το r/cigars απαιτούν ταυτοποίηση για να τα δεις. Η Wikipedia έχει δηλώσει πως ίσως χρειαστεί να περιορίσει την πρόσβαση στους Βρετανούς χρήστες αν δεν υπάρξουν τροποποιήσεις στον νόμο. Ένα διαδικτυακό αίτημα για την πλήρη κατάργησή του έχει ήδη συγκεντρώσει πάνω από 350.000 υπογραφές.
Μην υποθέτετε ότι η βρετανική κυβέρνηση θα υποχωρήσει. Οι υπουργοί προς το παρόν κρατούν σκληρή στάση και ο νόμος έχει διακομματική στήριξη καταρτίστηκε επί Συντηρητικών και εφαρμόζεται τώρα από την κυβέρνηση των Εργατικών. Ίσως να εκφράζει τη "σιωπηλή πλειοψηφία" των Βρετανών. Άλλωστε, οι Βρετανοί λατρεύουν τις απαγορεύσεις. Αν και η κυβέρνηση αναγκάστηκε πέρυσι να κάνει πίσω στο σχέδιό της να απαγορεύσει το κάπνισμα σε αυλές παμπ, το 58% των πολιτών το στήριζε. Μάλιστα, το 42% στήριζε την απαγόρευση του καπνίσματος ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, αν έμεναν σε πολυκατοικία.
Γιατί οι άντρες θέλουν να συμμετέχουν σε ακραίες σεξουαλικές επιδείξεις όπως της Bonnie Blue;
Τον Ιούλιο του 2021, όταν η πανδημία είχε σε μεγάλο βαθμό κοπάσει, μια έρευνα έδειξε ότι το 26% των ανθρώπων ήθελε τα κλαμπ και τα καζίνο να μην ξανανοίξουν ποτέ, ενώ το 19% επιθυμούσε οριστική απαγόρευση εξόδου από το σπίτι μετά τις 10 μ.μ. χωρίς σοβαρό λόγο. Ακόμα και τον Δεκέμβριο του 2023, το 20% των πολιτών ήθελε να κλείσουν τα εστιατόρια και οι παμπ "για λόγους δημόσιας υγείας".
Όλα αυτά πηγάζουν από ένα βαθιά ριζωμένο αρχέτυπο της βρετανικής ψυχής: τον “κουρτινόφιλο”, ας τον πούμε έτσι. Εκείνον που διψά για τάξη με κάθε κόστος και δεν αντέχει την εικόνα ή τον ήχο, αν κρίνουμε από τις αμέτρητες καταγγελίες για θόρυβο που πλήττουν τη νυχτερινή ζωή ανθρώπων που διασκεδάζουν. Και δεν είναι αποκλειστικά δεξιό φαινόμενο. Η βρετανική αριστερά, με την υιοθέτηση της πιο αυστηρής πλευράς της αμερικανικής ταυτότητας-πολιτικής, έχει ενσωματώσει με τη σειρά της αυτή τη λογική.
Ο “κουρτινόφιλος” συνυπάρχει με μια άλλη πλευρά του βρετανικού χαρακτήρα: τον ελευθεριάζοντα, εκείνον που θεωρεί την ελευθερία του αναφαίρετο δικαίωμα, άσχετα από τις συνέπειες για τους άλλους. Αυτοί οι τύποι πάντα θορυβούν μέσα στον πολιτισμό και τη δημόσια ζωή της χώρας: από τους μαστουρωμένους ravers μέχρι τους χούλιγκαν των γηπέδων.
Αυτά τα δύο εθνικά στερεότυπα συγκρούονται εδώ και αιώνες. Μπορούμε να τα εντοπίσουμε ακόμα και στον Αγγλικό Εμφύλιο του 17ου αιώνα, ανάμεσα σε Ρουαγιαλιστές ("Καβαλιέροι") και Κοινοβουλευτικούς ("Στρογγγοκέφαλους"), μια διαμάχη για την εξουσία του βασιλιά. Γέννησε τους αντίστοιχους μύθους: οι Καβαλιέροι ως λάτρεις της ζωής και της ελευθερίας· οι Στρογγγοκέφαλοι ως στυγνοί Πουριτανοί. Αυτές οι λέξεις χρησιμοποιούνται ακόμα σήμερα, ως πολιτισμικοί χαρακτηρισμοί.
Ωστόσο αυτό δε θα το συναντήσεις μόνο στη Βρετανία. Και η Ελλάδα είναι μια χώρα που δεν έχει αποφασίσει πόση διασκέδαση και πόση ελευθερία θέλει στ’ αλήθεια. Οι “κουρτινόφιλοι” και οι ελευθεριάζοντες δεν υπάρχουν μόνο στο Νησί, αλλά αποτελεί μία πραγματικότητα σε κάθε χώρα του πλανήτη. Το μόνο που απομένει να μάθουμε είναι αν θα έρθει αυτός ο νόμος και στην Ελλάδα. Εξάλλου είμαστε η χώρα με τους περισσότερους νόμους. Άλλο αν δεν εφαρμόζονται.
