Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ έχω αλλάξει τέσσερα σπίτια. Έφυγα από το πατρικό μου στα 20 και έχω μείνει σε πολλών ειδών διαμερίσματα. Από κάτι τρύπες που έσταζαν τα ταβάνια στην Πλατεία Βάθη μέχρι σε διαμέρισμα φίλου στο Νέο Ηράκλειο που ήταν παραπάνω από καθωσπρέπει. Και στις τέσσερις περιπτώσεις δεν στάθηκα ποτέ τυχερός στο να είμαι κάτω από την ίδια οροφή με κάποια πανέμορφη γυναίκα. Όχι στο σπίτι μου, ως γειτόνισσα. Αυτό που κατεβαίνει η άλλη με το ασανσέρ και λες «αμάν, έχουμε τέτοιο πλάσμα που μένει εδώ μαζί μας;». Επειδή όμως αυτό το ζω τώρα στο πέμπτο μου σπίτι, θα πω κάλλιο αργά παρά ποτέ. Και ότι τα πράγματα για να ρίξεις κυριολεκτικά το κορίτσι της διπλανής πόρτας δεν ήταν ποτέ όπως στις ταινίες.
Ας μην ξεχάσουμε τις προτιμήσεις του Άγγελου Περιστέρη για τις μεγαλύτερες σε ηλικία
Αρχικά πρέπει να σας πω ότι εγώ και εκείνη είμαστε οι μόνοι στην πολυκατοικία που μας λες 30 something. Έχω κάτι παππούδια στο πρώτο, μία γιαγιά με γάτες στο δεύτερο με τον αδερφό της να είναι στο διπλανό διαμέρισμα, ένα ζευγάρι με μωρό στον τέταρτο με το διπλανό να είναι ξενοίκιαστο και στον τρίτο είμαστε εγώ και εκείνη. Είμαι περίπου ένα μήνα στο νέο σπίτι και δεν έχω δει κάποιον να μπαινοβγαίνει. Δεν έχω ακούσει βογκητά και δεν την έχω δει να έρχεται τα βράδια μόνη – και όχι παιδιά, δεν την παρακολουθώ, απλά έχω ξεμείνει από λεφτά και μένω σπίτι τις τελευταίες μέρες. Δεν θα πω ότι μου καρφώθηκε στο μυαλό σώνει και ντε να κάνω κίνηση. Να σας πω και κάτι; Πιο πολύ με συναρπάζει η φαντασίωση του να κάνεις κάτι με την γειτόνισσα παρά σώνει και ντε να κάτσει σχέση. Αλλά από την άλλη ποτέ δεν ξέρεις.
Την πρώτη γνωριμία την έκανα λέγοντας ένα απλό καλημέρα. Με συμβούλεψε και ο αδερφός μου. «Μην κάνεις καμιά μαλακία και πας να χτυπήσεις για ζάχαρες και καφέ. Δεν πιάνουν αυτά». Δεν θα το έκανα αλλά το λέω και σε εσάς σαν φίλος. Μην τις κάνετε αυτές τις βλακείες. Ποιος φτιάχνει σπίτι καφέ ρε, όλοι έξω πάμε να τον πιούμε. Αλλά κάπως πρέπει να κάνεις την κίνηση σωστά; Είδα λοιπόν πως αυτή έχει και θέση πάρκινγκ μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας. Πάρκαρα επίτηδες μπροστά για να την κλείσω και άφησα το αμάξι με τα αλάρμ. Αυτή βγήκε μετά από περίπου 20 λεπτά και άρχισε να κορνάρει. Είχα στολιστεί, είχα φορέσει κολόνιες, της ζήτησα συγνώμη για το συμβάν και την ενημέρωσα πως ξεφορτώνω γιατί μετακομίζω στο διπλανό διαμέρισμα. «Καλώς ήρθες, είναι πολύ καλή η γειτονιά» μου λέει, «ευχαριστώ και φαίνεστε όλοι πολύ καλοί» απαντώ εγώ, με την κωλόγρια στον πρώτο να μου έχει πει πρώτη κουβέντα «Δεν θέλουμε να ακούμε μουσικές και δεσποινίδες νεαρέ, να συμπεριφερθείς κόσμια» και εγώ σκεφτόμουν «ψόφα γελοία».
