Πάνε σχεδόν τρεις δεκαετίες, από τότε που ο Ethan Hunt του Tom Cruise, τρέχει, πηδάει, κρεμιέται από ελικόπτερα, ξεφεύγει από πυρηνικές εκρήξεις και, μεταξύ μας, κάνει τους James Bond και Jason Bourne να φαίνονται σαν μαθητευόμενοι. Στο The Final Reckoning, τη φερόμενη ως τελευταία αποστολή του, ο Cruise τα δίνει όλα όπως πάντα. Και αυτό είναι ταυτόχρονα ευλογία και κατάρα.
Από τεχνικής άποψης, η ταινία είναι άψογη με τις σκηνές δράσης να είναι από άλλο πλανήτη: ο Cruise βουτάει σε βυθισμένα ρωσικά υποβρύχια, σκαρφαλώνει σε vintage αεροπλανάκια στον αέρα, παίζει τις ζωές ολόκληρων ηπείρων στα δάχτυλά του και το κάνει πάντα με εκείνη την σχεδόν αυτοκτονική αποφασιστικότητα που τον έχει κάνει θρύλο. Αν υπάρχει ένας λόγος για να πας να δεις την ταινία, είναι αυτός. Ο Tom.
«Mission: Accomplished»: 7 σκηνές που έπλασαν τον μύθο του Mission Impossible
Υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά»
Δυστυχώς, το Final Reckoning δείχνει ξεκάθαρα τα όρια του franchise, ενώ όταν τα ξεπερνάν το κάνει χωρίς καμία… γοητεία. Το σενάριο είναι τόσο μπερδεμένο που σχεδόν ζητάει από τον θεατή να το προσπεράσει. Οι χαρακτήρες εξηγούν και ξαναεξηγούν σε σημείο που μπορείς να πας τουαλέτα στο σινεμά και να επιστρέψεις χωρίς να έχεις τίποτα το σημαντικό, για τον «υπαρξιακό» κίνδυνο που λέγεται The Entity (σ.σ. Η Οντότητα στα ελληνικά). Ένα είδος uber-AI με τη λογική ενός screensaver και την απειλή ενός Skynet που βαριέται. Μυστικές κυβερνήσεις, cults, ιπποτικές ορμές και τεχνολογική… Αποκάλυψη ενώνονται σε ένα περίεργο mix που όσο κι αν προσπαθεί να σοβαρέψει την κατάσταση, τελικά αγγίζει τα όρια της παρωδίας.
Ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες –με κάποιες εξαιρέσεις, όπως η cool Paris της Pom Klementieff ή ο πιστός Luther του Ving Rhames– μοιάζουν περισσότερο σαν συμπληρώματα γύρω από τον Tom Cruise παρά σαν άνθρωποι με υπόσταση και ρόλο.
Ο Τομ Κρουζ έδωσε ερμηνεία ζωής ανήμερα της 4ης Ιουλίου
Ξέρεις όμως ποιο είναι το μεγαλύτερο «θέμα»;
Ας μην είμαστε τόσο σκληροί, η ταινία δεν είναι κακή. Θα τη δεις και θα την απολαύσεις γιατί έχει πολλά όμορφα πράγματα να σου δείξει. Η μεγάλη της «τρύπα» ωστόσο είναι το συναίσθημα που νιώθεις στο φινάλε της: ότι αυτή δεν μοιάζει με την ταινία που πρέπει να κλείσει αυτό το franchise.
Λείπει η συναισθηματική κορύφωση, η δραματουργική καμπύλη που θα έδινε βάρος στο Last Dance του Ethan Hunt. Ναι, υπάρχουν callbacks και στιγμές συγκίνησης, αλλά όλα μοιάζουν περισσότερο με fan service και λιγότερο με αποχαιρετισμό. Αν όντως αυτό είναι το τέλος, το φινάλε δεν έχει την πυγμή ή το συναίσθημα που άξιζε ο Hunt.
Ο Tom Cruise αποχαιρετά τον Val Kilmer
Σε ένα σύμπαν που μεγαλούργησε μέσα από την ισορροπία ανάμεσα στην έξυπνη ίντριγκα και το οριακά απίστευτο θέαμα, το Final Reckoning γέρνει υπερβολικά προς το δεύτερο. Όταν όμως έχεις δει ήδη τον Ethan να σκαρφαλώνει το Burj Khalifa ή να κρεμιέται από απογειούμενο C-17, ο πήχης είναι επικίνδυνα ψηλά.
Το The Final Reckoning φλερτάρει με την ανισορροπία ανάμεσα στην εξαιρετική δράση και την σοβαρότητα που όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί. Ο Tom Cruise είναι ακόμα ο πιο χαρισματικός «one man army» του Χόλιγουντ, αλλά ακόμα και οι καλύτεροι πράκτορες χρειάζονται ένα δυνατό σενάριο για να λάμψουν πραγματικά. Και σε αντίθεση με το Top Gun: Maverick, αυτή τη φορά η αποστολή… ήταν μάλλον αδύνατη.
