Ας το πάρουμε από την αρχή ή μάλλον από το τέλος που όλοι περιμένουμε. Το Stranger Things βρίσκεται πια στην τελική ευθεία του και το Vol. 2 της 5ης σεζόν είχε μια ξεκάθαρη αποστολή: να ανεβάσει στροφές, να σφίξει το στομάχι μας και να μας πετάξει χωρίς δίχτυ ασφαλείας προς το μεγάλο φινάλε. Αντ’ αυτού, μας έδωσε κάτι σαν… στάση για καφέ, κάτι σαν καθυστέρηση πτήσης και πολλή κουβέντα και όρεξη για γκρίνια.
Και αυτό πονάει περισσότερο όταν μιλάμε για μια σειρά που από την πρώτη στιγμή δεν ήταν απλώς «80s αναφορές και synths». Το Stranger Things πέτυχε γιατί έμοιαζε σαν μια χαμένη ταινία των Spielberg ή Cameron και όχι σαν cosplay των 80s, αλλά σαν αυθεντική συνέχεια του DNA εκείνης της εποχής: παιδική περιπέτεια, καθαρό συναίσθημα, χαρακτήρες που δένεσαι και μια αφήγηση που ήξερε πότε να επιταχύνει και πότε να σε αφήσει να πάρεις ανάσα.
Το Vol. 1 της 5ης σεζόν μας θύμισε ακριβώς αυτό. Ρυθμός, ένταση, υποσχέσεις.
Είναι άβολα κουραστική η 5η σεζόν του Stranger Things;
Το Vol. 2 όμως μοιάζει να τραβά χειρόφρενο. Όχι επειδή δεν έχει ιδέες, αλλά επειδή τις εξηγεί ξανά και ξανά, σαν να φοβάται μήπως δεν τις πιάσαμε την πρώτη φορά.
Εντελώς μάπα;
Το βασικό πρόβλημα εδώ δεν είναι η λεγόμενη «καθυστέρηση πριν το φινάλε», αλλά ότι αυτή η καθυστέρηση δεν χτίζει ένταση. Αντί να λειτουργεί σαν σιωπή πριν την έκρηξη, καταλήγει να θυμίζει έναν μαραθώνιο επεξηγήσεων. Τι είναι το Upside Down, ποιος είναι ο Vecna, πώς μπορεί να νικηθεί, όλα σερβιρισμένα με τέτοια λεπτομέρεια που κάποια στιγμή νιώθεις πως βλέπεις ένα πολύ καλοφτιαγμένο explainer video στο YouTube.
Άξιζε η αναμονή για το Stranger Things 5;
Σκηνές με πίνακες, χάρτες, χαρακτήρες γύρω-γύρω να ακούν έναν άλλον χαρακτήρα να εξηγεί. Pause-Cut και ξανά από την αρχή. Ναι, αυτό το στοιχείο υπήρχε πάντα στη σειρά και ήταν μέρος της γοητείας του, το Stranger Things αγαπά τη θεωρία, την υπόθεση, το «ας το δοκιμάσουμε και βλέπουμε». Εδώ όμως η επανάληψη βαραίνει. Το συναίσθημα υπάρχει μεν, αλλά ανακυκλώνεται χωρίς να συνοδεύεται από ουσιαστική εξέλιξη και όταν πλησιάζουμε προς το φινάλε, αυτό είναι επικίνδυνο.
Γιατί κάτω από τη φλυαρία, το Stranger Things παραμένει Stranger Things. Έχει ακόμα μυθολογία, χαρακτήρες και θεματικό βάθος που μπορούν να σηκώσουν ένα δυνατό, τίμιο και συγκινητικό κλείσιμο. Οι βάσεις έχουν μπει, τα ερωτήματα έχουν τεθεί. Το μόνο που λείπει δεν είναι άλλη ανάλυση, αλλά πράξη.
Το Vol. 3, που έρχεται την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου, δεν καλείται απλώς να σώσει τη σεζόν αλλά να αποχαιρετήσει μια ολόκληρη εποχή της τηλεόρασης. Και αν το κάνει σωστά, όλα όσα μας κούρασαν στο Vol. 2 μπορεί να ξεχαστούν μέσα σε λίγα λεπτά. Γιατί, καμιά φορά, το μόνο που χρειάζεσαι για λύτρωση… είναι ένα καλό φινάλε.
Vecna: O villain που άξιζε στο Stranger Things
Εκτός και αν γίνει φινάλε Game of Thrones. Αυτό θα είναι καταστροφή.