Θυμίσου: Στα 30 έχουμε περισσότερες αντοχές
Η διπλανή λοιπόν, η Τζένη, μου είπε να χρησιμοποιήσω το πάρκινγκ της για όσο θέλω μέχρι να γυρίσει γιατί πρέπει να πεταχτεί σε μία κάβα. Κρατήστε το αυτό. Εννοείται την ευχαρίστησα και άφησα το αμάξι στο πάρκινγκ επίτηδες, ώστε να μου ξανακορνάρει για να μπει. Και έτσι έγινε. Όταν κατέβηκα κάτω την ρώτησα τι πήρε να πιει και μου απάντησε ένα κόκκινο κρασί. «Ε ναι η σχέση θέλει το κρασάκι της» λέω εγώ, αλλά μου απαντάει πως δεν υπάρχει σχέση μόνο καλές φίλες. Ευκαίρησα να κάνω τον έξυπνο και να μιλήσω για τις εναλλακτικές το Μοσχάτο Dusty που είχε ψωνίσει για να πιει και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκε και λίγο. Το ίδιο απόγευμα άκουσα όντως κάτι κορίτσια να έρχονται αλλά άκουσα και άντρες. Ή κάποιος τρώει παντόφλα ή ήρθε και υποψήφιος γκόμενος. Το επόμενο πρωί ωστόσο την πέτυχα στην είσοδο ενώ φεύγαμε και οι δύο για την δουλειά και ρώτησα από ευγένεια πώς πήγε η μάζωξη για κρασί. Ευτυχώς πήρα την απάντηση, «πολύ καλά αλλά θέλω κάποια στιγμή και τις άλλες επιλογές». Πολύ καλό το πάτημα οπότε και εγώ ρώτησα κάποια βασικά για την γειτονιά, σε φάση από που να πάρω καφέ, που έχει μανάβικο, που έχει φαρμακεία και ΑΤΜ κλπ. Πήγε να απαντήσει και της είπα να μου τα πει καλύτερα το βράδυ. Και συμφώνησε.
Αφού βεβαιώθηκα πως έχει επιστρέψει, χτύπησα το κουδούνι, ρώτησα αν ενοχλώ και της είπα ότι αν θέλει μπορεί να έρθει δίπλα να κάτσουμε να μου τα πει. Κάπου εκεί μου είπε «καλύτερα να έρθεις εσύ μέσα». Μπήκα, μου είχε σημειώσει κάποια μαγαζιά για φαγητό και ποτό και μερικά παντοπωλεία για ψώνια. Σε μία άλλη σελίδα μου είχε τα ΑΤΜs, φαρμακεία και κάβες. Πολύ εξυπηρετικό το κορίτσι και είχε ανοίξει την πόρτα και με ένα κολάν που προσπαθούσα να μην καρφωθώ. Με ρώτησε αν ψάχνω γυμναστήριο, αλλά της είπα ότι λόγω covid το έχω ρίξει τελευταία στα σουβλάκια. Γέλασε (μάλλον από ευγένεια γιατί σιγά τη μαλακία που είπα) και μου πρότεινε ένα εδώ στην Καισαριανή που λέγεται το Πικάντικο. Και τι έκανα; Παράγγειλα, της ξαναχτύπησα το κουδούνι και της πήγα ένα δίπλα – της το πήρα και με καλαμάκι κοτόπουλο. Αφού έβαλε τα γέλια, μου είπε ότι άλλη φορά θα κεράσει εκείνη.
Αυτά ήθελα να μοιραστώ αδέρφια και να σας πω ότι νομίζω πως βρίσκομαι σε καλό δρόμο. Αλλά σε κάθε περίπτωση, μην είστε creepy και πιστέψτε στο διάλογο. Ανοίγει πόρτες ακόμα και αν κλείνεις τον κόσμο με αλάρμ στο πάρκινγκ του.
