Peacemaker 2: Πώς ένα τέλος-ξενέρα αμαυρώνει μια πολύ ωραία σειρά
Ένα φινάλε με περισσότερες απορίες από ότι απαντήσεις. Δεν άξιζε τέτοιο τέλος στον Peacemaker του John Cena.
Το φινάλε του εξαιρετικού μέχρι εκείνο το σημείο Peacemaker 2 ήταν ένα από τα πιο απρόσμενα και μπερδεμένα κλεισίματα στη σύγχρονη τηλεόραση της DC. Χωρίς τρίτη σεζόν στον ορίζοντα, και με τον James Gunn να κάνει μίνι δηλώσεις ότι υπάρχει συνέχεια μέσω… άλλων projects, ο ήρωας του John Cena μένει μετέωρος, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ένα παράξενο, σχεδόν μεταφυσικό blackout που σε αφήνει να κοιτάς την οθόνη και να λες «ΟΚ, τώρα τι έγινε;» ή «μήπως δεν ήταν αυτό το τελευταίο επεισόδιο;».
Μετά από μια σεζόν γεμάτη pop αναφορές, ματωμένα μπλουζάκια και το χαρακτηριστικό meta–χιούμορ του James Gunn, το τέλος ήρθε να μας πει ουσιαστικά ότι... δεν έχει τέλος. Ο Peacemaker ρίχνεται σε μια άλλη διάσταση, που αποτελεί το πλάνο του Rick Flag Sr. του Frank Grillo για να λειτουργήσει ως “φυλακή” για metahumans, και όλα αυτά ενώ εξελίσσεται το story. Κανένα credit, καμία συνοχή, καμία κορύφωση. Απλά ένα τέλος, δίχως κάθαρση.
Και το χειρότερο; Ξέρουμε ήδη ότι δε θα υπάρξει 3η σεζόν. Δηλαδή, το απόλυτο «Σ’ έφερα μέχρι εδώ για να σε αφήσω στο πουθενά».
Γνωρίζουμε από παλιότερα πρότζεκτς της Marvel ότι ο James Gunn είναι ιδιοφυΐα στο να μπλέκει συναίσθημα και φαρσοκωμωδία στην ίδια πρόταση. Το έκανε επιτυχημένα στο Guardians of the Galaxy, το επανέλαβε λιγότερο επιτυχημένα στο The Suicide Squad, το κατάφερε με μαεστρία στην πρώτη σεζόν του Peacemaker. Εδώ όμως φαίνεται να την πάτησε από τον ίδιο του τον εαυτό.
Η δεύτερη σεζόν προσπαθεί να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα: Multiverse, redemption arc, πολιτική σάτιρα, meta σχόλιο για τη βία και τη μοναξιά, και φυσικά προοίμιο για το επερχόμενο Superman: Man of Tomorrow.
Το αποτέλεσμα; Ένα φινάλε που μοιάζει σαν να έκοψες στη μέση μια ταινία για να πας στο περίπτερο και δεν ξανασχολήθηκες μαζί της.
Το τέλος μιας ιστορίας που δεν τελείωσε ποτέ
Ο John Cena δίνει ξανά ρέστα. Ο χαρακτήρας του Peacemaker είναι πιο ανθρώπινος, πιο πληγωμένος, πιο χαμένος από ποτέ, η σχέση του με την Harcourt φτάνει επιτέλους σ’ ένα συναισθηματικό ξέσπασμα που μοιάζει να είναι το μόνο πράγμα που γράφτηκε με συνέπεια. Και εκεί που περιμένουμε κάτι να συμβεί… μπαμ: όλα ανατρέπονται, όλοι διαλύονται, και ο Peacemaker πετιέται σε μια άλλη διάσταση, σαν post–credit joke που κανείς δεν γέλασε.
Δεν είναι κακό το να αφήνεις κάτι «ανοιχτό» μόνο που όταν δεν πρόκειται να υπάρξει συνέχεια, το ανοιχτό τέλος μοιάζει περισσότερο με σπασμένο τιμόνι παρά με καλλιτεχνική επιλογή.
Το DCU ήθελε reboot, όχι… reset σε κάθε ήρωα
Η αλήθεια είναι πως ο Gunn χτίζει κάτι μεγαλύτερο με το νέο DC Universe. Θέλει να ενώσει, να επανασυνδέσει, να κάνει το χάος συνεκτικό, αλλά στην περίπτωση του Deadpool της DC, όπως θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον Peacemaker, μάλλον το παράκανε με το… interdimensional minimalism.
Ο Rick Flag Sr. μετατρέπεται ξαφνικά από «ίσως ήρωας» σε full villain καθώς γίνεται πιόνι του Lex Luthor του Nicholas Hoult -ναι, αυτού από το Superman- και υπόλοιποι χαρακτήρες μένουν μετέωροι. Οι συναισθηματικές γραμμές κόβονται στη μέση, ενώ ο θεατής νιώθει λίγο σαν να του έκλεισαν την τηλεόραση στη μέση του επεισοδίου.
Το πιο εκνευριστικό από όλα όμως είναι η αίσθηση ότι υπήρχε μια μεγάλη ιστορία να ειπωθεί, αλλά κάπου στην πορεία η DC αποφάσισε να πατήσει το pause. Ίσως να δούμε τη συνέχεια στη μεγάλη οθόνη, ή σε ένα crossover. Ίσως… ποτέ.
Όπως και να ‘χει, το μόνο σίγουρο είναι πως ο Chris Smith άξιζε ένα καλύτερο αντίο και όχι ένα ταξίδι χωρίς προορισμό.
Άξιζε τελικά η σειρά;
Το φινάλε του Peacemaker 2 δεν είναι απλώς «ανολοκλήρωτο», αλλά η τηλεοπτική εκδοχή του να βλέπεις κάποιον να σου κάνει high five και να φεύγει στη μέση της κίνησης.
Αν αυτό ήταν το τέλος του Peacemaker, τότε τουλάχιστον έφυγε όπως έζησε: μπερδεμένος, αυτοκαταστροφικός, αλλά απολύτως αυθεντικός.
Αν έχεις Vodafone TV, μπορείς να την απολαύσεις. Λυπούμαστε αν σου κάναμε spoiler αλλά εκφράζουμε το κοινό συναίσθημα.
