Η είδηση έσκασε σαν γροθιά από τον Cliff Booth στα μούτρα του Bruce Lee (ξέρεις πού αναφερόμαστε): ο Brad Pitt επιστρέφει, ο χαρακτήρας του Cliff Booth επανέρχεται στο προσκήνιο, το sequel του Once Upon a Time in Hollywood είναι γεγονός, αλλά αυτή τη φορά χωρίς τον Quentin Tarantino πίσω από την κάμερα.
Όλα τα αυτοκίνητα που απολαύσαμε στο Once Upon A Time In Hollywood
Ο τίτλος; The Adventures of Cliff Booth.
Η χρονιά; 1977.
Η σκηνοθεσία; David Fincher.
Και κάπου εδώ, αρχίζει η κουβέντα.
Tarantino στα χαρτιά, Fincher στο τιμόνι
Είναι σαν να σου δίνουν ένα κοκτέιλ Negroni που έχεις αγαπήσει, αλλά να αλλάζουν τον bartender. Ξέρεις τα υλικά, καταλαβαίνεις την πρόθεση, αναγνωρίζεις τη γεύση, αλλά δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Ο Quentin Tarantino μπορεί να έγραψε το σενάριο, μπορεί να έβαλε την ψυχή του στις σελίδες, αλλά αυτή τη φορά δίνει τα κλειδιά του αμαξιού στον David Fincher, τον σκηνοθέτη που ξέρει να βάζει τους χαρακτήρες του να βράζουν στο ίδιο τους το μυαλό. Με ταινίες όπως τα Fight Club, Seven, Zodiac, ο τύπος έχει αποδείξει ότι είναι αρχιτέκτονας της παράνοιας.
Se7en ή Fight Club; Ποια είναι η καλύτερη ταινία του David Fincher;
Είναι όμως αρκετός ο Fincher για να «μιμηθεί» τη λόξα του Ταραντίνο; Ή ακόμα καλύτερα: να την εξελίξει;
Ο Booth στο επίκεντρο
Το The Adventures of Cliff Booth μάς μεταφέρει οκτώ χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, στο 1977, με τον Booth να έχει αφήσει πίσω τις ματωμένες καουμπόικες φαντασιώσεις και να λειτουργεί πια σαν «fixer» στα στούντιο του Χόλιγουντ. Με λίγα λόγια, καθαρίζει βρώμικες υποθέσεις. Από προβληματικούς σταρ μέχρι σκοτεινές παραγωγές που δεν πρέπει να βγουν ποτέ στις αίθουσες.
Ο Brad Pitt παραδέχτηκε ότι «την άφησε» σε γυρίσματα. Επειδή είναι ο Brad Pitt
Ο Brad Pitt επανέρχεται με ξανθιά περούκα, παχύ μουστάκι και ρούχα που φωνάζουν «Sunset Strip meets Studio 54» με τα πρώτα στιγμιότυπα από τα γυρίσματα να τον δείχνουν να περιφέρεται στους δρόμους του Los Angeles σαν φάντασμα μιας αλλοτινής εποχής. Είναι ο ίδιος Booth που ξέραμε ή η δεκαετία του '70 θα τον αλλάξει για πάντα;
Netflix με τέρμα το γκάζι
Με προϋπολογισμό που φτάνει τα 200 εκατομμύρια δολάρια, και με 20 εκατομμύρια (!) να έχουν δοθεί μόνο για το σενάριο στον Ταραντίνο, το Netflix φαίνεται να έχει πάρει πολύ σοβαρά το στοίχημα. Μπορεί να μην έχουμε ακόμη ημερομηνία κυκλοφορίας (η παραγωγή θα ολοκληρωθεί το 2025 ή στις αρχές του 2026), αλλά η αναμονή έχει ήδη αρχίσει να μυρίζει celluloid και καμένο φιλμ.
«Όμηρος»: Το νέο πολιτικό θρίλερ του Netflix
Όσο για τον Cliff Booth, τον οσκαρικό ρόλο του Brad Pitt, ήταν πάντα κάτι σαν urban legend του Χόλιγουντ. Ένας άντρας από άλλες εποχές, κάτι ανάμεσα σε κασκαντέρ, hitman και low-key φιλόσοφο. Ο χαρακτήρας του δεν χρειάζεται πολλά για να μιλήσει, αρκεί ένα βλέμμα, ένα τσιγάρο, μια ατάκα τύπου «Don’t cry in front of the Mexicans».
Τώρα, με τον Fincher να του δίνει σκοτεινή ψυχολογική διάσταση και τον Ταραντίνο να του κρατά τα θεμέλια του coolness, έχουμε κάθε λόγο να περιμένουμε μια ταινία που δεν θα είναι απλά ένα sequel, αλλά ένας φόρος τιμής στο ανδρικό σινεμά του μύθου.
Ήταν τελικά καλή ηθοποιός η Sharon Tate;
Όσο για τον ερώτημα, το αν μπορούμε να αντέξουμε μια ταινία Ταραντίνο χωρίς τον ίδιο να την σκηνοθετεί; Η απάντηση είναι ναι, αν είναι ο Fincher αυτός που κρατάει τη σκηνοθετική καραμπίνα.
Κι αν ο Booth είναι ακόμα το ίδιο badass, το ίδιο φάντασμα ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια, τότε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Άλλωστε, ο Cliff Booth δεν πεθαίνει ποτέ. Απλά αλλάζει εποχή.
