Είναι κολοσσιαίος, οριακά Celestial -στη marvel-ική αργκό- που καταβροχθίζει πλανήτες για brunch. Φοράει στο κεφάλι μια περικεφαλαία μεγαλύτερη κι από το ego του Doctor Doom και ταξιδεύει στο σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που εσύ σκρολάρεις το feed σου: αδιάφορα, εθιστικά, με ένα μικρό ίχνος πλήξης.
Fantastic Four: Ο Galactus κάνει τα «First Steps» του στη Γη
Και παρ’ όλα αυτά τον Galactus δεν τον έχουμε δει ποτέ σε live-action film. Διότι από animation, άλλο τίποτα.
Ο Galactus είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος villain του σύμπαντος της Marvel που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στην πλήρη του δόξα στη μεγάλη οθόνη.
Fantastic Four: Ο Galactus κάνει τα «First Steps» του στη Γη
Το 2007, στο Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer υπήρχε η ευκαιρία να τον δούμε, αλλά μας τον πούλησαν ως έναν κοσμικό ανεμοστρόβιλο. Καμία γιγάντια μορφή, κανένα πρόσωπο, παρά μόνο σκόνη και καπνό, σαν τους ανεμοστρόβιλους στο Twister.
Από τότε -ναι- έχουμε πάθει ψύχωση
Και το τελευταίο τρέιλερ του Fantastic Four: First Steps δεν βοήθησε. Αντίθετα, έκανε τα πράγματα χειρότερα. Γιατί; Γιατί τον βλέπουμε… σχεδόν. Η κάμερα πλησιάζει. Η σκιά του απλώνεται πάνω από πόλεις και ήρωες. Ο Pedro Pascal σηκώνει το βλέμμα του σαν να κοιτά τον Θεό του Marvel σύμπαντος, μαζί του και εμείς. Αλλά ποτέ, ποτέ, δεν φτάνει μέχρι το πρόσωπο. Μία ακόμα φορά, το tease αντί για αποκάλυψη. Μία ακόμα φορά, η Marvel μας ψήνει με υπονοούμενα και θολές σιλουέτες.
Δείτε τι εννοούμε:
Ralph Ineson: Η φωνή του θα σκεπάσει όλη τη Γη
Γιατί τόσο hype; Ίσως γιατί ο Galactus που θα τον ενσαρκώσει ο Ralph Ineson, δεν είναι απλά ένας κακός. Δεν είναι ούτε η απειλή του θανάτου, αλλά η έννοια της αναπόφευκτης καταστροφής. Είναι η ίδια η πείνα, το τέλος, το άγνωστο και παρ' όλο που τον έχουμε δει σε χιλιάδες panels, εξώφυλλα, concept art και βίντεο στο YouTube, δεν τον έχουμε δει ποτέ να κοιτάζει πίσω.
Στο First Steps, νιώθεις την παρουσία του. Είναι εκεί, σαν κάτι που δεν πρέπει να κοιτάξεις απευθείας, σαν τον ήλιο ή τον Cthulhu. Ο Silver Surfer (ή, σωστότερα, η Silver Surfer, με τη Julia Garner στο ρόλο) γίνεται και πάλι ο προάγγελος του τρόμου, ο Pedro Pascal ως Mister Fantastic κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα σε coolness και υπαρξιακό φόβο και ο σληνοθέτης Matt Shakman καθοδηγεί με μια αύρα WandaVision meets 2001: A Space Odyssey, σε ένα φιλμ που θυμίζει κοσμικό throwback στη δεκαετία του ’60 με σκιές από… Ιάπωνα θεό.
Και κάπου εδώ, ξεκινάει η φήμη…
Μήπως όντως δεν μας δείχνουν το πρόσωπο του Galactus, γιατί… δεν θα είναι μόνο αυτή η Γη που θα απειληθεί;
Μήπως τελικά, στην προσπάθειά του να σώσει τη δική τους πραγματικότητα, το η υπερηρωική οικογένεια της Marvel οδηγηθεί σε μια άλλη διάσταση, όπως στο σύμπαν των Thunderbolts*;
Όπως φάνηκε στην post-credits scene της τελευταίας ταινίας, οι Fantastic Four φαίνεται να κάνουν την είσοδό τους σε έναν πιο σκοτεινό, πιο grounded κόσμο. Ίσως έναν που δεν έχει κοσμικούς θεούς, αλλά κυβερνήσεις, συμβόλαια και ψυχρές, στρατιωτικές απειλές.
Μήπως τελικά δεν θέλουμε να δούμε το πρόσωπο του Galactus γιατί... αν το δούμε, όλα τελειώνουν; Μήπως είναι καλύτερα να μείνει μυστήριο; Ή μήπως είμαστε τόσο εθισμένοι στη θεαματικότητα, που δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το θράσος μιας κοσμικής μορφής 20 χιλιομέτρων να εμφανίζεται στην οθόνη και να λέει με στόμφο: «I will feed from your Earth».
Μήπως ο Galactus είναι τελικά το τέλος του κόσμου… όπως τον ξέραμε;
